جوان آنلاين: شورای صنفی نمایش در جلسه این هفته خبر از افزایش بلیت سینماها را داد! به نظر میرسد اعضای این شورا درکی از وضعیت جامعه ندارند، در شرایطی که قشر متوسط به پایین در سال جاری با بلیت پانزده هزار تومانی قید سینما رفتن را زده بودند، حالا شورای صنفی پیشنهاد بلیت بیست هزار تومانی را برای پردیسها داده است، قطعا اگر بلیت سینماها در سال نود و هشت افزایش پیدا کند بحران تازهای شکل میگیرد، کمبود مخاطب در سالنهای سینما باعث آسیب میشود ریزش مخاطب مهمترین عامل افزایش قیمت بلیت است در دهه شصت یا هفتاد فیلمهای پر مخاطب معروف بودند به طوری که اگر یک فیلم بیش از حد فروش میکرد میگفتند به دلیل افزایش مخاطب بوده است، اما در دهه نود همه چیز تغییر کرده حالا فیلمی مهم میشود که پر فروش باشد پس اینجا دیگر تعداد مخاطب مهم نیست بهای بلیت سینما در دهه نود بر اساس تورم افزایش داشته است.
اما از طرفی دیگر از تعداد مخاطبان کاسته شده است اگر فیلمی مثل هزارپا پرفروشترین فیلم سینمای ایران میشود به دلیل بهای بلیت و تورم سی یا چهل درصدی آن است، اگر تعداد مخاطبان هزار پا را به طور فرض با یک فیلم پرفروش دهه شصت یا هفتاد مقایسه کنیم قطعا تعداد تماشاگران دهه هفتاد بیشتر از هزارپا بوده است، از سوی دیگر شورای صنفی با بلیت بیست هزار تومان در سال نود و هشت چه فیلمهایی میخواهد اکران کند؟ با فیلمهایی که در سی و هفتمین جشنواره فجر دیدیم نمیتوانیم انتظار سال پرمخاطبی را داشته باشیم مطمئنا شورای صنفی نمایش با تمرکز به چند فیلم میخواهد اکران نوروزی و بهار پرباری داشته باشد، اما از طرفی دیگر ما در سال نود و هشت با فیلمهای ملودرامی مواجه هستیم که بهای بلیت بیست هزار تومان برای آنها بیش از حد زیاد است، حالا اضافه کنید که چند فیلم کمدی مبتذل و سخیف قرارست سال نود و هشت اکران شود؟
بهتر بود که شورای صنفی بهای بلیت را به طور شناور انتخاب میکرد، بهای بلیت بر اساس ساختار و محتوای آنها تعیین میشد با این سیستم هم رقابت در کیفیت فیلمها بیشتر میشد و همچنین مخاطب میتوانست بر اساس میزان درآمد ماهیانه اش برای سینما رفتن برنامه ریزی کند، یک کارمند با سه فرزند با بهای بلیت بیست هزار تومان برای دیدن یک فیلم باید صد هزار تومان هزینه کند فرض کنید این خانواده به تماشای فیلمی رفته باشند که اصلا محتوای آن با روحیات شان سنخیتی نداشته باشد همین هزینه و عدم رضایت از فیلم باعث میشود دیگر این خانواده به سالن سینما برای تماشای فیلم نروند، قطعا فیلمساز فیلم میسازد که مخاطب آن را روی پرده سینما ببیند، اما بهای بلیت برای هر نفر جوابگوی میزان درآمدها نیست، محتوای فیلمها هم برای مخاطب آن چنان دندان گیر نمیباشد که میزان هزینه کردن برای یک محصول فرهنگی به چشم نیاید.
اساسا کسانی که در شورای صنفی خدمت میکنند به جای اینکه بستری فراهم کنند که هر سال مخاطبان بیشتری به سینما بروند باعث میشوند سالنهای سینما سال به سال خلوتتر شوند.
نظر شما