در یک ماه گذشته رویدادهای بسیاری در بخش تشکیلاتی و سازمانی تهیه‌کنندگان سینمای ایران روی داده است؛ افزایش اظهار نظرها درباره فسادبرانگیز بودن شیوه تولید فیلم در سینما، تلاش برای تشکیل صنف واحد تهیه‌کنندگی، حذف کمیته انضباطی اکران و... اما سرانجام روز گذشته انتشار یک خبر همه این رویدادها را سمت و سو بخشید. خبر این بود که براساس آیین‌نامه‌ای که جمعی از تهیه‌کنندگان عضو صنوف تهیه‌کنندگی سینمای ایران تدوین کرده‌اند، اسامی تهیه‌کنندگانی که شرایط لازم برای حضور در سینما را دارند، به زودی اعلام خواهد شد. به نظر ایده‌پردازان این صنف واحد، «تهیه‌کنندگانی که صلاحیت تهیه‌کنندگی ندارند»، «از هر طریقی وارد سینما می‌شوند و اتفاقا مشکلاتی را هم به وجود می‌آورند،» بنابراین باید ورود آنها را محدود کرد. این در حالی است که هنوز چنین رویکردی آسیب شناسی نشده و معلوم نیست که با محدود کردن دایره تهیه‌کنندگی به حضور کسانی که نویسندگان آیین‌نامه «تهیه‌کنندگان واقعی سینما» خوانده‌اند تا چه اندازه می‌توان از ورود پول‌های کثیف جلوگیری کرد و انحصارگرایی جدیدی ایجاد نکرد.
خاستگاه یک ایده
پس از ساخت برخی از فیلم‌های بازارپسند در چند سال اخیر و درخواست تهیه‌کنندگی از سوی برخی از سرمایه‌گذاران گمنام که سودهای کلانی هم در سینما به جیب می‌زدند صنوف تهیه‌کنندگی دست به دست هم دادند و آیین‌نامه‌ای را تدوین کردند که بر اساس آن شرایط و ضوابط پذیرش تهیه‌کنندگان در سینمای ایران محدود شود. در همین راستا، یک تیم ۱۲ نفره از تهیه‌کنندگان سینمای ایران که عضو صنوف مختلف تهیه‌کنندگان هستند، مسوولیت این کار را برعهده گرفته‌اند . براساس این آیین‌نامه و قوانینی که بر مبنای آن طراحی و تایید شده، تهیه‌کنندگان واقعی سینما شناسایی می‌شوند و در نهایت اساسنامه‌ای بر مبنای آیین‌نامه اولیه، برای شکل‌گیری صنف واحد با هدف یکپارچه‌سازی صنوف تهیه‌کنندگی نوشته می‌شود. به گفته سید ضیا هاشمی دبیر شورای یکپارچگی تهیه‌کنندگان سینمای ایران، مسوولان سازمان سینمایی تنها تا پایان فروردین‌ماه ۹۸ به صنوف چهارگانه تهیه‌کنندگی مهلت داده‌اند تا ذیل چتر واحد گردهم بیایند.
نظر شما