به گزارش ایسنا، فضای سیاسی در دانشگاهها نسبت به سالها و دهههای پیش تغییرات زیادی داشته است. برخی از تحلیلگران معتقدند عدم امنیت و نبود آزادی پس از بیان در دانشگاهها با دورههای پیش تفاوت جدی داشته است. برخی دیگر اما معتقدند تأمین امنیت نیاز ضروری دانشگاهها برای گسترش آزادی بیان است و نمیتوان انتظار داشت هیچ نهاد امنیتی در دانشگاه ورود و مداخله کند. چه آنکه اساساً امکان تأمین آزادی بهصورت مطلق وجود ندارد.
از امنیتی شدن فضای دانشگاه تعریف درستی داشته باشیم
محمدرضا رجبی از دانشجویان دانشگاه امام خمینی (ره) و عضو انجمن اسلامی دانشجویان این دانشگاه ضمن اشاره به اینکه ابتدا باید از امنیتی شدن تعریف داشته باشیم میگوید: امنیتی شدن به این معنا که نتوانیم کاری را در کف دانشگاه انجام دهیم یا نه به این معنا که چه کنیم که به ضرر دانشجو یا کل نظام نباشد؛ وقتی برنامهای خط قرمز نظام است باید جلوی آن گرفته شود و این به معنای امنیتی شدن دانشگاه نیست.
وی اضافه میکند: اما برنامههایی مانند کرسی آزاداندیشی باید برگزار شود و دانشگاه نباید مانع فعالیت سیاسی دانشجویان باشد.
این دانشجو بیان میکند: گاه ممکن است حرکتهای دانشجویی به یک جریان سیاسی دارای قدرت وصل شود در این حالت عملاً جنبش دانشجویی کارکرد خود را از دست میدهد بهعنوانمثال میبینیم که در دانشگاه یک سری تشکلهای یکبارمصرف به وجود میآید برای انجام کارهای انتخاباتی و بعد از انتخابات بهسرعت منفعل میشود.
رجبی تصریح میکند: دانشجو درس میخواند که مشکل جامعه را حل کند، وقتی میبیند در دانشگاه مشکلی هست که میتواند برای حل آن قدم بردارد باید وارد میدان شود، ورای همه اینها در ایران تنها جامعهای که میتواند انقلابی عمل کند جامعه دانشگاهی است.
رعایت خط قرمزها به معنای امنیتی شدن فضا نیست
محمدمهدی افشار از دانشجویان دانشگاه امام خمینی (ره) و عضو بسیج دانشجویی این دانشگاه میگوید: من قائل به این نیستم که فضای دانشگاه امنیتی شده است چون میبینیم که در دانشگاه نشریات منتشر میشود، مهمانهای متفاوتی دعوت میشوند و حرفهای مختلفی از هر گروه سیاسی بهراحتی بیان میشود.
وی اضافه میکند: باید هم همینطور باشد البته هر نظام و هر کشوری برای خودش خط قرمزهایی دارد و این مختص جمهوری اسلامی نیست برای مثال اگر ما بخواهیم مصداق امنیتی شدن را در جلوگیری از ورود فتنهگران به دانشگاه ببینیم کار غلطی است چون اصلاً فتنه خط قرمز نظام است.
افشار با شاره به موضع رهبر انقلاب در خصوص سیاسی بودن دانشگاهها میگوید: دانشگاه باید سیاسی باشد و من از سوی بچههای انقلابی دانشگاه بهخصوص بسیج دانشجویی اعلام میکنم که ما برای رسیدن به اهدافمان در دانشگاه هر هزینهای را پرداخت میکنیم، چراکه برای آرمانمان میجنگیم، همه آرمانخواهان دنیا با رنج و درد به اهداف خودشان رسیدهاند.
این دانشجو تصریح میکند: معتقدم قبل از هر چیز در دانشگاه باید انسان ساخته شود، زیرا انسان متخصص برای جامعه مفید است و این انسانیت فقط با درس خواندن به وجود نمیآید بنابراین این دیدگاه که دانشگاه نباید سیاسی شود کاملاً غلط است و ما با آن مخالف هستیم.
برخی درصددند تا کارکرد دانشگاهها را تا حد یک مهدکودک تقلیل بدهند
البرز حبیبی از دانشجویان دانشگاه امام خمینی (ره) و عضو انجمن فرهنگ و سیاست از طیف سیاسی اصلاحطلب این دانشگاه میگوید: فضای دانشگاهها در حال حاضر نسبت به چهارساله اول دوره ریاست جمهوری آقای روحانی امنیتیتر شده بهعنوانمثال احکامی که برای دانشجویان فعال صنفی در دانشگاههای مختلف کشور صادرشده است.
وی تأکید میکند: متأسفانه این امنیتی شدن فضا منجر به محافظهکاری جریانهای دانشجویی در دانشگاهها شده است.
این دانشجو بیان میکند: البته شرایط ساختاری در دانشگاهها هم باعث شده که چنین اتفاقی بیفتد و ما از آرمانخواهی در دانشگاهها فاصله بگیریم.
حبیبی تصریح میکند: متأسفانه برخی از مسئولین درصددند تا کارکرد دانشگاهها را تا حد یک مهدکودک تقلیل بدهند و برای ایجاد یک آرامش گورستانی، از دانشگاه سیاستزدایی کنند، اما تجربه کشورهای توسعهیافته نشان میدهد، رشد علمی هم در فضای باز و آزاد سیاسی ممکن است.
حبیبی افزود: متأسفانه برخی میخواهند انقلاب، ارزشها، رهبران و آرمانهایشان را مصادره کنند و با زدن برچسب فتنه به منتقدان جریان منحرفی که اکنون خطرات و نتایج عملکرد و مواضعش بر همگان آشکارشده است، رقیبان را از میدان به در کنند. اگر منظور از انقلابی بودن پایبندی به آرمانها و ارزشهای استبدادستیزانه، ضد سلطه، عدالت طلبانه و آزادی خواهانه انقلاب است، ما از همه انقلابیتریم همچنان که بیانیههای اخیر تشکل ما درباره ضرورت مبارزه با فساد، گسترش شفافیت و استقرار عدالت اجتماعی بیانگر این مسئله است.
دانشجو باید بدون هیچ واهمهای حرفش را بزند
حسین عسگریفرد از دانشجویان دانشگاه امام خمینی (ره) و عضو جامعه اسلامی دانشجویان این دانشگاه میگوید: بنده بههیچوجه قائل به امنیتی بودن دانشگاهها نیستم و اگر گاهی برخوردی هم با بعضی دوستان میشود به دلیل جلوگیری از آزادی بیان دانشجو و آزادی فکر او نیست؛ در دانشگاه با کسانی برخورد میشود که با برچسب دانشجو و یا با برچسب فلان حزب تیشه را برداشته و به ریشه این انقلاب میزنند.
وی تأکید میکند: دانشجو باید فارغ از هر نوع فضای امنیتی خیلی راحت به گفته مقام معظم رهبری حرفش را بدون ترس بگوید، حالا از هر حزبی میخواهد باشد ولی بحث ما این است که اگر دانشجو بخواهد از جریانهای معاند دستور بگیرد و داخل دانشگاه و شهر پیاده کند باید با او برخورد شود.
این دانشجو بیان میکند: حفظ نظام از اوجب واجبات است؛ ولی در این موضوع که دانشگاه محل تضارب آراست و دوستان باید بدون هیچ واهمهای حرفشان را بزنند هیچ شکی نیست و همانطور که میبینیم چنین است و هیچ برخوردی از هیچ ارگانی هم با آنها نمیشود چون رسالت دانشجو همین است و دانشجو باید بتشکن باشد.
به گزارش ایسنا، نقطه نظرات دانشجویان فعال در تشکلهای دانشگاهها حاوی این پیام مهم است که اولاً سیاستزدایی از دانشگاهها به صلاح هیچ قشری از اقشار جامعه نیست. و در وهله دوم رعایت خطوط قرمز فرهنگی و سیاسی در دانشگاه بهعنوان یکی از ارکان اصلی جامعه لازم و ضروری است و منافاتی با آزادی بیان ندارد.
امنیتی شدن فضای دانشگاهها میبایست در چارچوب قوانین باشد و فضا برای اظهارنظر آزاد دانشجویان در حوزههای مختلف وجود داشته باشد؛ بهنحویکه ترس از برخوردهای انضباطی و امنیتی فضای دانشگاه را به سستی و کرختی نکشاند و مانع از ایجاد فضای پرنشاط و راهگشای سیاسی در دانشگاهها نشود.
دانشجو چشم بیدار جامعه است و دانشگاه مبدأ تحولات و اگر به هر نحوی فضای مطلوبی برای فعالیت دانشجویان در دانشگاه فراهم نشود تمام فضای جامعه متأثر خواهد شد.
انتهای پیام
نظر شما