خبرگزاري آريا - شب گذشته ارکستر سازهاي ملي ايران به رهبري «علي اکبر قرباني»، کنسرت مايستري «سينا جهان‌آبادي» و خوانندگي وحيد تاج در حالي روي صحنه رفت که قطعاتي از هنرمندانِ ايراني معاصر و آهنگ‌سازانِ کلاسيک را اجرا کردند و «امين غفاري» به عنوان سوليستِ ويولون اجرايي‌ بي‌نظير از خود نمايش داد.
«ارکستر سازهاي ملي ايران» در اين اجرا قطعاتي چون وييت ابن سينا و چهارگاه براي ويلن و ارکستراثر« فرهاد فخرالديني»، لزگينکا اثر« ارام ايليک خاچاطوريان» آهنگساز اهل ارمنستان در دوره حکومت اتحاد جماهير شوروي، رنگ شرقي اثر «موسي معروفي» رديف دان و نوازنده تار دوران معاصر، موج با شعري از «فريدون مشيري» اثر فرهاد فخرالديني، خوش آمدي اثر«رضا نارون»، بهار من با شعري از «منيره طاها» اثر آهنگساز شهير ايراني «علي تجويدي»،‌ ريتم‌هاي آذربايجان اثر «توفيق علي اف» با تکنوازه نقاره «وحيد اسدللهي»، شورآفرين اثر «علي اکبر قرباني»، هورا استاکاتو اثر «گريگوري هوراش دينيکو»، پرواز زنبور عسل اثر مشهور « نيکلاي آندره ويچ ريمسکي کورساکف» آهنگساز روسي، به ياد صبا اثر «جواد لشکري»، دگر چه خواهي اثر «حبيب الله بديعي» و خاک مهر آيين اثر « علي اکبر قرباني» را اجرا کرد.
«علي‌اکبر قرباني» - آهنگساز و رهبرِ ارکستر سازهاي ايراني- در گفت‌وگو با سايت «موسيقي ما» درباره‌ي اين اجرا مي‌گويد: «ما در اين کنسرت، علاوه بر سازهاي ايراني از سازِ پيانو نيز بهره برديم، چرا که اصولا سازهاي ايراني، سازهايي ملودي‌پرداز و سوليستي هستند و از آنجا که ما در اين رپرتواز نياز به سازِ باس داريم، از پيانو بهره برديم. اين اتفاقي معمول در تمامي ارکسترهاي ملي کشورهاي مختلف سات که علاوه بر سازهاي کلاسيکِ خودشان، از سازهايي چون پيانو، فلوت، کلارينت و کنترباس بهره مي‌گيرند. در اين اجرا البته بارِ اصلي بر دوشِ نوازندگانِ ايراني است.»
او ادامه مي‌دهد: «قطعاتي که در اين ارکستر اجرا مي‌شود،‌ مشابه قطعاتِ سمفونيک و ملي است و ما به هيچ‌وجه صدايي اونيسون از ارکستر نمي‌شنويم.»
«علي‌اکبر قرباني» درباره‌ي نحوه‌ي شکل‌گيري ارکستر سازهاي ملي مي‌گويد: «سفارش تشکيلِ اين ارکستر از طرف فستيوال موسيقي قزاقستان، به استاد «فرهاد فخرالديني» داده شد و ايشان اين وظيفه را به من محول کردند تا با نظارتِ ايشان فعاليت کنيم. در واقع استاد فخرالديني از همان ابتدا تاکنون، اين ارکستر را مورد حمايت‌هاي معنوي و علمي خويش قرار داده‌اند؛ اما قطعاتي که شما در اين کنسرت شنيديد، ارکسترهايي بودند که همه‌شان را من براي اين ارکستر تنظيم کردم؛ متاسفانه تعداد آهنگ‌سازاني که براي اين ارکسترها قطعه بنويسند؛ بسيار کم است؛ چون تعداد کساني که به تکنيک‌هاي کلاسيک و موسيقي ايراني تسلط داشته باشند، بسيار اندک است و تنها مي‌توان به نمونه‌هاي اندکي اشاره کرد که قدرتِ نوشتنِ آثاري از اين دست را داشته باشند. ارکستر موسيقي ملي، توليد کننده است، ما آرشيو چندان کاملي از موسيقي ايراني براي ارکستر نداريم و بايد يا کارهاي تکراري بزنيم يا کارهاي جديد ساخته شود که اين نيازمند سفارش به آهنگسازان است.»
او مي‌گويد نبودِ رپرتوار مشکلِ بزرگي است که ارکسترهايي از اين دست دارند: «اين مشکل در صورتي مرتفع خواهد شد که بخش‌هاي فرهنگي سرمايه‌گذاري کنند و به آهنگ‌سازانِ سفارشي قطعه بدهند که آنها را تشويق به نوشتنِ آثارِ جديد کنند. دليلِ اينکه چهره‌هايي چون همايون خرم و علي تجويدي در اين دوره ظهور نمي کنند، به علت مشکلاتِ مديريتي و اعمال سليقه‌هاي شخصي بود که سببِ رنجش هنرمندان و عدم فعاليتِ آنان شده است. موسيقي ملي ما با اين ترکيب خاص که از زمانِ «علي‌نقي وزيري» شروع شده و تاکنون ادامه داشته، فراز و نشيبِ بسياري به خود ديده است.»