هفته ی گذشته، سه شماره از گفتگو با محمدتقی امانپور منتشر شد. حین گفتگو از مواردی نوشتم که فوق العاده خاص بود؛ و به همین دلیل هم طی روزهای اخیر موجی از تقدیر و نیز اعتراض به خبرگزاری واصل شد.

برای نمونه اینکه نوشتم که این «جهادگر»، در عرصه ی مدل سازی کلان، حقیقتاً «نابغه» است، آنچنان که «دانشگاه هاروارد» هم در این حوزه به او مراجعه کرده که از فکرش استفاده کند؛ یا از اینکه گفته مدل روی زمین دارد برای تأمین آب و غذای 500 میلیون نفر؛ یا اینکه طرح تشکیل جهاد را خدمت امام ارائه کرده، نه برای «خدمت رسانی»، که برای «بومی سازی امنیت» کشور، و چند مورد دیگر که قدرت علمی، فکری و اجرایی یک مدیر «جهادگر» را به رخ می کشید.

البته پیش بینی می شد که موجی از واکنشها – اعم از تشکر و تقدیر، تا انتقاد و بدگویی -  نسبت به این گفتگوها راه بیفتد؛ از همه جالبتر هم واکنش خود محمدتقی امانپور بود. روز 27 شهریور طی تماسی مراتب اعتراضش را نسبت به اینکه نوشتم «مؤسس جهادسازندگی» و نیز چند مورد دیگر اعلام کرد. می گفت:

«من از شما بابت کار ارزشمندتان ممنونم، اما چرا نوشتید من مؤسس جهادم؟ حداکثر می شد بنویسید "عضو هیئت مؤسس جهاد که در سیر تاریخیِ تأسیس و استمرار این نهاد از ابتدا حضور داشته"؛ مؤسس جهادسازندگی دم مسیحایی حضرت امام بوده؛ ما فقط سربازان و فرزندان ایشان بودیم. من که هیچ! قطره ای از اقیانوس جهادگران و کوچکترین عضو این خانواده بوده ام.»

و شاکی بود که چرا گفتید فلانی «نابغه» است؛ می گفت از این واژه ها استنباط غلط می شود.

اگر پرونده را دنبال کرده باشید در بخش اول با تأسی به قرآن کریم – که خیلی قد و سن و وزن و قیافه و عقبه ی فرد را توضیح نمی دهد – من هم از رزومه ی امانپور چیزی ننوشتم، و تلاش کردم موارد مرتبط با موضوع ذکر شود؛ اما به نظر می رسد اینجا باید تکمله ای داشته باشم، و نقش این جهادگر نابغه در تأسیس و استمرار جهاد را کمی توضیح دهم تا هم اهمیت مصاحبه ی پنج بخشی با او روشن گردد، و هم از سوء تفاهمها جلوگیری شود، و هم چراغ راهی باشد برای آیندگانی که بنا دارند ذیل «دولت سازی اسلامی»، مدلهای کارآمد و نوین بروکراتیک را جایگزین ساختار کهنه و فرسوده ی غربگرای فعلی کنند.

رزومه ای که از او سراغ دارم از این قرار است:

وی در ادامه ی توفیق این را داشت که ذیل این پلت فرم بدیع، ساختارهای متنوعی را ایجاد و راهبری کند، که هر یک اعجاب انگیز است. در هر کدام هم می شود گفت بی نظیر یا کم نظیر بوده؛ یا لااقل می شود گفت در هر یک از جایگاهها کسی مثل او را سراغ نداریم. از جمله مسئولیتها و فعالیتهایش از این قرار بوده است:

با این حساب چهل سال در رده ی مدیریت ارشد اجرایی کشور فعالیت شبانه­ روزی داشته و هرجایی می­ رود ساختار و جریان قدرتمند تولید و اشتغال و ساخت داخل راه می­ افتد. پای صحبتش که بنشینید گرچه مدلهایش در ابتدا «فضایی» و «افسانه ای» و «غلوآمیز» به نظر می رسد، اما چنان روشن و با شاخص حرف می زند، و آنقدر برایتان نمونه و پایلوت انجام شده می آورد که بعد از مدت کوتاهی، کاملاً متقاعد می شوید که مدلهایش کاملاً عقلایی و اجرایی است. یکی از مهمترین تفاوتهای الگوهایش با مدلهای جاری این است که مملو از ابتکار و خلاقیت در ساختارسازی است - که این در مدیران کشور کمتر وجود دارد.

البته که نقش محمدتقی امانپور در کنار عظمت امام که قرار می گیرد، کوچک به نظر می رسد، اما حتماً او یکی از تأثیرگذارترین عناصر و احتمالاً مهمترین آنها  در تشکیل و ارتقاء ساختارهای جهاد سازندگی بوده است.  در روزهای آینده از ابتکاراتش در جنگ خواهد گفت؛ مثلاً ابداع پلی که در روزها نامرئی می شد!

ما از لقب «مؤسس جهاد» کوتاه می آییم؛ اسمش را شما بگذارید، ما هم صدایش می کنیم.

منتظر بخش بعدی گفتگوی خواندنی او باشید...

منبع: تسنیم

مسئولیت صحت اخبار ارائه شده به عهده منبع خبر بوده و این رسانه صرفاً رسالت اطلاع‌رسانی خود را در این رابطه انجام می‌دهد.