طلسم شکسته نشد و باز هم نحسی فصل سوم او را گرفت، این داستان همیشگی مورینیو است. او در تیمهایش به فصل سوم نمیرسد و در منچستر هم مثل چلسی، فصل سوم برایش مساوی با اخراج شد.
کمتر از یک سال پیش قرارداد خود را با یونایتد تمدید کرد، طبیعی هم بود. او با یونایتدیها در جام اتحادیه، کامیونیتی شیلد و لیگ اروپا قهرمان شده بود و فصل قبل هم لیگ را با نایبقهرمانی به پایان برده بود، اما طلسم شوم فصل سوم اجازه نداد سومین سال حضور در اولدترافورد را هم با خوشی به پایان برساند و بعد از ۱۴۴ بازی، ۸۴ برد، ۳۲ تساوی و ۲۸ باخت پروندهاش در منچستر هم بسته شد، آن هم با غرامتی ۲۲ میلیون پوندی که گفته میشود منچستر مشکلی برای پرداخت آن ندارد!
کمتر از یک سال پیش قرارداد خود را با یونایتد تمدید کرد، طبیعی هم بود. او با یونایتدیها در جام اتحادیه، کامیونیتی شیلد و لیگ اروپا قهرمان شده بود و فصل قبل هم لیگ را با نایبقهرمانی به پایان برده بود، اما طلسم شوم فصل سوم اجازه نداد سومین سال حضور در اولدترافورد را هم با خوشی به پایان برساند و بعد از ۱۴۴ بازی، ۸۴ برد، ۳۲ تساوی و ۲۸ باخت پروندهاش در منچستر هم بسته شد، آن هم با غرامتی ۲۲ میلیون پوندی که گفته میشود منچستر مشکلی برای پرداخت آن ندارد!
احتمالی منفی که مثبت شد!
تصور میشد حداقل چهار ماه دیگر یونایتدیها مورینیو را روی نیمکت خود تحمل کنند. تجربه ثابت کرده بود که آنها به راحتی دست به تغییر نمیزنند. این را نگاهی به اخراج دیرهنگام دیوید مویز و لوئیس فنخال به خوبی ثابت میکرد. مویز با اینکه خیلی زود و به وضوح نشان داد که آمادگی چنین شغل بزرگی را ندارد، ۱۰ ماه روی نیمکت یونایتد نشست و فقط وقتی اخراج شد که این تیم به لحاظ ریاضی امکان چهارم شدن هم نداشت. فنخال هم با وجود بازیهای کسالتآور و غیرقابل قبول و به خاطر از دست دادن سهمیه چمپیونز لیگ بود که اخراج شد و شاید همین مسئله بود که احتمال کنار گذاشتن آقای خاص را کمرنگ میکرد. با این حال پرواضح بود که وودوارد، مدیر باشگاه که هر روز اتفاقات ریز و درشت اطراف تیم را در اختیار جوئل گلیزر، یکی از رؤسای هیئت مدیره میگذارد بعد از بازی با لیورپول و شعارهایی که هواداران حریف سر داده بودند «مورینیو را اخراج نکنید!» حرفهای خوشایندی برای گزارش دادن ندارد. البته وودوارد، کارهای هم نبود، چراکه تصمیم نهایی در خصوص مورینیو در نهایت به عهده مالکان امریکایی باشگاه، یعنی خانواده گلیزر ساکن فلوریدا بود. خانوادهای کهگری نویل در انتقاد از مدیریت آنها گفته بود که مشکل یونایتد نه از مربی که از مدیرانی است که دانش و آگاهی از فوتبال ندارند و صرفاً تاجر هستند. تاجرانی که البته اینبار همه را متعجب کردند.
تصمیم غیرمنتظره
معمولاً در هیچ باشگاهی به یکباره مربی و مدیرش کنار نمیروند و آخرین باری که این اتفاق در یونایتد افتاد به سال ۲۰۱۳ برمیگردد. زمانی که سرالکس و دیوید گیل با هم باشگاه را ترک کردند، اما خانواده گلیزر همان هیئت مدیره بیخیال بعد از اتفاقات بازی با لیورپول که فاصله یونایتدیها را با صدرنشین به ۱۹ امتیاز رساند، طی تصمیمی غیرمنتظره نسخه مورینیو را پیچیدند و حکم به برکناری او دادند تا اولدترافورد به آیندهای بهتر بیندیشد. اگرچه دیگر دستیابی به رده چهارم هم تقریباً نشدنی است، وقتی چلسی هم ۱۱ امتیاز بیشتر دارد، اما آنها هنوز افایکاپ و چمپیونزلیگ را دارند. کاپهای مهمی که میتواند برای منچستر متفاوتتر از بازیهایش در لیگ باشد.
همه جانشینهای مورینیو
بعد از برکناری مورینیو به دلیل نتایج ضعیف، مایکل کریک هافبک سابق شیاطین سرخ هدایت این تیم را به طور موقت به دست میگیرد تا سران باشگاه در خصوص سرمربی جدید به جمعبندی لازم برسند. گمانهزنیها از حالا شروع شده، به طوری که رسانههای انگلیسی از سه گزینه به عنوان جدیترین نامزدهای جانشینی مورینیو نام میبرند. در این بین یک نام بیش از هر کس دیگری شنیده میشود و آن کسی نیست، جز زینالدین زیدان که به صورت تلویحی آمادگیاش را برای حضور در یونایتد به عنوان سرمربی اعلام کرده است. مائوریسیو پوچتینو یکی دیگر از گزینههایی است که گری نویل معتقد است او بهترین گزینه است که میتواند سه اصل این باشگاه یعنی نحوه بازی، برنده شدن و استفاده از بازیکنان آکادمی را به خوبی اجرا و مدیریت کند. آنتونیو کونته نیز که با چلسی توانست قهرمان لیگ برتر شود از گزینههای دیگر است. البته رایان گیگز را هم باید به این نامها اضافه کرد، اما جالبترین نامی که مطرح شده، نام کارلوس کیروش، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران است که در سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به عنوان دستیار در اولدترافورد حضور داشته و حالا با کنار گذاشته شدن ژوزه، برخی رسانهها از جمله فاکس اسپورت از احتمال بازگشتش به منچستر خبر دادهاند.
نظر شما