به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، «نخبگان و انقلاب اسلامی» عنوان کتابی از  «محمدحسین حسینی هرندی» است که با نگاهی تحلیلی به بررسی نقش نخبگان در سیر انقلاب پرداخته است. این کتاب در پنج فصل به این موضوعات پرداخته است:

کلیات، نخبگان و زبدگان در اندیشه اسلامی، آسیب شناسی نخبگان، انقلاب اسلامی و نخبگان، نخبه و رسانه

نویسنده در بخشی از مقدمه کتاب خود آورده است:

«وقوع انقلاب اسلامی ایران در اواخر قرن بیستم میلادی و در آستانه پانزدهمین قرن هجری، چونان موجی فراگیر، جغرافیایی سیاسی را درنوردید. از یك سو، مسلمانان جهان، تأثیر رهبران مذهبی و نقش هدایت گرانه آنان در انجام یك انقلاب سیاسی را شاهد بودند و از سوی دیگر، سردمداران نظام سلطه، بیش از گذشته به گستردگی دامنه و میزان اثرگذاری مذهب و باورهای مذهبی پی بردند.

آنان در انقلاب اسلامی، نظاره‌گر سلسله حوادثی بودند كه در نقطه اوج آن، امواج خروشان یك جامعه دینی به حركت درآمد و با رهبری نخبگان مذهبی و زبدگان شیعی، حكومتی به فرجام كار خود رسید كه متلاشی ساختن فرهنگ و باورهای دینی را نشانه گرفته بود.

سومین دهه پس از انقلاب، زمانه ای مناسب فراهم آورده تا اندیشمندان و نویسندگان و نیز نهادها و سازمان ها در چهارچوب مسئولیت خویش دقیق تر و شایسته تر به این مسئله بپردازند و چرایی و چگونگی این نهضت اسلامی را از منظر خود بررسی كنند.»

قسمتی از متن کتب:

«انقلاب اسلامی، یك برنامه فراگیر الهی و نهضتی جوشیده از متن ملت بود. حركتی برخاسته از فطرت انسانی و جنبشی همگانی، با هدف ایجاد دگرگونی های اساسی در همه ابعاد جامعه، از جمله ایجاد تحول فكری.

الهی بودن این انقلاب، عامل پیروزی آن شد؛ همان گونه كه اسلام، انگیزه و عامل پیشبرد قیام و عنایت الهی با آن همراه بود. به عبارت دیگر، انقلاب اسلامی یك انقلاب انسانی و در زمینه خودشناسی و مطالبه حق بود؛ انقلابی از درون توده مردم با قدرت معنوی، انقلابی خودجوش، اما هماهنگ؛ انقلابی كه اصل، انگیزه و محتوایش اسلام بود.

انقلابی مشابه قیام انبیا كه در همه عالم پرتو افكند و برهمین اساس می توان ادعا كرد كه انقلاب اسلامی در عالم بی نظیر بوده و از انقلاب های دیگر متمایز است. این تمایز، در پیدایش، كیفیت مبارزه و انگیزه آن آشكار بود. می توان امیدوار بود كه جهانی شدن آن و فراگیر شدن نهضت اسلام خواهی، بتواند به عنوان مقدمه ای بر ظهور حضرت بقیه الله ـ ارواحنا لتراب مقدمه الفداء ـ باشد. انقلاب اسلامی، به واسطه اراده خدا، تكیه به حق و اسلام، مقاومت و هم بستگی بین مردم و عشق به شهادت، به پیروزی رسید.

این انقلاب نتایجی به بار آورد كه برخی از آنها عبارتند از: شكوفایی ایمان، تغییر نفوس، تحول روحی و معنوی، غلبه سپاه ایمان بر شیطان، انقلاب باطنی مردم، خروج از ظلمات به سوی نور، كوتاه شدن دست اجانب، بیرون راندن شیاطین از حریم اسلام و قطع ریشه های فساد از سر راه اسلام و قرآن.

از دیگر آمال و دستاوردهای انقلاب كه به بحث نخبگان ارتباط دارد، می توان به این موارد اشاره كرد: حاكمیت شایسته سالاری براساس موازین عقل و قانون، رعایت حقوق مردم، رعایت ضوابط در انتخاب مسئولان، قرار گرفتن مسئولان در جایگاه خدمت گزار مردم، تحقق یافتن دولت مردمی و دولتمردان مردمی.

همین جا باید گفت، اشتباه رجال علمی، سیاسی و روشن فكر و اختلاف بین مراكز اصلی پرورش نخبگان (حوزه و دانشگاه) و نیز غفلت از وحدت، از دست دادن قدرت ملت، دور شدن از مسیر و مقصد، كوتاهی و سرپیچی در امور، پیدایش خلأ در تحقق مسائل اصلی، رشد دوباره ریشه های پوسیده، طرح خواسته های شخصی، قدرت طلبی و مال اندوزی، ترجیح دادن مصالح شخصی بر مصالح اسلام و انشعاب و انحراف در اسلامیت نظام یا خیانت در حق مبانی اسلام، از آسیب هایی است كه ممكن است دامن برجستگان، برگزیدگان و نخبگان جامعه اسلامی را بگیرد»

«نخبگان و انقلاب اسلامی» در 218 صفحه به قلم  «محمدحسین حسینی هرندی» تالیف و توسط «مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما» در 2 هزار جلد منتشر شده است.

انتهای پیام/ 161