پیشنهاد تاج زاده به فراکسیون امید برای انجام دو تحقیق و تفحص
صاحبخبر - مصطفی تاجزاده فعال سیاسی اصلاح طلب درگفت وگو با ایسنا در خصوص فساد و راهکارهای مبارزه با آن سخن میگوید که درادامه بخشهایی از این گفتوگو را میخوانید:* اجازه رقابت آزاد به احزاب ندادیم تا همدیگر را کنترل کنند. همین کنترل باعث میشد که طرفین مواظب باشند به فساد آلوده نشوند. بر این اساس موثرترین راه مبارزه با فساد آزادی است.* در شرایط فعلی، آزادی یک ضرورت است که ما بتوانیم با آن با دو پدیده بیکفایتی و فساد در سطح برخی مدیریتها در کشور مقابله کنیم.*اگر نظام ما حزبی شود مانند کشورهای دموکراتیک، حتی یک نماینده ۱۰ بار هم انتخاب شود باز میتواند با فساد مبارزه کند. *احزاب در درازمدت پاسخگوی افکار عمومی هستند؛ بنابراین خیلی مواظبند که به فساد آلوده نشوند؛ چرا که نمیخواهند فقط یکدوره از مردم رای بگیرند. حتی اگر در یک دوره شکست بخورند برای انتخابات بعد تلاش میکنند به اکثریت تبدیل شوند. احزاب برای اینکه رای مردم را کسب کنند بهترینها را به مردم معرفی میکنند تا حمایت آنها راجلب کنند.*کسانی که بدون وابستگی به هیچ حزبی نامزد انتخابات میشوند و رای میآورند اگر بد عمل کنند مجموعهای در برابر عملکردشان پاسخگو نیست. حداکثر مردم بار دیگر به آنها رای نمیدهند. اما احزاب چنین فکر نمیکنند، چراکه میخواهند دهها سال به مردم خدمت کنند و از آنها رای بگیرند.*در حال حاضر احزاب ما حزب به معنای حرفهای خود نیستند. کمتر سیاست ورزی وقت اصلی خود را در احزاب میگذارد حال آنکه مثلا در فرانسه حزب سوسیالیست بیشاز هزارکادرثابت و حقوقبگیر دارد. اعضا هم به حزب متعهدند. بنابراین مسئولانه رفتار میکنند و کارها را پیش میبرند، زیرا میدانند که اگر قدمی اشتباه بردارند هم از حزب و هم از جامعه مورد انتقاد واقع میشوند. به نظر من اغلب مفاسد در ایران متوجه افراد غیرحزبی است.*چهرههای شاخص حزبی ما چه در پوزیسیون و چه در اپوزیسیون کمتر آلوده فساد سیاسی میشوند. اکثر مفسدان اقتصادی غیرحزبی هستند. و بسیاری از آنها همزمان با همه احزاب ارتباط دارند، چون مسئله آنها اندیشه و آرمان نیست که متعهد به یک جناح خاصی باشند. با همه افراد و احزاب و جناحها رفت و آمد دارند تا هرکسی بر سرکار آمد بتوانند رانت بخورند.*اگر به خود دولت بهتنهایی امید ببندیم با ایجاد تغییرات در کابینه، شرایط اقتصادی بهبود نخواهد کرد! مجموعه توان و دستاورد دولت همینی است که میببینید اما اگر نیروهای دیگر به کمک دولت بیایند میتوان گامهای بزرگی برداشت.* الان دو سه مورد برای مردم مسئله شده است؛ یکی صندوقهای مالی واعتباری است. صحبت از این است که حدود چند هزار میلیارد تومان از بیتالمال برای جبران خسارت به مالباختگان داده شده، یعنی این پول از جیب من و شما پرداخت شده است. الان وقت آن است که فراکسیون امید یک تحقیق و تفحص جدی در این باره انجام داده و نتیجه آن را به مردم گزارش دهد. اینها چه کسانی بودند؟ از کدام خلاءهای قانونی استفاده کردند؟ با کدام مقامات و نهادها ارتباط ویژه برقرار کردند تا سوءاستفاده کنند؟ چقدر سوءاستفاده کردند؟ و چقدر خسارت به کشور وارد شد؟ حتی در بدترین حالت که ما نتوانیم اموال مردم را پس بگیریم اگر چنین گزارشی تهیه و منتشر شود، از این به بعد کمتر کسی جرات میکند که چنین جنایتی مرتکب شود.*الان صحبت از این است که دولت یازده میلیارد دلار ۴۲۰۰ تومانی در اختیار اشخاص حقیقی و حقوقی قرار داده است. به نظر من باز هم فراکسیون امید میتواند تحقیق و تفحصی صورت دهد که این افراد چگونه انتخاب شدند؟ چرا به رقبایشان این مقدار دلار تخصیص داده نشد؟ چرا به بعضی از حوزهها تخصیص داده شد و به بعضی از حوزهها نه؟ چرا باید دارو در بعضی از زمینهها اینقدر وضعش وحشتناک شود و مانند دوران آقای احمدینژاد شود. *اگر آزادی احزاب تامین شود دولت هم چابکتر میشود، اگر کسی به دولت کاری نداشته باشد کابینه احساس میکند که هرجور عمل کند از مسئولیت مبراست؛ اما اگر تک تک وزرا و حتی خود رئیسجمهور زیر ذرهبین قرار بگیرند مجبورند که تحرک بیشتری صورت دهند و پاسخگوی مطالبات مردم شوند. دولت بدون ملت، جامعه مدنی، فراکسیون امید، اصلاحطلبان و کسانی که ادعای مبارزه با فساد را دارند نمیتواند در مبارزه با فساد موفق شود اما دولت در کنار آنها میتواند گامهای بسیار بزرگی در این میدان بردارد.* با فساد میتوان در تمام نهادها مقابله کرد. من بیشتر مشکل را در خودمان میبینم. اگر ما از خودمان شروع و به صورت جدی با فساد در اصلاح طلبان مبارزه کنیم دیگران نیز مجبور میشوند عکسالعمل مناسبی از خود نشان دهند. اگر ما سکوت کنیم آنها هم از خدا خواسته کار خودشان را انجام میدهند.*ما مردم متکثری هستیم؛ جمعی اصلا رای نمیدهند، گروهی همین امروز هم رای میدهند و کسانی داریم که پیش از این رای داده اند و الان میگویند که دیگر در انتخابات حضور پیدا نخواهند کرد. من شخصا موقعی رای میدهم که رای دادنم معنا داشته باشد. یعنی اگر احساس کنم به جایی رسیده ایم که به حسن رای بدهم یا به حسین، تفاوت معناداری نخواهد داشت، به احتمال بسیار زیاد رای نمیدهم. برای اینکه نمیخواهم مسئولیت این انتخاب با من باشد. کسانی که ما را به اینجا میرسانند باید مسئول این وضع باشند. من از سال ۹۲ به غیر از سال۹۶ در زندان رای دادم؛ چرا که احساسم این بود که رای ما تعیینکننده و اثرگذار است. *ما سالها برای بقا میجنگیدیم. در دورهای که میگفتند اصلاحات مرده است ما آمدیم و ثابت کردیم که اصلاحات زنده است و هنوز هم حرف اول را میزند و دیگران هستند که باید برای سرزندگی خود فکری کنند.∎
نظر شما