اسماعیل امینی شاعر و ترانه ساز کشورمان، در خصوص معیار جذب مخاطب برای انتخاب آثار ادبی گفت: کتاب، اگر پاسخگوی نیاز مخاطب باشد، برایش جذاب خواهد بود. نکته مهم این است که در نظام تعلیم و تربیت و نیز فضای فرهنگی و رسانه‌ای ما به خاطر سیطره سیاسیون، نیاز‌های فرهنگی، علمی و فکری، برای مطالعه از بین رفته و به جای آن احساس نیاز به کتاب‌های زرد و سطحی، رایج شده است.
وی با اشاره به نیاز‌های لازم برای عرضه کتاب‌های هنری بیان کرد: شیوه فعلی برگزاری نمایشگاه کتاب، اصلا مناسب نیست؛ این شیوه بیشتر کارناوالیست برای ایجاد هیجان و موج خبری آمار سازی و البته پول سازی است. نمایشگاه کتاب بهتر است تخصصی و نظام‌مند برگزار شود و محل دیدار مولفان و دوستداران ادبی باشد، تا کارناوال نمایشی برای انبوه جمعیت بی هدف جست و جوگرِ سرگرمی‌ها و هیجان‌های زود گذر.
امینی در خصوص محوریت موضوع کتاب کودک و نوجوان بیان کرد: خوشبختانه در این چند سال، کتاب‌های خوب کودک و نوجوان، با تنوع موضوع، طراحی و محتوای مناسب فراهم شده است. داستان، شعر، طنز، رمان و بازنویسیِ متون کهن و ترجمه‌های خوب و کتاب‌های علمی و هنری خوب و ارزشمند فراوان است دریغا که کتاب بد، مخدوش، سرهم بندی شده و تقلبی هم زیاد است.
شاعر کشورمان در خصوص اینکه چگونه باید باعث جلوگیری از توزیع کتاب با محتوای نامناسب در نمایشگاه کتاب شویم؟ بیان کرد: متاسفانه دخالت سیاسیون و مراکز آشکار و نهان قدرت در حوزه فرهنگ و سیاست به گونه‌ای است که در تشخیص محتوای نامناسب، غالبا حساسیت‌های سیاسی و خط قرمز‌های دائما متغیر آنان اولویت دارد، کافیست که ناشر و مولف و مترجم، پا روی دم سیاست نگذارد آن گاه دستشان برای تولید کتاب زرد و مجعول و پر غلط و مبتذل، بازِ باز است.
امینی با اشاره به چرایی توزیع کتاب با محتوای نامناسب در نمایشگاه کتاب اظهارکرد: این اتفاق نشانگر رواج سطحی نگری و غلبه فضای هیجان و تفنن و ابتذال به جای ژرف اندیشی وخردمندی و تعالی فکر است که این فضای نامناسب در حوزه کتاب و نشر، به سایه افکنیِ بازی‌های سیاسی و مجادلات بی بنیان جناحی بر فضای فکری و فرهنگی جامعه بر می‌گردد.
این شاعر با اشاره به محتوای موضوع برای خواندن کتاب در رده‌های سنی مختلف اظهار داشت: موضوع مهارت شناخت و انتخاب کتاب مناسب و مطالعه و لذت بردن از آن، نه در مدرسه و دانشگاه و نه حتی در سازمان‌های ما، مجال مطرح شدن نداشته است.
اسماعیلی در پایان گفت: بارها با این موضوع برخورد کرده ام که دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری و حتی مدرسان دانشگاهی اطلاع چندانی از کتاب‌های مهم رشته خود ندارند، معلمان بسیاری را دیده ام که با صراحت می‌گویند بعد از دوره دانشجویی، هیچ کتاب تازه‌ای نخوانده اند. حالا در چنین فضایی، چگونه می‌توان از بهترین موضوع و یا مناسب‌ترین کتاب صحبت کرد.