چند ماه پیش بود که روزنامه جوان در گزارشی از وضعیت بغرنج مارالهای شمال ایران نوشت و هشدار داد اگر کسی فکری به حال این حیوانات زیبای جنگلهای سرسبز نکند، حتماً نسلشان رو به انقراض خواهد رفت و حالا خبرها حکایت از سرنوشت نامعلوم مدیریت آخرین پناهگاه مرال قرمز ایران و شائبه خداحافظی همیشگی مرالها با زیستگاه ۴۰ سالهشان و خالی شدن پارک جنگلی قرق از مرالهای قرمز دارد.
چند وقتی است که سرنوشت نامعلوم مدیریت آخرین پناهگاه مرال قرمز ایران یعنی پارک جنگلی قرق، نگرانی خالی شدن زیستگاه مرال قرمز در گلستان و انتقال ۱۰ مرال باقی مانده از این پارک را قوت بخشیده؛ آن هم در شرایطی که محیطزیست و منابع طبیعی گلستان بدون اینکه جواب درستی در این باره بدهند فقط در حال پاس دادن توپ ماندن یا نماندن مرالها در گلستان در زمین یکدیگر هستند.
چند وقتی است که سرنوشت نامعلوم مدیریت آخرین پناهگاه مرال قرمز ایران یعنی پارک جنگلی قرق، نگرانی خالی شدن زیستگاه مرال قرمز در گلستان و انتقال ۱۰ مرال باقی مانده از این پارک را قوت بخشیده؛ آن هم در شرایطی که محیطزیست و منابع طبیعی گلستان بدون اینکه جواب درستی در این باره بدهند فقط در حال پاس دادن توپ ماندن یا نماندن مرالها در گلستان در زمین یکدیگر هستند.
فقط ۱۰ رأس باقی مانده
مرالهای قرمز آنقدر مهم است که فکر نکنیم روزی تعداد آن به صدها رأس میرسیده. یعنی حدود ۲۵ سال پیش و در پارک جنگلی قرق مجموعاً ۴۰ رأس از این حیوان و جود داشت و به جای اینکه با زاد و ولد بر تعدادشان افزوده شود حالا تعداد آن به ۱۰ رأس رسیده است. براساس گزارشهای موجود، حدود ۵۰ سال پیش مرالهای قرمز به پارک جنگلی قرق آورده شد و سه هکتار از این پارک جنگلی به آخرین پناهگاه مرالهای قرمز ایران تبدیل شد. هر چند تا مدتها سیر کاهش و از بین رفتن این حیوان زیبا خیلی کند بود، اما از ابتدای دهه ۹۰ به بعد آمار مرالهای پارک جنگلی قرق به شدت کم شد و از ۳۳ رأس به ۱۰ رأس رسید. البته آن طور که اعلام شده تعدادی از این مرالها به دلیل بیماری یون تلف و تعدادی هم به پارک ملت تهران، ارسباران و زیستگاههای شاهرود منتقل شدهاند. بر همین اساس و در مسیر خروج مارالهای قرمز از پارک جنگلی قرق، آخرین انتقال مرالها در روزهای پایانی مردادماه امسال اتفاق افتاد که با مخالفت اهالی بومی و اعضای شورای شهر قرق همراه بود که در نهایت با پادرمیانی مدیرکل فرهنگی- اجتماعی استانداری گلستان دو رأس مرال قرمز از پناهگاهشان در قرق به یک مرکز نگهداری حیوانات که متعلق به بخش خصوصی در کردکوی است، منتقل شدند.
مرال هم سهم پولدارهاست
شاید حرفهای مسئولان و توجیهات آنها بتواند مهری تأییدی به بیبرنامگی سازمانهای دولتی در جهت حفظ محیطزیست و حمایت از حیوانات و موجودات آن بزند. جایی که رئیس اداره نظارت بر حیات وحش اداره کل حفاظت محیطزیست گلستان با تأکید بر اینکه هرچه تعداد مراکز تکثیر بیشتر باشد و مرالها به آنجا منتقل شود به نفع ماست، میگوید: «با توجه به درخواستهای بخش خصوصی و مجوزی که از سوی سازمان صادر میشود ما میتوانیم مرالها را به سایر نقاط منتقل کنیم. در آخرین مجوز، اجازه انتقال شش مرال از قرق داده شده که تاکنون سه رأس (یک نر قبل از سال و دو ماده در روزهای پایانی مردادماه) منتقل شدهاند.» حرفهای محمود شکیبا خیلی قابل قبول نیست، چون به راحتی عنوان میکند که هر کس تمکن مالی خوبی دارد میتواند از حیوانات هم نگهداری کند، غافل از اینکه این حیوانات، شخصی نیستند و به صرف پولدار بودن، کسی حق ندارد مالک آنها شود. وی در این باره میگوید: «دو نوع درخواست برای دریافت مرالها به دست ما میرسد یکی درخواست برای نگهداری، تکثیر و فروش و یک نوع درخواست فقط برای نگهداری؛ درخواست انتقال به کردکوی صرفاً برای نگهداری است که با آن موافقت شده است. بر همین اساس یک فرد علاقمند که از تمکن مالی خوبی هم برخوردار است تقاضای نگهداری مرال داشته؛ ماهم با این موضوع مخالفتی نداریم، چون معتقدیم بخش خصوصی به خوبی از آنها نگهداری میکند.» به هرحال، هم اکنون چوب حراج بر سر چند رأس مرال قرمز باقیمانده خورده و مثل سواحل و مراتع و جنگلها و رودخانهها که سهم پولدارها شدهاند، هر کس تمکن مالی داشته باشد میتواند این حیوانات گرانبها را هم صاحب شود.
نظر شما