صاحب‌خبر - محمدرضا نوراللهیان پژوهشگر دینی قرآن کریم، این کتاب هدایت، عزّت و ماندگاری نهضت حسینی و یاد و نام و خاطره پیشوای آن حرکت مؤمنانه را تضمین کرده است. درسورۀ غافر آیۀ54 آمده است؛ «إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیاه الدُّنْیا وَیوْمَ یقُومُ الْأَشْهَادُ» (ما که خالق هستی هستیم با تأکید اعلام می‌کنیم رسولانمان و نیز مؤمنین را در این زندگی دنیا و در جهان دیگر یاری می‌رسانیم). این تضمین و تعهد الهی به ماندگاری و جاودانگی یاد و نام امام حسین(ع) را امروز در بلندی‌های کوه‌های هیمالیا، در تبّت چین، در کشمیر هندوستان، در اندونزی و مالزی، در فیلیپین و تایلند در مالدیو، در سریلانکا، در سراسر هندوستان و پاکستان و بنگلادش، در ترکیه و سوریه و لبنان، در عموم کشورهای عربی، چه در مغرب عربی، «مصر و مراکش و تونس و الجزایر و لیبی» و چه حجاز و اردن و در بسیاری از کشورهای قاره آفریقا، در اروپای غربی و شرقی، در امریکای شمالی و جنوبی و امریکای لاتین و نقاط دیگری از جهان شاهد هستیم و هر روز می‌بینیم در رسانه‌های جهان از اجتماعات هواداران اندیشه و مکتب امام حسین(ع) خبری منتشر می‌شود. آنتوان بارا اندیشمند مسیحی کتاب «الحسین فی فکر المسیحی» را می‌نویسد. شخصیت عالم مراکشی کتاب مهّم «انّ الحسین شیعتنّی» را منتشر می‌کند. پایان‌نامه مقطع فوق­ لیسانس رئیس خلیفه‌گری ارامنه ایران در مورد امام حسین(ع) است که در بیرمنگام انگلستان دفاع کرده و آن همه کتاب که درمصر و مراکش و حجاز و در کشورهای انگلیسی، فرانسوی و اردو زبان در تحصیل نهضت سرفراز حسینی و زبان‌های دیگر نوشته شده، نشانه­‌ای از زنده بودن راه و یاد حسین(ع) و عاشورای خونین اوست. به خاطر دارم در میانمار که 60 سال حکومت کمونیست‌ها و نظامی‌ها حاکم بود، برای آن حضرت مجلس عزا برپا شده و به زبان فارسی نوحه خوانی می‌کردند. باز فراموش نمی‌کنم صبح روز عاشورا در جاکارتا، پایتخت اندونزی اشتیاق داشتم درمجلسی شرکت کنم که به راهنمایی یکی از دوستان به مراسمی هدایت شدم که به مناسبت عاشورا در ساختمان وزارتخانه‌ای برپا بود. وقتی به آن محل رسیدیم اتومبیل‌ها و تردد جمعیت و نصب پرده‌های آشنا، نشان از یک جلسه مهمی داشت که اتفاقاً همین طور بود. در تالار بزرگ وزارتخانه مجلسی با حدود یک هزار جمعیت بر پا بود و استاد «احمد بارکبه» بیش از دو و نیم ساعت مقتل حسینی(ع)را به زبان مالایی می‌خواند و جمعیت فریاد «یا حسین(ع)» و اشک و آه و اندوهشان فضا را پر کرده بود. گویی خطیب معروف عرب «عبدالزهرا کعبی» است که صدای او روزهای عاشورا از مأذنه‌های حرم حضرت ابی عبدالله الحسین(ع) در کربلا بلند است و اینجا به زبان مالایی مقتل می‌خواند. نمونه آخر در کشور سنگال همه ساله، روز عاشورا جشن معروفی به‌ نام «تمخریت» گرفته می‌شد، طبق روایاتی که دستگاه بنی امیه ساخته است، عده‌ای شب و روز عاشورا مردم را برای انواع شادی‌ها آماده می‌کردند تا جشن و پایکوبی کنند. با شناختی که از واقعیت عاشورا برای جامعه نخبگان این کشور بویژه استاد «عبدالله حیدرا» پیش آمد، مجلس باشکوهی با حدود دو هزار نفر تشکیل شد. بحث‌های تاریخی و علمی صورت گرفت واین سؤال مطرح شد که«عاشورا روز حزن است یا روز فرح و شادی؟» درپایان همان جلسه صدای گریه و ناله حاضران بلند شد و بیش از 10 سال است که مجالس عزاداری جایگزین سنت سیئه عاشورایی در این کشورشده وعزای حسینی(ع) با استقبال عمومی مواجه است. این به معنای نصرت الهی از حرکت ابی عبدالله الحسین(ع) است و مفهوم زنده بودن عاشورا و روز سید مظلومان حسین ابن علی(ع) را متجلی می‌سازد و مصداق عینی آیه صدرالاشاره می‌باشد. تو هر چه به خدا دادی‌ ای حسین(ع) فردا خداست جلّ جلاله جزای تو السلام علیک یا ثارالله و ابن ثاره∎​