به گزارش خبرگزاری بسیج از شاهرود، چهل سال پیش و در چنین روزهایى با قیام مردم، ٢٥٠٠ سال تاریخ پادشاهى در ایران به پایان رسید و با رفراندوم ١٢ فروردین ١٣٥٨ نظام جمهورى اسلامى در ایران برقرار گردید.
در این چهل سال، کشور فراز و فرودهاى فراوانى را به خود دیده و نظام موفق شده است از این گردنه‌ها عبور نموده و خود را قدرتمند نماید.
در حالیکه قاعدتا باید مردم شادمانه مشغول جشن هاى چهل سالگى نظام باشند متاسفانه شاهدیم که مسائل معیشتى تمام فکر و ذهن مردم را مشغول ساخته و تبدیل به اصلى‌ترین دغدغه ان‌ها شده است.
در این نوشتار قصد داریم به ریشه یابى این مشکلات معیشتى بپردازیم چرا که تا علت اصلى را نیابیم نمى توانیم مشکل را درمان نماییم و هر اقدامى که انجام دهیم بى اثر بوده و حتى می‌تواند مشکلات را تشدید نماید.
برخى عامل اصلى مشکلات اقتصادى را امریکا و اسرائیل مى دانند. البته قابل انکار نیست که تحریم هاى امریکا و توطئه هاى اسرائیل باعث بروز مشکلاتى در کشور مى شود، اما از نظر نگارنده ریشه اصلى مشکلات در داخل است و فشارهاى امریکا بر بستر این دسته از بى تدبیرى‌ها و ناکارامدى هاست که کارگر مى افتد.
اگر ما منافع ملى را بر شعار‌ها و نگاه ایدئولوژیک مقدم بدانیم مى توانیم از زهر فشار هاى امریکا بکاهیم. برخى تصور مى کنند نحوه مواجهه با امریکا تنها دو حالت دارد: تسلیم یا نبرد.
اما این معادله حالت سومى هم دارد که رقابت نام دارد. چین با امریکا هم رابطه تجارى دارد و هم سفارت خانه در خاک یکدیگر. اما تسلیم امریکا هم نشده بلکه با ان رقابت مى کند.
اگر خود را از قدرت هاى جهانى میدانیم، مانند سایر قدرت‌ها با امریکا روبرو شویم و رقابت کنیم ولى اگر حس می‌کنیم تنها فریب مى خوردیم و باید از امریکا اجتناب کنیم و جز جنگ یا تسلیم، گزینه دیگرى نداریم، دیگر نمى توانیم سخن از قدرتمند بودن کنیم.
ترجیح منافع ملى به شعار و نگاه ایدئولوژیک مى تواند هزینه هاى بین المللى کشور را کاهش داده و شرایط زندگى مردم را بهبود بخشد هرچند همچنان معتقدم ریشه اصلى مشکلات اقتصادى در داخل کشور میباشد.
یکى از دلایلى که براى مشکلات شدید اقتصادى مطرح مى شود، بى کفایتى دولت تدبیر و امید، شخص رئیس جمهور و وزراست. در اینکه عملکرد دولت حسن روحانى جاى نقد فراوانى دارد و وعده هاى فراوانى عمل نشده است بحثى نیست منتها نمى تواند علت اصلى مشکلات اقتصادى عمیق مردم باشد.
اگر از دهه اول انقلاب که کشور درگیر جنک تحمیلى بود صرفنظر کنیم، در طول سى سال گذشته مردم همواره از مشکلات اقتصادى رنج برده اند، چه دولت اصلاح طلب روى کار بوده و چه اصولگرا.
فقط شدت و ضعف مشکلات بوده است که تفاوت داشته منتها همواره مردم احساس کرده اند که دریغ از پارسال! به جرات مى توان گفت که در سى سال گذشته، سالى نبوده است که مردم آرزو نکرده باشند ایکاش شرایط سال گذشته را داشتند.
طى سى سال گذشته جامعه همواره از عدم امنیت شغلى، روانى و فضای کسب و کار رنج برده است. با این ترتیب، نمى توان گفت: علت مشکلات اقتصادى مردم، صرفا دولت روحانى است چرا که مشاهده کردیم مشکلات ریشه هایى عمیق‌تر و قدیمى‌تر از یک دولت یا جناح سیاسى خاص دارند.
اما براستى علت اساسى مشکلات مردم چیست؟
یکى از ریشه هاى اصلى مشکلات مردم، عدم حاکمیت قانون و ترجیح مصلحت اندیشى فراقانونى به اجراى قانون است. مردم به خوبى و البته به تلخى لمس مى کنند که قانون فقط براى مردم عادى است و نورچشمى‌ها شامل مصلحت اندیشى‌ها مى شوند.
حتى زمانیکه گیر مى افتند هم برخورد قوه قضائیه تفاوت دارد که اخرین نمونه ان مدیر عامل موسسه مالى ثامن الحجج است. در حالیکه یک خبرنگار بابت نوشتن یک مطلب در فضاى مجازى حکم ده سال حبس مى گیرد این مدیر عامل با تخلفات صد‌ها میلیاردى و به خاک سیاه نشاندن هزاران خانواده تنها به بیست سال زندان محکوم مى شود.
از دیگر علل اصلى بحران اقتصادى، عدم شایسته سالاریست. از یک استخدام ساده گرفته تا ادامه تحصیل در انحصار سهمیه‌ها و سفارشات است. اگر جایى ازمون استخدامى براى یک نفر برگزار شود افراد عادى می‌دانند شانسى ندارند، چون مختص سهمیه‌ها خواهد بود و اگر دو نفر بخواهند یکى سهمیه و یکى با سفارش پر مى شود. اینگونه است که جوانان ما اعتماد و انگیزه خود را از دست مى دهند و کشور از امکان استفاده از شایسته‌ترین‌ها محروم مى شود.
اگر می‌خواهیم مشکلات اقتصادى مردم ریشه اى حل شود باید بجاى هرگونه مصلحت اندیشى فراقانونى، صرفا قانون و انهم بصورت یکسان براى همه اجرا شود و از طرف دیگر تنها ملاک اشتغال و تحصیل، توان علمى و عملى جوانان باشد، هرکه سواد بیشترى دارد یا بهتر فنى را بلد است انتخاب شود.
با خودمان و مردم صادق باشیم جز این‌ها راهى براى حل اساسى مشکلات مردم نداریم.
در این چهل سال، کشور فراز و فرودهاى فراوانى را به خود دیده و نظام موفق شده است از این گردنه‌ها عبور نموده و خود را قدرتمند نماید.
در حالیکه قاعدتا باید مردم شادمانه مشغول جشن هاى چهل سالگى نظام باشند متاسفانه شاهدیم که مسائل معیشتى تمام فکر و ذهن مردم را مشغول ساخته و تبدیل به اصلى‌ترین دغدغه ان‌ها شده است.
در این نوشتار قصد داریم به ریشه یابى این مشکلات معیشتى بپردازیم چرا که تا علت اصلى را نیابیم نمى توانیم مشکل را درمان نماییم و هر اقدامى که انجام دهیم بى اثر بوده و حتى می‌تواند مشکلات را تشدید نماید.
برخى عامل اصلى مشکلات اقتصادى را امریکا و اسرائیل مى دانند. البته قابل انکار نیست که تحریم هاى امریکا و توطئه هاى اسرائیل باعث بروز مشکلاتى در کشور مى شود، اما از نظر نگارنده ریشه اصلى مشکلات در داخل است و فشارهاى امریکا بر بستر این دسته از بى تدبیرى‌ها و ناکارامدى هاست که کارگر مى افتد.
اگر ما منافع ملى را بر شعار‌ها و نگاه ایدئولوژیک مقدم بدانیم مى توانیم از زهر فشار هاى امریکا بکاهیم. برخى تصور مى کنند نحوه مواجهه با امریکا تنها دو حالت دارد: تسلیم یا نبرد.
اما این معادله حالت سومى هم دارد که رقابت نام دارد. چین با امریکا هم رابطه تجارى دارد و هم سفارت خانه در خاک یکدیگر. اما تسلیم امریکا هم نشده بلکه با ان رقابت مى کند.
اگر خود را از قدرت هاى جهانى میدانیم، مانند سایر قدرت‌ها با امریکا روبرو شویم و رقابت کنیم ولى اگر حس می‌کنیم تنها فریب مى خوردیم و باید از امریکا اجتناب کنیم و جز جنگ یا تسلیم، گزینه دیگرى نداریم، دیگر نمى توانیم سخن از قدرتمند بودن کنیم.
ترجیح منافع ملى به شعار و نگاه ایدئولوژیک مى تواند هزینه هاى بین المللى کشور را کاهش داده و شرایط زندگى مردم را بهبود بخشد هرچند همچنان معتقدم ریشه اصلى مشکلات اقتصادى در داخل کشور میباشد.
یکى از دلایلى که براى مشکلات شدید اقتصادى مطرح مى شود، بى کفایتى دولت تدبیر و امید، شخص رئیس جمهور و وزراست. در اینکه عملکرد دولت حسن روحانى جاى نقد فراوانى دارد و وعده هاى فراوانى عمل نشده است بحثى نیست منتها نمى تواند علت اصلى مشکلات اقتصادى عمیق مردم باشد.
اگر از دهه اول انقلاب که کشور درگیر جنک تحمیلى بود صرفنظر کنیم، در طول سى سال گذشته مردم همواره از مشکلات اقتصادى رنج برده اند، چه دولت اصلاح طلب روى کار بوده و چه اصولگرا.
فقط شدت و ضعف مشکلات بوده است که تفاوت داشته منتها همواره مردم احساس کرده اند که دریغ از پارسال! به جرات مى توان گفت که در سى سال گذشته، سالى نبوده است که مردم آرزو نکرده باشند ایکاش شرایط سال گذشته را داشتند.
طى سى سال گذشته جامعه همواره از عدم امنیت شغلى، روانى و فضای کسب و کار رنج برده است. با این ترتیب، نمى توان گفت: علت مشکلات اقتصادى مردم، صرفا دولت روحانى است چرا که مشاهده کردیم مشکلات ریشه هایى عمیق‌تر و قدیمى‌تر از یک دولت یا جناح سیاسى خاص دارند.
اما براستى علت اساسى مشکلات مردم چیست؟
یکى از ریشه هاى اصلى مشکلات مردم، عدم حاکمیت قانون و ترجیح مصلحت اندیشى فراقانونى به اجراى قانون است. مردم به خوبى و البته به تلخى لمس مى کنند که قانون فقط براى مردم عادى است و نورچشمى‌ها شامل مصلحت اندیشى‌ها مى شوند.
حتى زمانیکه گیر مى افتند هم برخورد قوه قضائیه تفاوت دارد که اخرین نمونه ان مدیر عامل موسسه مالى ثامن الحجج است. در حالیکه یک خبرنگار بابت نوشتن یک مطلب در فضاى مجازى حکم ده سال حبس مى گیرد این مدیر عامل با تخلفات صد‌ها میلیاردى و به خاک سیاه نشاندن هزاران خانواده تنها به بیست سال زندان محکوم مى شود.
از دیگر علل اصلى بحران اقتصادى، عدم شایسته سالاریست. از یک استخدام ساده گرفته تا ادامه تحصیل در انحصار سهمیه‌ها و سفارشات است. اگر جایى ازمون استخدامى براى یک نفر برگزار شود افراد عادى می‌دانند شانسى ندارند، چون مختص سهمیه‌ها خواهد بود و اگر دو نفر بخواهند یکى سهمیه و یکى با سفارش پر مى شود. اینگونه است که جوانان ما اعتماد و انگیزه خود را از دست مى دهند و کشور از امکان استفاده از شایسته‌ترین‌ها محروم مى شود.
اگر می‌خواهیم مشکلات اقتصادى مردم ریشه اى حل شود باید بجاى هرگونه مصلحت اندیشى فراقانونى، صرفا قانون و انهم بصورت یکسان براى همه اجرا شود و از طرف دیگر تنها ملاک اشتغال و تحصیل، توان علمى و عملى جوانان باشد، هرکه سواد بیشترى دارد یا بهتر فنى را بلد است انتخاب شود.
با خودمان و مردم صادق باشیم جز این‌ها راهى براى حل اساسى مشکلات مردم نداریم.
*برگرفته از نشریه شماره ۱۰۲ پارسیای قومس
نظر شما