زهرا کشوری
خبرنگار
نظرسنجی از مردم برای یافتن منبع بوی بد تهران
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان تهران گفت: در نهایت نتوانستیم برای بوی نامطبوع تهران منبع مشخصی پیدا کنیم. به گزارش ایسنا، کیومرث کلانتری در حاشیه جلسه کارگروه کاهش آلودگی هوای استان تهران که امروز در استانداری تهران برگزار شد، افزود: هفته گذشته تیمهای مشترکی از محیط زیست با پرسشنامههای کتبی بهصورت میدانی با مردم مصاحبه کردند و از آنها پرسیدند آیا بویی در سطح شهر احساس کردند یا خیر و اگر جواب مثبت است حدس میزنند آن بو چه منشائی دارد. بیشترین فراونی پاسخ های مردم مربوط به فاضلاب و گاز «مرکاپتان» بود.
پرونده «بوی نامطبوع» تهران مختومه شد! باران همه گزینهها را از روی میز مسئولان شست و برد تا آنها بعد از 17 روز از انتشار بوی نامطبوع، دست خالی روبهروی رسانهها بنشینند و بگویند نتوانستند منشأ آلودگی را بیابند! اما باران آنها را از نگاه افکارعمومی تبرئه نکرد! سؤالات بیشماری در ذهن افکارعمومی رژه میرود. آنها میپرسند چطور میشود دستگاههای عریض و طویلی چون ستاد بحران، سازمان حفاظت محیط زیست، شهرداری و... نتوانند منشأ بویی که بخش بسیار زیادی از شمال و شرق و مرکز تهران را دربرگرفته بود، شناسایی کنند؟ شانس با تهرانیها یار بود که این بوی مرموز تلفات جانی بهدنبال نداشت! اما اگر بخت یار پایتخت نشینها نمیشد، چه دستگاهی پاسخگوی فاجعه احتمالی بود؟ آیا آن زمان هم مسئولان و کارشناسان میتوانستند دستاویز باران 300 میلی متری پایتخت شوند و بگوید که باران همه گزینهها را برد! آیا تمهیدات در یک پایتخت سیاسی با اتفاقهای احتمالی، باید دستهای خالی مسئولان از پاسخگویی باشد؟! در میان بهت همگان محیط زیست برای رسیدن به پاسخ احتمالی پرسش نامههایی را در میان شهروندانی پخش کرد که خود بهدنبال منشأ بوی نامرموز در میان سخنان مسئولان بودند! انگار مسئولان محیط زیست میخواستند مسألهای را که مردم با هشتگ بوی نامرموز در شبکههای اجتماعی شروع و اطلاعرسانی کرده بودند را با خودشان تمام کنند! تا تبرئه عجیبی هم در خاطر افکارعمومی پایتخت ثبت شود! واقعیت ماجرا آن است که مسئولان از ابتدا هم هیچ گزینه احتمالی را برای بوی نامطبوع نداشتند. این شبکههای اجتماعی بود که هر لحظه آنها را به سمتی میفرستادند. یکبار نگاه کارشناسان را به سمت ایستگاه مترو ملت و حسن آباد میچرخاندند یکبار آنها را به سمت میدان انقلاب میبرند. گاهی دماوند د رجایگاه اتهام قرار میگرفت. یک ساعت دیگر آب و فاضلاب خودش را تبرئه میکرد! همه گزینهها در میان گمانه زنی افکارعمومی بود. مسئولانی که باید پاسخگوی سؤالات مردمی بودند خود بهدنبال شبکههای سرگردان شدند تا این سؤال پیش بیاید اگر آلودگی مرموزی جان جمعیت 8 و نیم میلیونی پایتخت را تهدید میکرد چه دستگاهی پاسخگو بود. آیا آن زمان هم مسئولان دست به دعا میشدند تا حافظه شهر را باران بشورد و ببرد!؟
∎
خبرنگار
نظرسنجی از مردم برای یافتن منبع بوی بد تهران
مردم حدس زدند فاضلاب باشد!
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان تهران گفت: در نهایت نتوانستیم برای بوی نامطبوع تهران منبع مشخصی پیدا کنیم. به گزارش ایسنا، کیومرث کلانتری در حاشیه جلسه کارگروه کاهش آلودگی هوای استان تهران که امروز در استانداری تهران برگزار شد، افزود: هفته گذشته تیمهای مشترکی از محیط زیست با پرسشنامههای کتبی بهصورت میدانی با مردم مصاحبه کردند و از آنها پرسیدند آیا بویی در سطح شهر احساس کردند یا خیر و اگر جواب مثبت است حدس میزنند آن بو چه منشائی دارد. بیشترین فراونی پاسخ های مردم مربوط به فاضلاب و گاز «مرکاپتان» بود.
پرونده «بوی نامطبوع» تهران مختومه شد! باران همه گزینهها را از روی میز مسئولان شست و برد تا آنها بعد از 17 روز از انتشار بوی نامطبوع، دست خالی روبهروی رسانهها بنشینند و بگویند نتوانستند منشأ آلودگی را بیابند! اما باران آنها را از نگاه افکارعمومی تبرئه نکرد! سؤالات بیشماری در ذهن افکارعمومی رژه میرود. آنها میپرسند چطور میشود دستگاههای عریض و طویلی چون ستاد بحران، سازمان حفاظت محیط زیست، شهرداری و... نتوانند منشأ بویی که بخش بسیار زیادی از شمال و شرق و مرکز تهران را دربرگرفته بود، شناسایی کنند؟ شانس با تهرانیها یار بود که این بوی مرموز تلفات جانی بهدنبال نداشت! اما اگر بخت یار پایتخت نشینها نمیشد، چه دستگاهی پاسخگوی فاجعه احتمالی بود؟ آیا آن زمان هم مسئولان و کارشناسان میتوانستند دستاویز باران 300 میلی متری پایتخت شوند و بگوید که باران همه گزینهها را برد! آیا تمهیدات در یک پایتخت سیاسی با اتفاقهای احتمالی، باید دستهای خالی مسئولان از پاسخگویی باشد؟! در میان بهت همگان محیط زیست برای رسیدن به پاسخ احتمالی پرسش نامههایی را در میان شهروندانی پخش کرد که خود بهدنبال منشأ بوی نامرموز در میان سخنان مسئولان بودند! انگار مسئولان محیط زیست میخواستند مسألهای را که مردم با هشتگ بوی نامرموز در شبکههای اجتماعی شروع و اطلاعرسانی کرده بودند را با خودشان تمام کنند! تا تبرئه عجیبی هم در خاطر افکارعمومی پایتخت ثبت شود! واقعیت ماجرا آن است که مسئولان از ابتدا هم هیچ گزینه احتمالی را برای بوی نامطبوع نداشتند. این شبکههای اجتماعی بود که هر لحظه آنها را به سمتی میفرستادند. یکبار نگاه کارشناسان را به سمت ایستگاه مترو ملت و حسن آباد میچرخاندند یکبار آنها را به سمت میدان انقلاب میبرند. گاهی دماوند د رجایگاه اتهام قرار میگرفت. یک ساعت دیگر آب و فاضلاب خودش را تبرئه میکرد! همه گزینهها در میان گمانه زنی افکارعمومی بود. مسئولانی که باید پاسخگوی سؤالات مردمی بودند خود بهدنبال شبکههای سرگردان شدند تا این سؤال پیش بیاید اگر آلودگی مرموزی جان جمعیت 8 و نیم میلیونی پایتخت را تهدید میکرد چه دستگاهی پاسخگو بود. آیا آن زمان هم مسئولان دست به دعا میشدند تا حافظه شهر را باران بشورد و ببرد!؟
نظر شما