صاحب‌خبر - جوزوئه کاردوتْچی، شاعر و منتقد ادبی ایتالیایى در 27 جولای 1835 م به دنیا آمد و پس از طی تحصیلات خود، در بیست سالگی اولین اثر خود را با عنوان چنگ توده مردم انتشار داد و از همان آغاز کار، عقیده ضدمذهبی و ضد رمانتیک و تمایل به شعر و ادب یونان و روم باستان را آشکار ساخت. کاردوتچی یگانه امید را در تجدید حیات فکری، معنوی، ادبی و سیاسی عهد باستان می‏دانست، از این رو، اشعاری تحت تأثیر شاعران یونان باستان سرود. وی نویسندگان و شاعران عهد باستان را نه تنها استادانی بزرگ می‏شمرد، بلکه آنان را تجسمی از کمال مطلوب بشری نیرومند می‏دانست که با طبیعت و دنیا هماهنگی داشت. کاردوتچی در عالم سیاست به اصول جمهوری‏خواهی و دموکراسی که رنگی ضد کاتولیکی داشت معتقد بود هرچند بعدها به سلطنت گرایش یافت. وی همچنین در برخی آثار خود، در وصف اوضاع سیاسی زمان و به اقتضای وقایع خاص از لحن تند و تلخ و نیش‏دار یا تحریک‏آمیز استفاده کرده که روح پرخاشگری شدید کاردوتچی را نمایان می‏سازد. کاردوتچی با سرودن منظومه سرود به شیطان که علیه روحانیان مذهبی منتشر کرد، به سختی مورد انتقاد قرار گرفت و اشعار او را هرزگی فکری خواندند. وی به موازات فعالیت‏هایش در زمینه شعر، آثار فراوانی نیز در نثر انتشار داد که شامل خطابه‏های رسمی و پرارزش اوست. کاردوتچی با وجود آثار فراوان منثوری که درباره مظاهر اجتماعی و سیاسی و در معرفی اندیشه عصر خویش منتشر ساخته و در همه آن‏ها، خود را نویسنده‏ای با اندیشه نوین معرفی کرده است، به عنوان شاعر بزرگ ایتالیایى شناخته شد و در سال 1906 م به دریافت جایزه ادبی نوبل، نائل آمد. آثار شاعرانه کاردوتچی، مدت پنجاه سال ادبیات ایتالیا را مسخّر کرد و بر روی هم، در نیمه دوم قرن نوزدهم آثاری بدیع به شمار آمد. همچنین کمال قالب شعری و شور و تأثیر و هیجان فراوانی که سراسر آثار وی وجود داشت، کاردوتچی را شاعر رسمی ایتالیای عصر نوین ساخت. جوزوئه کاردوتچی در سال 1899 م به اولین حمله سکته ناقص دچار شد تا اینکه سرانجام در 16 فوریه 1907 م در 97 سالگی درگذشت.∎​