هجدهمین دوره بازیهای آسیایی در جاکارتای اندونزی به پایان رسید در حالی که کاروان پرتعداد اعزامی کشورمان به این رقابتها در حد انتظار ظاهر نشد و نه تنها رتبه دوره گذشته را ارتقاء نبخشید بلکه حتی نتوانست همان را هم حفظ کند.

امّا این تمام ماجرا نبود و این کاروان پرتعداد و پرامید برای کسب مدالهای طلای بیشتر نسبت به دوره گذشته، حتی به همان تعداد ۲۱ مدال طلا هم نرسید و در عدد ۲۰ طلا متوقف شد.

با این حال اگرچه توجیهاتی مبنی بر میزبانی نه چندان خوب اندونزیایی‌ها، وجود رشته رزمی بومی پنجاک سیلات میزبان‌ـ که مدالهای زیادی برای آنان به ارمغان آورد‌ـ و حتی ناداوری‌ها از سوی متولیان ورزش از عوامل برآورده نشدن انتظارات برشمرده شد، امّا واقعیت این است که تاریخ مصرف این توجیهات برای همان روزهای پایانی مسابقات بود تا شاید انتقادها کمی، کمتر شود وگرنه واقعیت این نبود. بالاخره همیشه داوری‌ها تا حدی به سمت میزبانی می‌روند و این شرایط برای تمام کشورهای شرکت‌کننده وجود دارد. از طرفی میزبانی نامناسب هم برای همه بود و نهایتاً حضور پنجاک سیلات هم که در روزهای پایانی مورد اعتراض مدیران ورزش کشور قرار گرفت، توجیهی قابل قبول نبود چون کاروان ایران در چندین وزن این ورزش نماینده داشت و قاعدتاً اگر قرار بود متضرر شود باید پیش از آن نظرات خود را به تصمیم‌گیران اعلام می‌کرد، نه بعد از مسابقات. از طرفی این ورزش در کشورمان چندان هم ناشناخته نبود تا جایی که یکی از ورزشکاران اعزامی در این رشته پس از مسابقات اعلام کرده بود که دو سه سالی است که در این ورزش فعالیت می‌کند و حتی انتظار مدالهای بیشتری نسبت به یک برنز به‌دست آمده توسط ورزشکاران ایرانی را در بازی‌های آسیایی جاکارتا، داشته است.

امّا هرچه که بود بازی‌های آسیایی جاکارتا تمام شد و پس از توجیهات متولیان ورزش به‌دلیل نتایج به‌دست آمده، امروز ارزیابی کار فدراسیون‌های شرکت‌کننده در این مسابقات از سوی وزارت ورزش و جوانان آغاز شده و انتظار می‌رود حداقل حالا که انتقادات فروکش کرده، وزارتخانه، عملکرد ورزشهای مختلف را بررسی کرده و نظر منصفانه خود را به دور از توجیه به جامعه ورزش اعلام کند تا به این ترتیب فرق بین دوغ و دوشاب مشخص شود! امّا بعد از بازی‌های آسیایی جاکارتا، امروز در آستانه بازی‌های پاراآسیایی اندونزی قرار داریم. مسابقاتی که کاروان کشورمان با تعداد نفرات کمتری نسبت به کاروان بازی‌های آسیایی، در آن حضور پیدا می‌کند و قول محکم‌تری برای حفظ عنوان چهارمی دوره گذشته و حتی نظر به رتبه سومی هم دارد چون تمام نفرات و تیمهای اعزامی، شانس مدال هستند و اصولاً ورزشکاران و تیمهایی به بازی‌های پاراآسیایی اعزام می‌شوند که در رنک مدال قرار داشته‌اند.

البته طی سال‌های متمادی فعالیت ورزشهای جانبازان و معلولین، همیشه کاروانهای اعزامی به مسابقات مختلف بخصوص پاراآسیایی و پارالمپیک، به مراتب موفق‌تر از کاروانهای اعزامی به مسابقات آسیایی و المپیک در کسب مدالهای رنگارنگ متعدد بوده‌اند بنابراین به‌طور طبیعی، از هم‌اکنون می‌توان امیدوار بود که پاراآسیایی‌ها جبران نتایج دور از انتظار ورزشهای ناکام بازیهای آسیایی را بکنند.‌با این احوال از آنجا که برای مسابقات پاراآسیایی پیش‌رو، فدراسیون جانبازان و معلولین و همچنین کمیته ملی پارالمپیک با وسواس بیشتری نفرات و تیمهای اعزامی را انتخاب کرده‌اند می‌توان اطمینان داشت که قول متولیان ورزش جانبازان و معلولین نسبت به قول متولیان ورزش برای بازیهای آسیایی جاکارتای اندونزی، قابل اعتمادتر و نزدیک‌تر به واقعیت باشد.

همین چندی پیش بود که حاج محمود خسروی‌وفا رئیس کمیته ملی پارالمپیک‌ـ‌که با سابقه چند دهه‌ای در ریاست فدراسیون ورزشهای جانبازان و معلولین بهتر از هر کسی از شرایط ورزشکاران و تیمهای این فدراسیون خبر داردـ عنوان کرد که برنامه‌ریزی‌ها، تدارکات و نهایتاً انتخاب ورزشکاران و تیمهای اعزامی به اندونزی، طوری طراحی شده که علاوه بر امیدواری برای حفظ جایگاه چهارمی دوره گذشته حتی می‌توان به رتبه سوم هم نظر داشت.

متولیان ورزشهای جانبازان و معلولین به این جایگاه امیدوارند در حالی که رشته‌های فوتبال پنج نفره و هفت نفره که در دوره‌های قبل برای کاروان کشورمان مدال‌آور بودند از مسابقات پیش‌رو حذف شده‌اند با این وجود، هیچ‌یک از مسئولین، نمی‌خواهند از این شرایط بوجودآمده، ریسمان و آسمان بافته و مثلاً نبود این رشته‌ها را دلیلی بر نزول احتمالی نتایج کاروان نسبت به دوره گذشته، عنوان کنند.

هادی رضایی سرپرست کاروان اعزامی به بازیهای پاراآسیایی مثل محمود خسروی‌وفا با اطمینان کامل از شانس مدال‌آوری در تمام رشته‌های اعزامی به اندونزی گفته است هرچند که همه می‌دانند باید «بوچیا» را از این قاعده مستثنی کرد.

رضایی می‌گوید: «با شانس بالایی که در مدال‌آوری پیش‌بینی کرده‌ایم، تثبیت جایگاه چهارمی دوره قبل و حتی نظر به رتبه سوم جدول را مدنظر قرار داده‌ایم.» رضایی می‌افزاید: «تمام ورزشکاران اعزامی به بازی‌های پاراآسیایی کاروان ایثار، بر مبنای مدال‌آوری گزینش شده‌اند و هر ورزشکاری که انتخاب شده،‌ در رنک مدال قرار داشته است به‌جز بوچیا. طی سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ رتبة چهارم جدول را به‌دست آوردیم و می‌خواهیم این جایگاه را حفظ کنیم امّا فکر می‌کنیم که جایگاه سوم هم دور از دسترس نیست.»

مسئولان کاروان پاراآسیایی در حالی با این اطمینان از جایگاه‌های پیش‌بینی شده، حرف می‌زنند که همه می‌دانند در ورزش کشور ما بنا به پاره‌ای از محدودیتها، بانوان نمی‌توانند در برخی از مسابقات حضور پیدا کنند در حالی که تعداد زیادی از مدالهای سایر کشورها توسط بانوان کسب می‌شود با این حال، این محدودیت هم باعث نمی‌شود تا تردیدی برای اعلام جایگاه احتمالی که به‌دست خواهیم آورد، بوجود آید.

کاروان ایثار جانبازان و معلولین با این شرایط به بازیهای پاراآسیایی اعزام می‌شود و اطمینان دارد که جایگاه دوره قبل را حفظ می‌کند. این در حالی است که خیلی‌ها در گذشته اعتقاد داشتند چون ترکیب اصلی ورزشکاران و تیمهای ورزشهای جانبازان و معلولین از ورزشکاران سالمی که معلول شده بودند، تشکیل شده بود، پس از پا به سن گذاشتن این ورزشکاران، ورزش جانبازان و معلولین با افت شدیدی روبرو خواهد شد اما فدراسیون جانبازان و معلولین طی چند دهه فعالیت خود،‌نشان داده که با برنامه‌ریزی‌ها و طرحهایی که ارائه داده، همواره در جذب و پرورش جوانان مستعد در رشته‌های مختلف، بسیار موفق بوده و پشتوانه خوبی برای تیمهای ملی تربیت کرده تا جایی که امروز همچنان در کسب افتخارات،‌ثبات گذشته را دارد.

*قاسم کیانی