نوری در چهره شفر نبود. سرخ و ارغوانی و عصبانی و بیحواس. خیلی متفاوت با آنچه که چند روز پیش دیده بودم. یک لحظه فکر کردم چه خوب که سرمربی یک تیم پرطرفدار نیستم .
در سالن نشست مطبوعاتی ورزشگاه شیخ زاید که اکثر صندلیهای آن با خبرنگاران اماراتی و عربستانی پر شده بود، ما یک اقلیت فارسی زبان بودیم؛ تنها کسانی که از وینفرد شفر درباره شکست برابر الهلال سوال داشتند.
الباقی افرادی بودند که دوست داشتند حرفهای شفر زودتر تمام شود تا آنها تبریک خود را به مامیچ بگویند و چند جملهای از او برای روزنامههای فردا هدیه بگیرند.
زمانیکه شفر همراه با محمد زرندی مدیر رسانه ای خود وارد سالن شد، چهره ای بر افروخته و چشمهای بی روح او کاملا نشان میداد که چه فشار شدیدی را تحمل کرده و میکند. تیم او در شرایطی که میتوانست چهارمین شکست متوالی الهلال در بازیهای رو در رو را رقم بزند، با فرصت سوزی این موقعیت فوق العاده مقابل بهترین تیم فوتبال عربستان را از دست داد تا شرایط مثبتی که برای صعود داشت نیز زیر علامت سوالهای سنگین قرار بگیرد.
به محض نشستن و پس از معرفی مدیر رسانه ای فدراسیون فوتبال آسیا حرف خود را آغاز کرد و نکات کلی درباره مسابقه گفت و درباره از دست دادن توپها در یک سوم دفاعی الهلال نکاتی را یاد آور شد و خیلی زود میخواست نشست مطبوعاتی را ترک کند.
در این لحظات به نظر میرسید که سرمربی آلمانی آبیها که اصولا خوش مصاحبه و اهل گفت و گو است بر خلاف میل باطنی در نشست مطبوعاتی حاضر شده و با همین رویکرد، صحبتهای او نیز جذابیت چندانی برای نوشتن نداشت زیرا که شامل کلیاتی بود که بازی کردن آنها در سبک شفر نیست؛ مگر آنکه پای شکست در میان باشد.
شفر در لا به لای صحبتها و زمانیکه زرندی جملات او را ترجمه میکرد، با بطری کوچک آب معدنی روی ناخنهای خود میزد و مانند یک کودک بازیگوش به نتهای برخورد در بطری به ناخنهای 4 انگشت مختلف گوش میداد؛ گویی که او در جهان دیگری بود و به صحبتهای محمد حسین زرندی نیز دقت نمیکرد.
شفر که کلا نزدیک به 4 دقیقه و در پاسخ به 3 سوال صحبت کرد، از جملاتی مانند ما تسلیم نمیشویم، خوب شیفت نکردیم، در مورد یک بازیکن اشتباه کردم و... استفاده کرد و در حالیکه منتظر پایان صحبتهای خود بود، وقتی دید خبرنگاران عربستانی از او سوالی ندارند با یک متشکرم گروهی نشست را ترک کرد.
پیروزی نتیجهای بود که میتوانست بازگشتهای استقلال را کامل کند. تیمی که در این فصل همیشه از نقطه نا امیدی به امیدواری بازگشته و شفر انتظار داشت با توجه به برد در بازی رفت، در دیدار مقابل الهلال نیز با یک نتیجه مثبت شانس خود را برای صعود به حداکثر برساند.
برای روحیه تیمی استقلال این نتیجه نیز کمک کننده بود و شاید دامنه تاثیر آن بازی پدیده را نیز در بر میگرفت؛ مسابقه ای که تیم خسته شفر شنبه آینده آن را انجام خواهد داد و کسب نتیجه مثبت در آن برای استفاده از لغزش حریفانی مانند پرسپولیس و سپاهان است. اما شفر آن اندازه ناراحت و عصبانی بود که فعلا به این مسائل مثبت فکر نمیکرد.
همه فعل و انفعالات در شرایطی بود که در جایگاه وی آی پی صحبتهایی پیرامون شروع مسابقه با 3هافبک دفاعی انجام میشد یا اینکه تعویض سوم استقلال روزبه چشمی بود؛ در حالیکه انتظار میرفت استقلال واکنش سریعتری نسبت به این موضوع میداشت. اما نکته این بود که بازیکنان جانشین دیروز هیچکدام در حد و اندازههای تغییر مسابقه ظاهر نشدند.
مهدی قائدی توپهای زیادی لو داد، ایسما تک به تک از دست داد و وریا غفوری بعد از یک غیبت طولانی شاید برابر پدیده همان بازیکن سابق باشد.
استقلال شفر در چنین وضعیتی به هتل محل استراحت خود در منتهی علیه شرقی ابوظبی بازگشته تا بعد از انجام یک تمرین ریکاوری به تهران برگردد. آن هم در شرایطی که استقلال در اغلب روزهای تعیین کننده فصل فرصت پیروزی برابر حریف اصلی و مستقیم را داشته اما این بخت را از دست داده است. این همان سوال بزرگی بود که ذهن شفر را آنقدر درگیر خود کرده بود که متوجه نشد نشست مطبوعاتی را چگونه آغاز کرد و چگونه به اتمام رساند. سوالی بعد از سوت پایان بازی مقابل الهلال که تا همین حالا هم ادامه پیدا کرده و شفر برای پاسخگویی و یا فراموشی احتیاج به زمان بیشتری دارد.
وینفرد شفر؛ سرخ و خشمگین و بی حواس
صاحبخبر -
نظر شما