به گزارش گروه اخبار علمی ایرنا از پایگاه خبری ساینس دیلی، محققان برای این منظور بسته های پوشیدنی کوچکی را ساختند که در آنها مجموعه ای از حسگرهای دما، رطوبت، نور، ابزارهای ذخیره سازی اطلاعات، باتری قابل شارژ و یک گیرنده برای ردگیری موقعیت و مخابره اطلاعات تعبیه شده است. هریک از این کوله پشتی های کوچک 102 میلی گرم وزن دارد که معادل وزن 7 دانه برنج خام است.
محققان به جای استفاده از سیستم ردیاب (GPS) که مستلزم صرف توان الکتریکی زیادی است، در این کوله پشتی های کوچک از یک سیستم ردگیری جایگزین استفاده کردند. در این سیستم ردگیری، مجموعه ای از آنتن ها در محیط نصب می شوند که سیگنال هایی را در سطح منطقه گسیل می کنند. درون کوله پشتی ها نیز گیرنده هایی تعبیه شده است که با محاسبه زاویه و شدت سیگنال دریافتی، امکان تعیین موقعیت زنبورها را فراهم می کند. این سیستم قادر است موقعیت زنبورها را در شعاع 80 متری با دقت بسیار زیادی تعیین کند.
عمر باتری این کوله پشتی ها حدود هشت ساعت است که تقریبا برابر مدت فعالیت یک زنبور عسل در یک روز پرکار است. پس از بازگشت زنبورها به کندو، این باتری ها به صورت بی سیم شارژ می شوند و اطلاعات گردآوری شده توسط زنبور نیز با استفاده از سیگنال های رادیویی موجود و بدون صرف توان الکتریکی برای واحد کنترل ارسال می شود.
به گفته محققان می توان از این شبکه زنبورها به عنوان یک شبکه اینترنت موجودات زنده برای گردآوری اطلاعات از تمام نقاط مزرعه و نظارت بر وضعیت آن بهره برداری کرد.
در حال حاضر این کوله پشتی ها قادرند 30 کیلوبایت اطلاعات را ذخیره کنند و این امر نوع حسگرهای مورد استفاده را محدود می کند. اما محققات امیدوارند در دراز مدت بتوانند سیستم را به گونه ای بهبود بخشند که اطلاعات را به صورت زنده مخابره کند. همچنین محققان امیدوارند با توسعه این فناوری بتوانند اطلاعات تصویری را نیز با استفاده از زنبورها گردآوری و ارسال کنند.
علمی (6)**9259*2025