اردشیر صالح پور در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهار کرد: به یمن حضور تکنولوژی و پدیده ای به نام میکروفون لذت شنیداری و موسیقی که یکی از مزیت های والای هنر تعزیه است به یک مشکل بدل شده است.
وی افزود: استاد ابوالحسن صبا جایی بیان کرده: تا کنون این تعزیه بوده که موسیقی ما را حفظ کرده است و نمی دانم پس از این چه خواهد شد؟
این جمله استاد ابوالحسن صبا نسبت انفکاک ناپذیر بین موسیقی و شبیه خوانی ما را به عنوان دو ساحت فرهنگی به زیباترین شکل ابراز کرده است.
مولف کتاب «پیشخوانی در تعزیه» ادامه داد: موسیقی وامدار تعزیه و یکی از لذت های شبیه خوانی به عنوان هنر ملی مذهبی ما است.
این متخصص پژوهش های هنری و استاد دانشگاه هنر تاکید کرد: در گذشته وقتی پای تعزیه می نشستیم به قول صبا یک «اپرای تراژیک» را می شنیدیم اما با وجود میکروفون دیگر نویز (ارتعاشات گوشخراش صوتی) می شنویم و عذاب می کشیم.
صالح پور تصریح کرد: تعزیه خوان های ما قدرت و دانگ صدایشان را به میکروفون متکی کرده اند و آنچنان فریاد می زنند که گوش افراد مشکل پیدا می کند؛ از این رو برغم اینکه بسیار دوست دارم در مجالس تعزیه باشم، سرخورده این مجالس را ترک می کنم.
وی اضافه کرد: بنا نیست ما داد و فریاد کنیم بلکه نوسانات صوتی حنجره تعزیه خوان لذات فراز و فرودی با صدا ایجاد می کند اما بسیارانی نه تنها صدا را فوق العاده بالا می برند بلکه به مسئول صوت تاکید می کنند که به اصطلاح اکو (طنین و پژواک) صدا را هم بالا ببرد.
عضو کانون ملی منتقدان تئاتر افزود: این تاکید باعث می شود که بازتاب صدا تکثر پیدا کند و گوش ما را دچار عذاب کند. بنابراین مهمترین لذت شبیه خوانی یعنی آواز و شعر را از ما می گیرد.

**تعزیه خوانان هندسه صدا را فراموش کرده اند
این داور سوگواره های تعزیه ادامه داد: من بارها در داوری رقابتهای تعزیه هم وقتی این موضوع را نقد می کنم با این پاسخ مواجه می شوم که اینها با میکروفون تمرین کرده اند.
صالح پور گفت: تعزیه خوانان هندسه صدا را فراموش کرده اند. این یک علم است که ما صدای خود را چگونه کنترل کنیم بنابراین باید مهندسی صدا را یاد بگیریم.
وی شرح داد: تعزیه از یک اصول و نظم موسیقایی پیروی می کند به طور مثال حتما یک پیش واقعه خوانی دارد یا اینکه مثلا آواز حر در دستگاه نوا اجرا می شود نه مقام دیگر. بنابراین عدول از این اصول لذت موسیقایی آن را از ما خواهد گرفت.
او تصریح کرد: شبیه خوانی یک تجلیگاه زیبای موسیقایی ست که متاسفانه شبیه خوانان اخیرا به جای آواز خواندن با میکروفون داد می زنند.
صالح پور گفت: مجالس تعزیه بر اساس نغمات نگاشته شده است و آیین ورزان و هنرمندان ما باید اصول آن آیین را رعایت کنند.
وی تاکید کرد: شیپورچی یا همان نوازنده شیپور که کنار صحنه نشسته و فقط با سکوی نمایش دو متر فاصله دارد نیز متاسفانه دهانه شیپور را جلوی میکروفون می گیرد؛ ما باید تکنولوژی را به خدمت بگیریم و نباید آن را با استفاده غلط به عارضه بدل کنیم.
نویسنده کتاب «گرامافون و نمایش» تصریح کرد: شیپور ساز بادی است و نباید آن را مقابل میکروفون گرفت؛ اینها با ساز ضعیف زخمه ای مثل سه تار فرق دارند و عدم توجه به این مساله در اجرا هم ضعف تکنیکی ایجاد می کند.
وی گفت: در اعتراض امثال من که متخصص تعزیه و آیین هستیم تعزیه خوانانی از این دست می گویند اجرای ما با میکروفون به این دلیل است تا آنها که بیرون مجلس هم هستند صدای ما را بشنوند این توهین به افرادی مثل ما است که داخل مجلس هستیم.
مدیر هنری کمیته غیردولتی موزه‌های ایران (ایکوم) یادآورشد: اقبال آذر استاد مسلم موسیقی ما که با تمرین و اجرای تعزیه صدای شش دانگ پیدا کرده، کجا متکی به میکروفون بوده است؟
وی یادآورشد: این آفتی است که متوجه مداحان هم هست طوری که صدایشان به جای گوش جان فقط با گوش صورت ارتباط برقرار می کند.
فراهنگ**3079** 1418