علی فردوسی
استاد دانشگاه نتردام دونامور، سانفرانسیسکو
در جهان اگر کسی به نود سالگی برسد و همچنان آزادمنش، جوان‌اندیشه، دریادل، دوستی‌پذیر و نیوشا باشد باید این سعادت را به خودی خود به‌عنوان رخدادی نادر جشن گرفت. اگر این ندرت با عمری خدمت فرهنگی به سرزمینی بسا نیازمند به آن همراه بوده باشد، آنگاه باید بلندبختی آن سرزمین را هم در این جشن به شمار آورد. و اگر این خدمت با صداقت، نَستوهی و فروتنی توأم بوده باشد آنگاه باید این رخداد را چنان جشن گرفت که درخور آن نادرترین رخدادها باشد، رخداد حضور نادر انسانیتی که حتّی در سخت‌ترین شرایط نمی‌گذارد فراموش کنیم که انسانیت همیشه و همه‌جا ممکن است.
سنتی در عرفان است که ریشه‌های تاریخی‌اش به پیش از این سنت می‌رسد و می‌گوید جهان به شمارگان برپا نیست و اگر نبودند اولیایی که هرگز شمارشان از شمار روزهای یک سال بیشتر نیست جهان از هم فرومی‌پاشید. وجود آنان است که نمی‌گذارد شیرازه جهان در همهمه کشمکش‌های کور انسان و طبیعت از هم بگسلد، وگرنه اگر مشیت بر آن قرار گرفته بود که کار جهان به انبوه عوام و سردمداران‌شان سپرده شود جهان دمی دوام نمی‌آورد.
من در این لحظه به دریافت ژرف این سنت از شکل حضور آگاهی و خوبی، حقیقت و درستی، نیاز و تکلیف، در ازدحام جهان می‌اندیشم. همین امسال بود که من از سعادت ملاقات با جناب آقای محجوب برخوردار شدم، من که سعادت شاگردی اخوی‌شان را داشته‌ام. همانجا بود که به یاد این سنت افتادم، زیرا همانجا حس کردم که در حضور آن وجودی که انگار می‌خواست در شمایل خودش حکمتی را بیان کند مصداقی بر آن دریافت ژرف سنت عرفانی دیده‌ام. آن لحظه حس کردم که سعادت مانند کبوتری سپید در اتاق به پرواز درآمده است و من بخت مشاهده آن را دارم.
همین سنت می‌گوید که این اولیا  که انسجام جهان به خاطر وجود آنان است اغلب چنان محجوب‌اند که جز تنی چند سعادت شناخت ایشان را نمی‌یابند. همانجا در دل به خود گفتم چه اسم با مسمّایی و در دل لبخندی زدم که مطمئناً آقای محجوب ردّ آن را بر لبانم دیدند، چون یکی دیگر از علایم این اولیا آن است که ردّ دل‌ها را بر رفتار آدمیان می‌بینند. جناب آقای محجوب بنده با کمال فروتنی و با‌وجود دوری از شما و از وطنم از خدمات‌تان به فرهنگ این سرزمین قدردانی می‌کنم و از اینکه با حضورتان آرمان‌های والای انسانی را به‌صورت زنده و در عمل برای ما و نسل‌های آینده همچنان درخشان و دعوت‌کننده نگاه‌ داشته‌اید صمیمانه دستانتان را می‌بوسم. وجود شما سعادت ما است. وجودتان پایدار باد.
* شب حسن محجوب، پنجشنبه 27 دی ماه ساعت 5 عصر در کانون زبان فارسی واقع در خیابان ولی‌عصر سه راه زعفرانیه خیابان عارف‌نسب شماره 12 برگزار می‌شود.

همت بلند در فرهنگ

محمدعلی اسلامی ندوشن
فرهنگ شناس
باعث خوشحالی است که از خدمات فرهنگی آقای حسن محجوب قدردانی می‌شود. من آقای محجوب را از سال‌های دور می‌شناسم.  ایشان در زمینه چاپ و نشر کتاب از ناشران چیره‌دست است. تعدادی از کتاب های من و دوستان ما در این سال‌ها با همت ایشان منتشر شده است.
تجدیدچاپ کتاب «شهرزاد قصه‌گو» که سال‌ها قبل نوشته بودم با افزودن گفت‌وگوی دوست ما آقای مصطفی ملکیان همین ایام به دستم رسید که باید اینجا از ایشان و آقای محجوب تشکر کنم. آقای محجوب در وضع ناگواری که پیش آمده و کتاب مشتری زیادی ندارد با همت بلند شرکت سهامی انتشار را سر پا نگه داشته است.  فرهنگ پایه کار یک جامعه است و قدردانی از آقای محجوب که همه عمر در کار فرهنگ بوده قدری دیر شد اما بالاخره توسط دوستانش انجام شد. من متأسفانه نمی‌توانم در مراسم حاضر باشم. از اینجا برای ایشان آرزوی توفیق دارم.
دی 1397/ تورنتو