دانشمندان در مطالعه اخیرشان با بررسی جیوه‌های کشف شده که در سنگ‌های باستانی دفن شده اند، دریافته‌اند که فوران آتشفشان‌ها احتمالا سبب مرگ بزرگ و بزرگترین انقراض تاریخ شده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از تک تایمز، به گفته پژوهشگران میلیون‌ها سال پیش احتمالاً فوران آتشفشان‌ها باعث مرگ بیش از ۹۵ درصد موجودات این سیاره شده است.

در این مطالعه جدید، دانشمندان جیوه چند فسیل را مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها گفتند وجود جیوه می‌تواند شواهد متقاعد کننده‌ای از اینکه فوران آتشفشان باعث وقوع انقراض بزرگ شده است، باشد.

"مرگ بزرگ" ۲۵۲ میلیون سال پیش و بین دوره‌های "پرمین" و "تریاس" رخ داد. این حادثه زندگی بسیاری از موجودات زمینی و دریایی را که پیش از زمان دایناسور‌ها زندگی می‌کردند، از بین برد.

فوران‌ها در سیستم آتشفشانی موسوم به "تله‌های سیبری" (Siberian Traps) در روسیه مرکزی رخ داده است. بسیاری از فوران‌ها از طریق شکاف‌های شکسته در زمین رخداده است، نه در آتشفشان‌های مخروطی.

فوران‌ها اغلب و طی یک بازه زمانی طولانی مدت مانند یک دوره صد‌ها هزار ساله رخ داده‌اند.

اثرات شیمیایی بزرگترین انقراض جمعی زمین

وقتی فوران‌های آتشفشانی گسترده ایجاد شدند، جیوه زیادی در اتمسفر آزاد شد.

فوران‌های آتشفشانی زغال سنگ ته نشین شده را که بخار جیوه را در اتمسفر منتشر می‌کرد، روشن کردند. این عناصر در نهایت به رسوبات دریایی در سراسر جهان منتقل شده و یک اثر شیمیایی فاجعه باری را ایجاد کردند.

طی این مطالعه پژوهشگران جیوه ته نشین شده فسیل دندان‌های "قیف‌دندانان" (conodonts) را مورد بررسی قرار دادند.

"جان شن" (Jun Shen) از دانشگاه علوم زمین چین گفت: ما جیوه (Hg) را که به نظر می‌رسد منعکس کننده تغییرات در فعالیت‌های آتشفشانی، در مرز "پرمین-تریاس" (Permian-Triassic) در ۱۰ بخش دریایی در نیمکره شمالی باشد را اندازه‌گیری کردیم. تجمع جیوه نزدیک به مرز پرمین-تریاس ارتباط انقراض زیستی هنگام افزایش فعالیت آتشفشانی را نشان داد.

محققان گفتند که این فوران‌ها خاکستر بسیار زیادی را به هوا پرتاب کرده‌اند و این مواد فوران شده، به ویژه گاز‌های گلخانه‌ای، زمین را به طور متوسط حدود ۱۰ درجه سانتیگراد گرم‌تر کرده‌اند.

"شن" در پایان افزود: فعالیت‌های آتشفشانی از جمله انتشار گاز‌های آتشفشانی و احتراق مواد آلی، جیوه فراوانی را به سطح زمین منتشر کرده است.

یافته‌های این مطالعه در مجله "Nature Communications "منتشر شد.