کشتی این روزها با بحران روبه‌رو است. هم بحران مالی و هم مدیریتی و به همین دلیل انتقادات‌ زیادی از سرپرستی حمید بنی‌تمیم انجام شده است. سرپرستی که ۱۵ اردیبهشت دوره شش ماهه‌اش به پایان می‌رسد و باید وزارت ورزش و جوانان به جای او فرد دیگری را انتخاب کند اما مجمع فدراسیون کشتی همچنان اصرار بر این دارد که خودش باید سرپرست را انتخاب کند.

در این بین حمید بنی‌تمیم هر روزی ‌که به پایان دوره شش ماهه‌اش نزدیک می‌شود، تعداد منتقدانش هم افزایش پیدا می‌کند. به همین دلیل با افزایش انتقادات این سوال مطرح می‌شود که چرا نباید حمید بنی تمیم کنار برود؟ چرا برخی از اعضای مجمع با وجودی‌که اوضاع اسفبار کشتی در این روزها را می‌بینند اما خواهان حفظ سرپرست فدراسیون هستند

کشتی در سال‌های اخیر تنها نقطه قوتش این بوده که اوضاع مالی خوبی داشته. رسول خادم وقتی برآوردهای مالی خود را ارائه می‌کرد به راحتی می‌توانست منتقدان خود را ساکت کند. او مدعی بود که تقریبا در برخی از سال‌ها ۶۰ میلیارد و در بعضی از سال‌ها بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان آورده داشته است. البته با وجود این آورده‌ها باز هم هر از گاهی شنیده می‌شد که در کشتی مشکلات مالی وجود دارد. به همین دلیل این سوال هم همیشه مطرح می‌شد که چرا با وجود این همه آورده اوضاع کشتی تا این اندازه نابسامان است؟

چرا این همه کمبود در اردوها وجود دارد و چرا فدراسیون برای اعزام‌ها دچار مشکل است و از همه بدتر این‌که الان حسن یزدانی می‌گوید دو سال است که حقوق نگرفته است! آورده خوب فدراسیون کشتی حتی بعد از رفتن رسول خادم هم ادامه داشت. به نحوی که شنیده شده بعد از رفتن خادم و آمدن حمید بنی‌تمیم به کشتی او نزدیک به ۱۰ میلیارد تومان آورده به کشتی داشته اما اگر چنین ادعایی درست است چرا این روزها در اردوی تیم ملی مسائل اولیه به یک بحران تبدیل می‌شود؟

باید برخی از اتفاقات کشتی را بررسی کرد و به بسیاری از جواب‌ها رسید. با بررسی برخی از موارد مشخص می‌شود که چرا کشتی به این روز افتاده و چرا با وجود آورده‌های زیاد به این رشته اما هنوز کشتی ایران با کمبودهای زیادی روبه‌رو است و حتی در تامین نخستین‌های خود هم با مشکلات جدی روبه‌رو است. به طور مثال اعزام‌های کشتی یکی از مواردی است که همیشه از نیازهای این رشته بوده را باید بررسی کرد و متوجه شد که در کشتی چه می‌گذرد و شاید به جواب این سوال هم رسید که چرا کشتی به این روز افتاده است.

در آخرین ساعات سال ۹۷ و نخستین روزهای ۹۸ مسابقات کشتی آزاد و فرنگی امیدهای قهرمانی آسیا در اولان باتور مغولستان برگزار شد. هر دو تیم از ایران به این رقابت‌ها اعزام شدند و هر دو هم با کسب عنوان قهرمانی به ایران برگشتند. فدراسیون کشتی هم در گزارشی که درباره عملکرد خود در چهار ماهه گذشته ارائه کرد، این موفقیت را به‌عنوان یکی از اتفاقات خوب خود معرفی کرد اما واقعا در این رقابت‌ها اتفاقات خوبی برای کشتی ایران رخ داد؟ تعطیلی اکثر رسانه‌ها در آن زمان مانع از این شد که این سوال مطرح شود که تیم‌های کشتی ایران چگونه و به چه مسابقه‌ای اعزام شدند؟ تیم‌های ملی کشتی برای رسیدن به اولان باتور تقریبا ۲۴ ساعت در راه بودند که بسیار سفر سختی بود. هر چند که سطح مسابقات بسیار آسان بود.

مسابقات کشتی فرنگی امیدهای آسیا که در بوق و کرنا شد، با حضور شش تیم برگزار شد که تیم ایران بالاتر از ۵ تیم دیگر قزاقستان، قرقیزستان، هند، تاجیکستان و مغولستان میزبان قهرمان شد. ژاپن، کره جنوبی، چین، کره شمالی و ازبکستان از جمله کشورهای سرشناس غایب در این مسابقات بودند. در کشتی آزاد هم کلا ۹ تیم شرکت کرده بودند که باز هم کشورهای سرشناس و صاحب کشتی در آسیا در این مسابقات غایب بودند. البته اکثر این کشورها که غایب بودند، دلیل داشتند و آن هم اعلام دیرهنگام زمان برگزاری مسابقات بود و به همین دلیل قید حضور در مغولستان را زدند. آیا نباید این سوال را مطرح کرد که حضور در این مسابقات بی‌کیفیت چه فایده‌ای برای کشتی ایران داشت؟

با توجه به این‌که سرپرست فدراسیون کشتی، دبیر کل شورای کشتی آسیا است، آیا نباید مطلع می‌شد که بسیاری از کشورهای صاحب کشتی به این مسابقات نمی‌آیند؟ این‌که قهرمانی برای ایران در این رقابت‌ها آسان بود یا نه در درجه دوم اهمیت قرار دارد. مهم این است که بدانیم اصلا چرا تیم ایران به این مسابقات اعزام شد؟ حضور در این رقابت‌ها چه لزومی داشت؟ حمید بنی‌تمیم به‌عنوان دبیر کل کشتی آسیا می‌توانست اطلاعات دقیقی از نحوه برگزاری مسابقات به دست بیاورد و بعد تصمیمی را بگیرد که به نفع کشتی ایران باشد. البته شاید مسوولان فدراسیون کشتی مدعی باشند که عدم حضور در این مسابقات برای کشتی ایران تبعات داشته باشد.

مثل مسابقات جهانی امیدها در سال گذشته که فدراسیون به دلیل مشکلات مالی نمی‌توانست تیم اعزام کند اما سر و صدایی به راه افتاد که اگر تیم ملی امید به این مسابقات اعزام نشود، برای فدراسیون تبعات دارد. در اوج مشکلات و کمبودهای ارزی فدراسیون کشتی وزارت ورزش و جوانان را مجبور کرد که هزینه‌های اعزام تیم امید را هم تامین کند اما واقعا برخوردی با تیم‌هایی که شرکت نکردند، انجام می‌شود. یعنی الان تیم‌های کره جنوبی، ژاپن، ازبکستان و غیره که در امیدهای آسیا غایب بودند، نمی‌توانند در بزرگسالان به میدان بروند و یا این‌که باید جریمه مالی بپردازند؟ این موضوع زمانی جالب‌تر می‌شود که مشخص شود برای حضور در این مسابقات بی‌اهمیت و بی‌کیفیت چقدر هزینه انجام شده است. یعنی بلیت سفر برای هر یک از کشتی‌گیران چقدر بوده است؟

وقتی مشخص شود که قیمت بلیت مثلا برای هر یک از کشتی‌گیران بیش از ۱۰ میلیون بوده تازه مشخص می‌شود که در فدراسیون کشتی چه اتفاقی رخ داده است! البته فقط همین یک نکته نیست. مثلا اعزام تیم ملی جوانان به مسابقات گرجستان و یا مسابقات جام پیروزی ترکیه هم می‌تواند قابل بررسی باشد. در سالی که میزان آمادگی کشتی در رده سنی بزرگسالان برای رسیدن به سهمیه‌های المپیک بسیار مهم است، چرا باید به جوانان تا این اندازه اهمیت داد؟ البته اگر پول باشد و فدراسیون بتواند همه شرایط را مدیریت کند، توجه به جوانان نه تنها بد نیست، بلکه خیلی هم خوب و مهم است اما وقتی قرار است صرفه‌جویی شود، وقتی کمبودهای زیادی وجود دارد، چرا باید این سفرها انجام شود؟ بهتر نبود به جای حضور تیم جوانان در مسابقات بی‌کیفیت و یا حداقل کم اهمیت گرجستان و ترکیه به تیم‌های بزرگسالان که الان با هزار و یک مشکل روبه‌رو هستند، توجه می‌شد؟

علاوه بر این‌که دوره سرپرستی حمید بنی‌تمیم رو به اتمام است باید به این نکات هم توجه کرد. ادامه این روند نه به سود کشتی است و نه به سود بنی‌تمیم. او مدیر جوان و آینده‌داری است که نباید آینده خود را به خطر بیندازد. سرپرست فدراسیون در ابتدا شروع خوبی برای اداره کشتی داشت اما این روزها هر روز یک مشکل جدید از فدراسیون کشتی بیرون می‌آید که همه این موارد باید مورد توجه مجمع و البته وزارت ورزش و جوانان قرار بگیرد. باید تعصبات را کنار گذاشت و منطقی برای منفعت کشتی تصمیم گرفت.

محسن وظیفه