شناسهٔ خبر: 27561059 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: ایکنا | لینک خبر

نقد ادعای رحیم‌پور ازغدی درباره ترویج سکولاریسم در حوزه‌های علمیه

گروه شبکه اجتماعی ــ جواد میری با انتقاد از سخنان رحیم‌پور در خصوص گسترش تفکر سکولار در حوزه علمیه، تصریح کرد: وی از «منظر کاتولیکی» سنت حوزوی ایران را مفهومینه می‌کند. فاضل لنکرانی نیز ضمن اظهار تعجب از این مدعیات، از روند پژوهشی حوزه‌های علمیه تجلیل کرد.

صاحب‌خبر -

به گزارش ایکنا؛ حسن رحیم‌پور ازغدی در تجمع اعتراضی طلاب حوزه‌های علمیه در مدرسه فیضیه که چندی روز پیش برگزار شد و انتقاد آیت‌الله مکارم شیرازی و آیت‌الله نوری همدانی را در پی داشت، در خصوص گسترش سکولاریسم در حوزه علمیه ادعا کرد: «درس خارج‌هایی برگزار می‌شود که به جای این که تمدن دینی را تئوریزه کنند فقه سکولار می‌سازند و در مورد بانک‌ها و روابط اجتماعی این دست مسائل حرفی نمی‌زنند.»

وی اضافه کرد: «ریشه سکولاریسم در حوزه است؛ سکولاریسم یعنی تفکیک دین از حکومت و دولت و تمدن؛ به جای این همه رساله، مسائلی که حل نشده است را پاسخ دهید. در فقه حکومتی نیز حوزه هنوز در مسائل اصلی جوابی ندارد؛ حوزه هنوز بعد از 40 سال دارد بحث می کند بانک‌ها ربوی هستند یا خیر.»

واکنش فاضل لنکرانی

حجت‌الاسلام محمدجواد فاضل لنکرانی نیز در یادداشتی به اظهارات رحیم‌پور واکنش نشان داد و عنوان کرد: «من تعجب می‌کنم این افرادی که چشم‌شان را می‌بندند و همین طور حوزه را سکولار می‌نامند جواب خدا و جواب امام زمان(عج) را چه می‌خواهند بدهند؟ امروز در مراکز تخصصی حوزه عمیق‌ترین مباحث فقهی مورد احتیاج نظام بررسی و تحقیق می‌شود.

حوزه امروز ما تحقیقات عمیق خوبی در فقه امنیت، فقه اقتصاد، فقه پزشکی، فقه قضا، فقه زنان و فقه کودک دارد، در فقه کودک عمیق‌ترین تحقیقات دنیا در حوزه مطرح شده، چرا با بی‌انصافی بگوییم حوزه کار مورد نیاز مردم و جامعه را انجام نمی‌دهد؟

امروز اکثریت حوزه و در راس آن مراجع بزرگوار پیوند بین دین و حکومت، بین دین و جامعه را یک پیوند ناگسستنی می‌دانند، نسبت به آنچه که رهبری معظم انقلاب در مورد فقه حکومتی دنبال کرده‌اند قدم‌های خوبی در مرکز فقهی ما و برخی دیگر از مراکز پژوهشی برداشته شده ولی این بحث یک بحث مشکل و عمیق است، اینطور نیست که با یکی دو تحقیق بتوانیم به نتیجه برسیم.»

سیدجواد میری

سیدجوادی میری عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در یادداشتی کوتاه به این اظهارات واکنش نشان داد و گفت: «حسن رحیم‌پور ازغدی از اندیشه‌ورزان مهم در چارچوب خوانش حاکمیتی از اسلام سیاسی با گرایش فقاهتی است. امروز از او سخنرانی دیدم با این مضمون که برخی علماء و مراجع قم که دروس خارج تدریس می‌کنند به جای «تئوریزه کردن تمدن دینی» فقه را «سکولار» می‌کنند.

کاش او این سخن را نمی‌گفت زیرا این خود نشان می‌دهد که جناب رحیم‌پور ازغدی تا چه پایه از «جهان‌بینی اسلام» و «جهان‌بینی تشیع» دور شده است و از «منظر کاتولیکی» سنت حوزوی ایران را مفهومینه می‌کند. مفهوم سکولار در بستر اندیشه اسلامی محلی از اِعراب ندارد و علمایی که از این دیدگاه جناب رحیم‌پور ازغدی فاصله می‌گیرند به واقع به جهان‌بینی اسلامی و روح مدنی و تمدنی شیعه نزدیکترند تا نگاه کاتولیکی (تمایز بین قدسی و سکولار) آقای ازغدی.»

محمدتقی سبحانی

حجت‌الاسلام سبحانی نیز در یادداشتی به تحلیل واکنش مراجع و شخصیت‌های حوزوی نسبت به تجمع اعتراضی طلاب در فیضیه و حواشی آن پرداخت و نوشت: «بیانیه سپاه، جامعه مدرسین و سخنان سخنگوی حوزه چنان که پیشتر نوشتم، بر ابهامات افزود و البته پرده از ماهیت این حوادث و فرایند شکل‌گیری این گونه تحرکات نیز برداشت: نشستی که مدیریت حوزه و جامعه مدرسین مسئولیت آن را نمی‌پذیرند، چگونه و با چه پشتوانه‌ای در آشیانه روحانیت و نماد حوزه(فیضیه) برگزار می‌گردد؟

نشستی که سپاه پاسداران در آن هیچ نقشی نداشته و مسئولیت آن را نمی‌پذیرد، چگونه سخنرانی اصلی‌اش، فرمانده تنها یگان نظامی سپاه در حوزه می‌شود؟ آیا سپاه پاسداران از طریق فرمانده خود در حوزه به «خودجوش» بودن این مراسم پی برده است؟ و چگونه فرماندهی سپاه آبرو و ‌اعتبار خویش را بر سر مراسمی می‌گذارد که هیچ گروهی مسئولیت آن را نپذیرفته است؟

اعتراض مراجع عظام بیش از حاشیه مراسم، به متن اصلی سخنرانی بود، به چه دلیل بیانیه جامعه مدرسین و سخنگوی حوزه، به جای تاکید بر متن مطالب و سمت‌گیری سخنان، بر چند پلاکارد هدف‌گیری می‌شود؟ آیا این بدان معناست که باید بین حاشیه و متن مراسم تفکیک کرد و نهاد‌های یادشده از مسئولیت خود نسبت به اصل مراسم آگاهند؟

بر فرض که بپذیریم هیچ یک از این نهادها مسئولیتی در برپائی مراسم نداشته‌اند، اما با اطلاع از «خودجوش» بودن مراسم و آگاهی از سخنران و فقدان یک گروه پاسخگو، به چه دلیل سکوت اختیار کردند تا این حادثه به هر سمتی هدف‌گیری شود؟ آیا همین برخورد با هر حرکت خودجوش دیگری که در حوزه شکل بگیرد، صورت می‌گیرد؟

اگر مراجع حوزه پس از چند روز به این حرکت واکنش نشان نمی‌دادند، چنان که پیشتر بارها چنین شده بود، آیا نهادهای یادشده دست به بیانیه می‌بردند و یا همچنان در مقابل هسته سازنده این حوادث، سکوت می‌کردند؟ آیا از نظر اینان، سخنان و رفتار مراسم نگران کننده بود و یا «نگرانی مراجع» و «واکنش مراجع» موجب نگرانی و واکنش این نهادها شد؟!»

انتهای پیام

نظر شما