اختتامیه دهمین جشنواره گروه نوازی موسیقی فارس، شامگاه جمعه 16 آذر ماه در تالار حافظ شهر شیراز برگزار شد. در این مراسم علاوه بر رونمایی از سردیس دو آهنگساز و موسیقیدان نامی‌کشور و تجلیل از شریف جلیلی، نشان شهروند افتخاری شیراز از سوی شهردار این شهر به حسین علیزاده اهدا شد. حسین علیزاده که یکی از آهنگسازان مطرح تار و سه‌تار کشور است و تا کنون توانسته جوایز و افتخارات متعددی را در کارنامه حرفه‌ایش کسب کند، چهار سال پیش از دریافت نشان شوالیه امتناع کرد.

**به دنبال قهرمان ملی هستیم

در این روزهایی که دیگر برای فرزندان و کودکان این سرزمین کمتر قهرمانی وجود دارد که الگویشان شود و در توصیف آرزوهایشان نام آن قهرمان را بیاورند، مثل همیشه در فیلم‌ها و آثار هنری، مانند یک گمشده به دنبال آن می‌گردیم. هرچند اکثر آثار سینمایی که امروزه روی پرده هستند نه تنها آدرسی از قهرمان و راه و رسمش به ما نمی‌دهند، بلکه بعضی اوقات رسالت هنری خود را هم انجام نمی‌دهند، در حالی که هنر هفتم می‌تواند در دسترس‌ترین و صریح‌ترین مکان برای معرفی یک قهرمان ملی باشد. پیدایش و گسترش فضای مجازی هم نتوانسته به این اتفاق کمک کند، بلکه متاسفانه روی دیگری از برخی از هنرمندان و سلبریتی‌ها را برای مردم به نمایش گذاشت که نه تنها به پیدا کردن یک قهرمان کمک نمی‌کند بلکه این تصور پیش می‌آید که برخی از این سلبریتی‌ها خود نیازمند الگوی اخلاقی هستند.

**تناقض فاحش عمل و گفتار

تبلیغات، بگو مگو و بحث با دیگر هنرمندان و افراد، سخنان گل‌درشت و شعاری، اظهار نظر برای هر اتفاقی، اعلام موضع در هر رویداد، دفاع از یک قشر مردم و از خودگذشتگی برای وطن، مواردی هستند که همواره در صفحه‌های مجازی این هنرمندان دیده می‌شود، البته فقط دیده می‌شود. ابراز هر یک از این موارد قطعا از آزادی‌های شخصی هر انسانی چه عادی و چه یک فرد معروف و سلبریتی است، اما وقتی این مورد به یک مسئله تبدیل می‌شود که بین عمل و گفتار برخی هنرمندان تضاد فاحشی به وجود می‌آید. حمایت از اقشار کم‌درآمد و کارگران کشور همزمان می‌شود با خرید کالاها و محصولات خارجی گران و نمایش آنها در اینستاگرام و یا نوشتن پست‌هایی درباره از خودگذشتگی وطن را در حالی می‌بینیم که تولد فرزندانشان را در کشورهای اروپایی و... جشن می‌گیرند.

** در جستجوی یک الگو

حال اگر از سینما بگذریم و به سراغ موسیقی امروزی برویم، هر چقدر کندوکاو کنیم، با آهنگ‌ها و صداهایی مواجه خواهیم شد که به دلیل محبوبیت و معروفیت گذرا و لحظه‌ای خوانندگان و هنرمندان این حوزه، کمتر نوجوانی می‌تواند برای همیشه به او دل بسپارد و از او الگویی بگیرد.

**همشهری شدن حسین علیزاده با حافظ و سعدی

در روزگاری که جوایز اروپایی و خارجی خیلی از فستیوال‌های کوچک و برخی مواقع حتی کم‌اهمیت، انگیزه ساخت و نمایش خیلی از فیلم‌های سینمایی و فعالیت هنرمندان است، شخصی مانند قهرمان عمل می‌کند و نشان شهروندی شهر علم و ادب یعنی شیراز را قبول می‌کند که نه تنها به وطن و مملکت خود بها می‌دهد بلکه مثل یک قهرمان ملی در کنار دیگر هنرمندان پر افتخار این شهر یعنی حافظ و سعدی قرار می‌گیرد.

** نپذیرفتن نشان شوالیه

حسین علیزاده نوازنده و آهنگساز تار و سه‌تار تا کنون توانسته 3 بار نامزد دریافت جایزه گرمی «بزرگترین مراسم موسیقی جهان» شود. تقریبا پاییز سال 93 بود که از سوی وزارت فرهنگ و هنر فرانسه نشان شوالیه به وی اهدا شد، این اتفاق در حالی رخ داد که علیزاده با نگارش نامه‌ای، ضمن قدردانی از مسئولین کشور و سفارت فرانسه این نشان را نپذیرفت. نوازنده فیلم «لاکپشت‌ها هم پرواز می‌کنند» این نشان را با ارزش خواند و به تمام بزرگان ایران و جهان که آن را دریافت کرده‌اند، تبریک گفت و دلیلش را برای نپذیرفتن این عنوان چنین اعلام کرد: « به احترام مردم هنرپرور و هنردوست ایران، به نام حسین علیزاده قناعت کرده، تا آخر عمر به آن پیشوند یا پسوندی نخواهم افزود.»

**زمان آن رسیده شوالیه نشدن را متوجه شویم

درست است که این اتفاق بعد از مدت‌ ها به فراموشی سپرده شده است اما در آیین پایانی دهمین جشنواره موسیقی فارس، شهردار شیراز، عنوان شهروند افتخاری شیراز را با کسب اجازه از شهروندان این شهر به حسین علیزاده اهدا کرد. نوازنده چیره‌دست تار پس از دریافت این جایزه بیان کرد: «زمانی از من می‌پرسیدند چرا نشان شوالیه را نپذیرفتم اما اگر کسی هم اکنون در این نشست باشد متوجه می‌شود که افتخار شهروند شدن در شیراز چقدر در مقابل آن نشان بزرگتر است.»

**قهرمانی که حرف و عملش را یکی کرد

حسین علیزاده می‌تواند یک قهرمان باشد برای مردمی که این بار حرف و عمل را باهم دیدند و شاهد هیچ تناقضی نبودند. شاید شهروند افتخاری هر شهری بودن یک اتفاق خیلی بزرگ در دنیای موسیقی نباشد، اما همین انتخاب خود دوباره به وطن، به شیراز و به شهرهای این سرزمین ارج و قرب داد و از همه مهمتر برای ما قهرمانی را ساخت که می توان هم به هنر این مرز و بوم خدمت کرد هم در فستیوال‌های بزرگ دنیا مورد توجه قرار گرفت و از همه مهتر با افتخار شهروندی یک شهر را قبول کرد و دلیلش را هم برای شوالیه نشدن، عملی کند نه شعاری.

گزارش از هنگامه ملکی

**اداره کل اخبار چندرسانه‌ای**ایرناپلاس**