به گزارش ایرنا ، تلاش هند برای حفاظت از منافع خود در این منطقه که قرن ها به عنوان حیاط خلوت این کشور محسوب می شد در سالهای اخیر با شدت بی سابقه ای گرفت بطوریکه دست اندرکاران سیاست خارجی سعی کرده اند سیاست ' حلقه مروارید' چین را برای ایجاد پایگاه های اقتصادی و راهبردی در کشورهای کوچک تر منطقه جنوب آسیا با هدف محاصره هند را خنثی کنند.
شدت حملات ناگفته چین علیه هند چنان بوده است که نارندرا مودی نخست وزیر هند خود پا به میدان گذاشته است تا بر اهمیت موضوع تاکید کند. وی یک سیاست پیشرو را دنبال کرده است تا نفوذ چین را در حیاط خلوت هند کنترل کند و به این ترتیب منطقه جنوب آسیا به یک میدان جنگ میان دو کشور بزرگ هند و چین تبدیل شده است.
چند روز پیش نارندرا مودی برای شرکت در مراسم سوگند ابراهیم محمد صالح رییس جمهوری مالدیو به این کشور سفر کرد. روابط هند و مالدیو در دوره ریاست جمهوری عبدالله یمین با تنش های زیادی روبرو شده بود. عبدالله یمین رییس جمهوری سابق مالدیو روابط بسیار نزدیکی به چین داشت. تعدادی از تصمیم های وی از جمله ایجاد محدودیت برای صدور روادید کار برای هندی ها و امضای قرارداد تجارت آزاد با چین، دهلی نو را نگران ساخته بود. دولت جدید مالدیو اعلام کرده است که از توافق تجارت آزاد با چین خارج خواهد شد زیرا امضای این قرارداد با چین که یک کشور بسیار بزرگ است یک اشتباه محسوب می شود.
چین از طریق تامین مالی پروژه های زیرساختی توانسته است نفوذ خود را در کشور های همسایه هند گسترش دهد. اما بدهکاری گسترده به چین سبب بروز نگرانی کشور های کوچک جنوب آسیا شده است و آنها سعی کرده اند که در تله وام های چین گرفتار نشوند. این امر یک فرصت مناسب برای هند ایجاد کرده است تا روابط اقتصادی خود را با این کشور ها گسترش دهد.
تلاش های بی وقفه نارندرا مودی نخست وزیر هند برای مقابله با نفوذ چین در منطقه سبب بروز یک جنگ قدرتی میان دو کشور شده است.
در سریلانکا، هند با رایزنی های خود توانست یک ائتلاف میان ماتریپیلا سریسینا رییس جمهور و رانیل ویکرم سینگه نخست وزیر این کشور ایجاد کند و ماهیندا راجاپاکس را در سال 2015 در انتخابات شکست دهد. راجاپاکس با چین روابط نزدیکی ایجاد کرده بود. وی بندر همبانتوتا را به چین اجاره داد و برای ساخت بندر کلمبو با این کشور قرارداد بست. همچنین وی با پهلو گرفتن دو زیردریایی چینی در سریلانکا موافقت کرد. اما ویکرم سینگه چند قرارداد با چین را لغو کرد حتی یک قرارداد با هند برای توسعه بندر همبانتوتا امضا کرد.
اما بازگشت دوباره راجاپاکس به قدرت دهلی نو را نگران ساخته است زیرا وی دارای اراده بیشتری برای حرکت به سوی چین است.
اگر چه هند به یک بودجه بسیار عظیم برای غلبه بر قدرت اقتصادی چین احتیاج دارد، اما سیاست ' اول همسایه' مودی به شدت مشغول به کار بوده است. چند ماه پیش چین مجبور شد یک پروژه ساخت نیروگاه آبی را در نپال به دلیل هزینه سنگین جابجایی خانواده ها لغو کند. اما گفته می شود دلیل اصلی لغو این پروژه هند بوده است زیرا دهلی نو به نپال اعلام کرده است که برق تولید شده در این پروژه خریداری نخواهد کرد. چین به تنهایی نمی تواند بر بازار کوچک کشور نپال متکی باشد.
هند امیدوار است که کشور های کوچک همسایه این کشور نسبت به تامین مالی پروژه ها از سوی چین تجدید نظر کنند. تعدادی از کشور ها سعی کرده اند وابستگی خود به پول چین را کاهش دهند. به عنوان مثال بنگلادش با بودجه خود در حال تکمیل پروژه 20 کیلومتری ساخت پل ریل آهن و خیابان بر روی رودخانه 'پادما' می باشد.
در حالی که تعدادی از شرکت های چینی از طریق مناقصه برای اجرایی کردن این پروژه انتخاب شده اند اما بنگلادش به کمک های مالی چین احتیاجی پیدا نکرده است. بنگلادش در مورد وام های چین محتاطانه عمل کرده است و در مواردی با اعطای پروژه های زیرساختی به شرکت های چینی مخالفت کرده و آنها را در لیست سیاه قرار داده است.
در پاکستان نیز که رقیب دیرینه و هسته ای هند محسوب می شود کار بر همین منوال است. اخیرا برغم اعتراضات شدید هند، خط اتوبوسرانی میان پاکستان و چین که از درون کشمیر تحت عنوان پروژۀ کریدور چین- پاکستان می گذرد، افتتاح شد.
این اتوبوس از منطقه گیلگیت-بالتیستن کشمیر که تحت حاکمیت پاکستان است عبور خواهد کرد. راه اندازی این سرویس خشم مقامات هندی را برانگیخته است؛ بطوریکه 'راویس کومار' وزیر امور خارجه هند در این باره گفت: هر اتوبوس که از منطقه کشمیر تحت اشغال پاکستان عبور کند باعث نقض حاکمیت و تمامیت ارضی هند می شود.
واکستان و چین مرز مشترکی ندارند و پاکستان از طریق منطقه تحت حاکمیت این کشور یعنی کشمیر به چین متصل می شود. مرز مشترک هند و افغانستان نیز اط طریق کشمیر پاکستان قطع شده است.
مناقشه کشمیر یک مناقشه بر سر اقلیم است که از بعد از چندپارگی هند در سال 1947، عمدتاً بین پاکستان و هند وجود دارد. چین نیز در این اختلاف درگیری کوچکی داشته‌ است. تاکنون بر سر این موضوع سه جنگ بین هند و پاکستان رخ داده‌است.
از آن طرف، هند و چین به عنوان دو همسایه ای که دارای اختلاف های گسترده ای با یکدیگر در زمینه مسائل منطقه ای و جهانی هستند، در نظر دارند برای توسعه و بازگشت ثبات و امنیت به افغانستان با یکدیگر همکاری کنند.
افزایش اختلاف های دهلی نو و پکن در ماههای گذشته بر سر قرار گرفتن نام 'مسعود اظهر' سرکرده گروه 'جیش محمد' در لیست تحریم های سازمان ملل ،کریدور اقتصادی چین و پاکستان و مخالفت چین با عضویت هند در گروه تامین کنندگان هسته ای باعث شده بود که بسیاری از کارشناسان،انتظار داشتن روابطی عادی بین دوکشور را به این زودها نداشته باشند.
اما اکنون یک مقام عالیرتبه در وزارت خارجه هند اظهار کرده است که دهلی نو و پکن به رغم وجود اختلاف های زیاد برای همکاری در زمینه افغانستان به توافق دست یافتند.
بنابراین در حال حاضر، مقامات وزارت امور خارجه هند و چین بر تلاش برای کاهش تنش بین دو کشور برای ادامه رشد اقتصادی تاکید شده است.
کارشناسان سیاسی، یکی از دلایل اصلی تلاش هند و چین برای توسعه روابط را نامشخص بودن شرایط جهانی با توجه به بی ثباتی در سیاست خارجی دولت جدید آمریکا می دانند.
دهلی نو و پکن به رغم سالها گفت و گو تاکنون نه تنها پیشرفت زیادی در رفع اختلافات به دست نیاورده اند بلکه هر روز مسائل و اختلافات جدیدی نیز به این اختلاف ها اضافه شده است.
به رغم گفت وگوهای بین هند و چین ،دهلی نو اعلام کرده است که در کنفرانس جهانی که توسط رئیس جمهوری چین با موضوع طرح یک کمربند یک جاده، که قرار است درماه مه در چین برگزار شود، به علت تاکید بر کریدور با پاکستان شرکت نمی کند.
چین نیز تاکنون بارها با مخالفت برای قرار گرفتن نام 'مسعود اظهر' رهبر گروه تروریستی جیش محمد بر آتش اختلاف بین دو کشور دمیده است.
دهلی نو این گروه را طراح اصلی حمله تروریستی سال گذشته (دوم ژانویه 2016) به پایگاه هوایی پتانکت می داند و قصد دارد با قراردادن نام سرکرده این گروه در فهرست سیاه شورای امنیت سازمان ملل، فعالیت های این گروه را کاهش دهد.
چین همچنین با مخالفت با عضویت هند در گروه تامین کنندگان هسته ای و یکسان دانستن شرایط این کشور با پاکستان، مانع عضویت دهلی نو در گروه تامین کنندگان هسته ای شده است .
دهلی نو نیز بارها با کریدور اقتصادی چین با پاکستان که از استان غربی چین آغاز و به بندر گوادر در بلوچستان پاکستان می رسد، مخالفت کرده است.
آساق**267**1424**1663**