خرداد؛ فاروق جویده می نویسد: سال آینده شاید سال اتفاقات ناگهانی بسیاری باشد، شاید با جنگ میان ایران و اسرائیل و امریکا آغاز شود، کما این که هیچ کس از سرنوشت سوریه در سایه این رویارویی ها خبر ندارد، در حالی که نیروهای روسیه نیز در اراضی سوریه حضور دارند و کسی نمی داند در درون کشورهای عربی حوزه خلیج فارس چه می گذارد. کشورهایی که در دل خود پایگاه های نظامی امریکایی را جای داده اند و امریکایی ها از بیش از یک کشور می توانند بر اساس مسافت و طمع هایشان ایران را هدف قرار دهند.
دولت امریکا موفق شد از زمانی که دونالد ترامپ در کاخ سفید قدرت را به دست گرفت قضیه فلسطینی را از عرصه سیاسی دور کند. او کار خود را با به رسمیت شناختن بیت المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی بدون مراعات هر چیز دیگری در سطح جهانی یا منطقه ای آغاز کرد.
دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا، بارها اعلام کرد که نیروهای امریکایی برای حمایت از اسرائیل به خاورمیانه آمده اند و نه پشتیبانی از نفت. او این حرف ها را در حالی بارها تکرار کرده است که امریکا در ویرانی نیمی از کشورهای عربی، نظامی و اقتصادی و انسانی صرفا برای حمایت از اسرائیل مشارکت دارد. با وجود این که نیروهای اسرائیلی الآن حقوق جهان عرب را زیر پا می گذارند و هر روز مرزهای سوریه را نقض می کنند.
محورهای بسیاری درباره نقش امریکا در منطقه وجود دارد که بسی جای بحث است. امریکا در نقش خود در سوریه غرق شده و حاضر به ترک عراق نیست. همچنین حضورش در پای چاهای نفت در جای جای کشورهای عربی نیز بحث قابل انکاری نیست.
از سوی دیگر اسرائیل اقداماتی را انجام داده که موفقیت هایی را به دنبال داشته، اسرائیل توانسته است روابط خوبی را با کشورهای عربی حوزه خلیج فارس رقم بزند. همچنین از احداث خطوط ریلی میان اسرائیل با کشورهای عربی حوزه خلیج فارس صحبت به میان آورده و برنامه ای برای سفرهای متعدد و گوناگون نتانیاهو به بیش از یک پایتخت عربی حوزه خلیج فارس برنامه ریزی شده است. او پیش از این هم وزرای خود را به کشورهای این منطقه گسیل داده بود.
در برابر دولت فلسطینی چیزی باقی نمانده جز مشکلات موجود میان غزه و اسرائیل که عملیاتی است که در چارچوب مقاومت فلسطینی در غزه علیه اسرائیل انجام می شود و اگر چه مزاحمت هایی برای رژیم صهیونیستی ایجاد کرده است اما به نظر می رسد این رژیم زیاد هم به آن اهمیت نمی دهد.
بعد از همه اینها این راز سرپوشیده که آن را معامله قرن برای حل درگیری اعراب و اسرائیل می نامند، به قوت خود باقی است. درباره این معامله هیچ کس هنوز هیچ چیز نمی داد.
سال آینده شاید سال اتفاقات ناگهانی بسیاری باشد، شاید با جنگ میان ایران و اسرائیل و امریکا آغاز شود، کما این که هیچ کس از سرنوشت سوریه در سایه این رویارویی ها خبر ندارد، در حالی که نیروهای روسیه نیز در اراضی سوریه حضور دارند و کسی نمی داند در درون کشورهای عربی حوزه خلیج فارس چه می گذارد. کشورهایی که در دل خود پایگاه های نظامی امریکایی را جای داده اند و امریکایی ها از بیش از یک کشور می توانند بر اساس مسافت و طمع هایشان ایران را هدف قرار دهند. در این صورت قضیه فلسطینی همچنان در برابر طوفان های وعده های ترامپ به اسرائیل باقی می ماند. شکی نیست که ترامپ به حمایت یهودی ها برای دور دوم انتخابات ریاست جمهوری اش نیاز دارد. همچنین آشتی میان فلسطینی ها نیز به کار سختی تبدیل شده، به این ترتیب اسرائیل تنها اسب برنده ای خواهد بود که در برابر حمایت های بی اندازه امریکا در تحولات منطقه پیروز است.
منبع: دیپلماسی ایرانی
نظر شما