به گزارش گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ «بکارگیری تکنولوژی مناسب در راستای دفع مشکلات زباله، مدال آوری کاروان ایران در بازی های آسیایی و مراسم بدرقه با عزت سینمای ایران» از جمله مهمترین موضوعات اجتماعی و فرهنگی محسوب می شود که در مطبوعات امروز (دوشنبه) برجسته شده است.

** بکارگیری تکنولوژی مناسب در راستای دفع مشکلات زباله
حمل و نقل و دفع زباله های شهری با توجه به قدمت تاریخی، اهمیت ویژه بهداشتی و اقتصادی دارد و علیرغم همه موفقیت ها در علوم و تکنولوژی از پیشرفت چندانی برخوردار نیست. برای بهبود طرح تفکیک از مبدأ نیازمند افزایش همکاری و بالابردن سطح آگاهی های مردم، افزایش کارایی اداره های بازیافت و بکارگیری تکنولوژی های مناسب است.

روزنامه «قانون» با درج گزارشی با عنوان «دمل چرکین زباله بر پیشانی پایتخت» نوشت: پایتخت در بسیاری از فاکتورهای زیست شهری دارای وضعیت نامطلوب و خطرناکی است و «مدیریت پسماند» یکی از آن موضوعاتی است که زنگ خطر در موردش مدت‌هاست به صدا در آمده اما صدای این آژیر قرمز گویی هنوز به گوش مدیران شهری نرسیده است. پس از حکمفرمایی 12 ساله قالیباف بر شهرداری تهران و روی کار آمدن نجفی در شهرداری،گمان می‌رفت شرایط بسیاری از فاکتورهای زیستی در شهرتهران تغییر کند و اوضاع از گذشته بهتر شود اما دیری نپایید که نجفی نخستین شهردار منتخب شورای پنجم نیز با شهرداری خداحافظی کرد بی‌ آنکه تغییر چندانی در مسایل زیست محیطی شهر به‌وجود آمده باشد. مدیران شهرداری تهران هیچ انگیزه‌ای برای ساماندهی پسماند پایتخت نداشته‌اند. دلیل آن نیز بسیار واضح و مشخص است. زباله کالای بسیار با ارزشی است که از‌ آن به‌ عنوان طلای کثیف یاد می‌شود. ب

در ادامه این گزارش می خوانیم: برای جمع‌آوری زباله، شهرداری باید مزایده برگزار کند. این درحالی است که شهرداری تهران مناقصه برگزار کرده است. شرکت‌هایی که در بحث پسماند ورود پیدا می‌کنند و تقاضای جمع‌آوری زباله می‌کنند، باید به شهرداری بابت صدور مجوز جمع‌آوری زباله پول پرداخت کنند اما متاسفانه در شهرداری تهران ‌به‌رغم اینکه پولی دریافت نمی‌شود بلکه میلیاردها تومان از بودجه شهر نیز به حساب آن شرکت‌ها واریز می‌شود. حال شهردار باید پاسخ دهد که چرا چنین اتفاقی در 10 سال گذشته رخ داده است؟ از یک سو میلیاردها تومانی که از بودجه شهرداری پرداخت شده و از سوی دیگر میلیاردها تومانی که می‌توانست به خزانه شهرداری تزریق شود اما نشده است. تمامی این پول‌ها کجا رفته و به حساب چه کسانی واریز شده است؟». این صحبت‌های رحمت‌ا... حافظی ، عضو شورای شهر چهارم تهران در گفت‌وگو با «قانون» درباره نحوه مدیریت پسماند در شهرداری تهران است که بارها و به صراحت در خصوص مدیریت پسماند شهر تهران انتقاد کرده بود. موضوعی که حافظی عنوان کرده، سرفصل بسیار مهم و تاثیرگذاری در مدیریت شهر تهران است. شهرداری تهران نه تنها از منبع ارزشمندی چون زباله استفاده مالی نمی برد و سودحاصل از فروش آن را در شهر هزینه نمی کند بلکه برای ساماندهی آن مبالغ هنگفتی نیز هزینه می کند.

روزنامه «جوان» در مطلبی با عنوان «کارخانه فرآوری زباله ساری مشکل زیرساختی و زیست محیطی دارد» به گفت وگو با محمد دامادی نماینده مردم ساری در مجلس پرداخت و نوشت: متأسفانه بحث زباله‌های استان‌های شمالی مختص امروز و دیروز نیست. همچنین رفع این معضل سال‌هاست در دستور کار مسئولان استانی قرار گرفته، اما تنها در مرحله دستور کار است و اقدام قابل توجهی در این زمینه رخ نداده است. یعنی هر از گاهی فعالیت‌هایی در این زمینه می‌شود و به همان میزان هم اطلاع رسانی‌‎هایی صورت می‌گیرد، اما در نهایت نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود. بعد از مشکلات متعددی که انباشت زباله‌ها برای استان ایجاد کرده بود، بالاخر بعد از کلی تلاش دولت قبلی تصمیم به احداث کارخانه فرآوری زباله گرفت. با اینکه مدت زمان زیادی از آن زمان می‌گذرد، اما همچنان هیچ کدام از طرح‌های کلید خورده به مرحله بهره‌برداری هم نزدیک نشده‌اند.

در ادامه این گفت وگو آمده است: بار‌ها مسئولان شهری و استانی سفر‌های متعددی به کشور‌های خارجی دارای تکنولوژی فرآوری زباله رفتند و کار‌های مطالعاتی فراوانی انجام دادند. از همین رو چندین پروژه هم در استان کلید خورد، اما متأسفانه، چون آیتم‌های مورد نیاز مورد توجه قرار نمی‌گیرند، هر کدام از طرح‌های آغاز شده با شماری از مشکلات همراه هستند. برای نمونه می‎توان به همین کارخانه فرآوری زباله ساری اشاره کرد که حتی جانمایی آن هم اشتباه است. متأسفانه این پروژه در کنار شهرک صنعتی ساری کلید خورده است. منطقه‌ای که سطح آب‌های زیرزمینی آن بالاست و به عنوان محلی گردشگرپذیر معرفی می‌شود. بنابراین نه تنها از لحاظ زیست‌محیطی دچار مشکل است، بلکه با افتتاح این کارخانه ظرفیت گردشگری ساری هم نابود می‌شود.

روزنامه «همشهری» با انتخاب گزارشی با عنوان «ایستگاه میانی حمل زباله قزوین، باشد یا نباشد؟» می نویسد: مدت زیادی است که سر و صدای انتقال ایستگاه سمی تریلر یا همان ایستگاه میانی حمل زباله قزوین از داخل شهر به خارج آن در گوش شهروندان پیچیده است. این ایستگاه در بلوار جمهوری واقع شده‌‌ و مشکلات زیادی را در این محدوده به وجود آورده است. ایستگاه انتقال پسماند یکی از حلقه‌های فرایند مدیریت پسماند در پدیده زندگی شهری است که از آن به‌عنوان فضا‌ی ورود و خروج موقت پسماند استفاده می‌شود. از این ایستگاه‌ها به‌ویژه در شهرهایی که جمعیت بالایی دارند با هدف کاهش زمان و هزینه حمل و نقل، کاهش خطرات بهداشتی و آثار‌زیست‌محیطی، کنترل تردد‌های محل دفع و پردازش پسماند و... استفاده می‌شود.

در ادامه این گزارش می خوانیم: قزوین نیز به‌عنوان یکی از شهرهای رو به توسعه و در حال افزایش جمعیت به ساخت این ایستگاه‌های میانی ‌مطابق با استاندارد‌های روز دنیا نیاز دارد. از آنجا که ایستگاه سمی تریلر قزوین در بافت شهری واقع شده است مشکلات ناشی از آن علاوه بر ایجاد اختلال در زندگی شهروندان به بافت شهری و ‌محیط‌ زیست این شهر نیز آسیب رسانده است. طی سال‌های اخیر مجموعه مدیریت شهری قزوین انتقال این ایستگاه را در دستور کار خود قرار داده بود و اقداماتی نیز توسط مسئولان مربوطه در این حوزه انجام شد اما پس از بررسی‌های لازم مشخص شد که مکان مناسبی برای انتقال این ایستگاه انتخاب نشده است از این رو اجرای این پروژه تا زمان انتخاب مکان مناسب به تعویق افتاد.

** مدال آوری کاروان ایران در بازی های آسیایی
هجدهمین دوره بازی‌های آسیایی 2018 در جاکارتا و در استادیوم گلورا بانگ کارنو آغاز شد. کاروان ورزشی ایران با 378 ورزشکار در مسابقات شرکت کرده است. الهه احمدی پرچمدار کاروان ایران در این بازی‌هاست که از پالمبانگ به جاکارتا سفر کرده و بعد از پایان مراسم برای شرکت در مسابقات به پالمبانگ برمی‌گردد. نمایندگان ورزشی ایران در نخستین روز بازی های آسیایی ٢٠١٨ اندونزی با ٢نشان زرین کشتی آزاد حسن یزدانی و علیرضا کریمی،٢ نقره تکواندو و یک برنز کشتی پس از چین، ژاپن و کره جنوبی در جایگاه چهارم جدول رده بندی رقابت ها ایستادند.

روزنامه «همدلی» در گزارشی با عنوان «سهراب کشی به وقت جاکارتا» می نویسد: وزارت ورزش و جوانان با وجود افتخارآفرینی‌های تمام ناشدنی، ظاهرا کمر بسته بود برای سقوط کشتی اما نشد که نشد! چهل روز قبل همین‌جا نوشتیم که «آنها به احتمال چشم انتظار مسابقات آسیایی جاکارتا هستند. شاید بیشتر از هر مخالف دیگری!» وزارت ورزش توانست حلقه‌های محاصره را تنگ و تنگ‌تر کند، اما نتوانستند فدراسیون کشتی، رئیسش و کشتی‌گیران دلیر و پهلوان‌مان را به انزوا بکشند و از چشم ملت ایران بیندازند. در آن شماره که تیتر روزنامه همدلی «سهراب‌کشی به وقت جاکارتا» بود، نوشته بودیم که:«ماجرای واریز نشدن طلب فدراسیون کشتی از کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش در سال مالی قبل به کجا رسید؟ طلب کشتی‌گیران را داده‌اید؟ راستی مگر امسال بازی‌های آسیایی جاکارتا برگزار نمی‌شود؟

در ادامه این گزارش آمده است: اگر کشتی‌گیران آنجا مثل همیشه مدال‌های خوش‌رنگ را درو کردند، حق ندارید خودتان را سهیم بدانید چون بودجه فدراسیون مدال‌آور کشتی را درست سر بزنگاه کم کرده‌اید و اگر کشتی شکست خورد که با کم کردن بودجه کشتی، پرداخت نکردن طلب سال قبلش، ندادن هدایای ورزشکاران فرنگی و آزاد، نیامدن به فرودگاه برای استقبال از تیم نوجوانان که بر بام جهان در زاگرب ایستاد و بی‌پاسخ ماندن نامه کشتی‌گیران درباره مواجهه با کشتی‌گیران اسرائیلی که به دفتر رئیس‌جمهور فرستاده شد و مدیرانش در این باره حتی سری هم نجنباندند، شواهدی است که نشان از استراتژی شما برای سر بریدن کشتی وخادمش دارید!» دوباره تکرار‌ می‌کنیم که دژِ ‌کشتی، خادم خراب نشد. هر چه زدند به در بسته خوردند. همان روزها نوشتیم که با نادیده گرفتن کشتی و قهرمانانش‌ می‌خواهند مقتلی را فراهم کنند برای کشتن سهراب به وقت جاکارتا، اما ققنوس پهلوانی از خاکستری که وزارت فوتبال(ورزش) مهیا کرده بود، سر برآورد و روسیاهی ماند برای ذغال.

روزنامه «ایران» با درج گزارشی با عنوان «شروع طلایی کاروان ایران در بازی‌های آسیایی» می نویسد: هجدهمین دوره بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا به صورت رسمی آغاز شد و در روز نخست این رقابت‌ها ورزشکاران کشورمان در رشته‌های تیراندازی، شنا، تکواندو، کشتی آزاد، ووشو، قایقرانی، شمشیربازی، سپک تاکرا، کبدی و والیبال ساحلی به مصاف رقبای خود رفتند. کاروان ایران در روز نخست در رشته‌های تکواندو و کشتی آزاد صاحب مدال شد. اولین مدال ایران در رشته تکواندو به دست آمد و در بخش پومسه کوروش بختیار موفق به کسب مدال نقره شد. بختیار نمایندگان کامبوج و اندونزی را شکست داد و به نیمه نهایی راه یافت. بختیار در مرحله نیمه نهایی مقابل نماینده چین تایپه به برتری رسید و فینالیست شد. او در فینال به مصاف حریفی از کره جنوبی رفت و با شکست مقابل او به مدال نقره بسنده کرد. این ملی‌پوش پومسه ایران پس از کسب مدال نقره گفت‌: «تمام تلاشم را برای کسب مدال طلا انجام دادم اما همه شاهد بودند که چه اتفاقاتی رقم خورد تا نقره بگیرم. من اکثر ضربات را بعد از حریف کره‌ای می‌زدم و قدرت، پرش، نرمش و انعطافم از حریف بهتر بود اما گویا نمی خواستند که من طلا بگیرم.»

در ادامه این گزارش آمده است: کاروان ایران با مدال‌هایی که در روز نخست رقابت‌ها کسب کرد با 2 طلا، 2 نقره و یک برنز در جایگاه چهارم جدول توزیع مدال‌ها قرار گرفت. پرویز ‌هادی در سنگین وزن آخرین نماینده ایران در این رقابت‌هاست که امروز (دوشنبه) به مصاف رقبای خود خواهد رفت. در بخش زنان نیز مرجان سلحشوری، نماینده پومسه ایران پس از پیروزی مقابل نمایندگان ماکائو و ژاپن به نیمه نهایی صعود کرد تا دومین مدال کاروان ایران مسجل شود. او در نیمه نهایی به مصاف نماینده مالزی رفت و با برتری مقابل او فینالیست شد. بانوی پومسه‌روی کشورمان در فینال مقابل نماینده اندونزی شکست خورد و به مدال نقره دست یافت و دومین مدال کاروان ایران را به ارمغان آورد. مرجان سلحشوری مدال نقره خود را به شهید «گیتی نما» تقدیم کرد.

روزنامه «جوان» با درج یادداشتی با عنوان «پیام روز اول بازی‌های آسیایی» که به قلم فریدون حسن نگاشته شد، آورده است: روز اول بازی‌های آسیایی جاکارتا یک پیام مهم برای ورزش کشورمان و مسئولان آن داشت، پیام مهمی که باید با دقت آن را دید و شنید. پیامی که به ما می‌گوید کشور‌های قاره کهن برای موفقیت در ورزش سرمایه‌گذاری می‌کنند، برنامه دارند و حتی اگر خود توانایی نداشته باشند، دست به جیب می‌شوند و ورزشکار استخدام می‌کنند. دیروز وقتی کشتی‌گیر روس‌تبار با پرچم بحرین روی تشک حاضر شد، این زنگ خطر بلندتر و رساتر از سال‌های قبل به صدا درآمد.

البته این صدا پیش از این نیز با سرمایه‌گذاری قطری‌ها و دیگر کشور‌های عربی و خرید بازیکن در رشته‌هایی، چون هندبال و بسکتبال شنیده شده بود، اما حالا خطر آن بیشتر از قبل حس می‌شود. واقعیت این است که این کشور‌ها کارش خودشان را می‌کنند، پول می‌دهند و برای مطرح شدن استعداد می‌خرند، اما ورزش ما نیازی به این خرج‌ها ندارد. ما منبع استعداد هستیم؛ همین کشتی را نگاه کنید، در شرایط عادی یک سروگردن بالاتر از آسیاست و توانایی برابری با قدرت‌های بزرگ جهان را دارد، اما....

در ادامه این یادداشت می خوانیم: ما اشکال کار اینجاست که به این استعداد‌ها بها نمی‌دهیم. ورزش آسیا کار می‌کند، جلو می‌آید، اما ما درگیر مشکلات و اختلافات داخلی هستیم. بحرین برای موفقیت در رشته پرمدالی، چون کشتی از جیب خرج می‌کند، ولی ما به بهانه‌های مختلف فرصت‌سوزی و ستاره‌سوزی می‌کنیم. ایراد کار ما اینجاست که چشم‌هایمان را بسته‌ایم و فکر می‌کنیم دیگران هم بیکار نشسته‌اند! بهره‌گیری از ورزشکاران دیگر کشور‌ها کار چندان جالبی نیست و با روح پهلوانی حاکم بر ورزش منافات دارد، اما نکته اینجاست که ما قادر به متوقف کردن این حرکت نیستیم، ولی می‌توانیم با بها دادن به استعداد‌های تمام نشدنی خودمان عملاً شرایطی را فراهم کنیم که در برابر خرج‌های میلیاردی امثال بحرین و قطر کم نیاوریم.

** مراسم بدرقه با عزت سینمای ایران
مراسم تشییع پیکر عزت‌الله انتظامی با حضور جمع کثیری از هنرمندان و مردم در تالار وحدت برگزار شد و عزت‌الله انتظامی در کنار خسرو شکیبایی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) آرام گرفت. علی نصیریان، پرویز پرستویی، فاطمه معتمدآریا، بهمن فرمان‌آرا، مسعود کیمیایی، منوچهر شاهسواری، همایون اسعدیان، هادی مرزبان و ... هنرمندانی هستند که در این مراسم حضور پیدا کردند.

روزنامه «آرمان» با درج گزارشی با عنوان « ...بر دست‌های طلایی مردم» نوشت: پرویز پرستویی که اجرای برنامه را برعهده داشت در ابتدای سخنانش بیان کرد: همیشه سخنرانی برایم سخت بود چون آدم حرافی نیستم اما امروز روز دیگری است و من هستم و یک‌سینه حرف. مگر این سینما چند عزت‌ا... انتظامی داشت که داریم‌ او را راهی می‌کنیم؟ مگر در تمام این سینما چند بازیگر هست که بتواند «مش حسن» را بازی کند که رخت بر بستن «مش حسن» را تماشا کنیم؟ پس امروز روز تریبون و سخنرانی است. او گفت: از خواب که بیدار شدیم دیدیم «عزت سینما» رفته است؛ عزتی که هر چقدر «قدر» بودی به پای او نمی‌رسیدی. ما دیروز بعد از بیداری، خواب دیدیدم پیر دِیر، بار سفر بسته و گذاشتیم او مثل آب از میان انگشتان ما بگذرد. خواب دیدیم سینمای کم جان ما یتیم‌ شده است. امروز مناسب‌ترین زمان برای سخن گفتن از پدر سینما است و وای که چقدر دلم پُر است.پرستویی ادامه داد: او با طنازی مختص خودش مرام و مسلکش را از جان و دل آموزش می‌داد.

در ادامه این گزارش آمده است: اطراف تالار وحدت توسط نیروهای انتظامی تحت کنترل بود تا نظم و آرامش در خیابان استاد شهریار برقرار شود.از شامگاه شنبه 27 مردادماه تدارکات لازم برای برپایی مراسم تشییع آقای بازیگر سینمای ایران انجام شد و برخلاف دیگر مراسم مشابه این بار، سن و محل قرارگیری سخنرانان در بیرون تالار وحدت و در خیابان گذاشته شده که البته دور آن نرده‌کشی شده تا از ازدحام مردم جدا باشد.با وجود سختگیری زیاد برای ورود به تالار، چند نفری از بین میله‌ها به محوطه آمدند تا از هنرمندان عکس یادگاری بگیرند و این روند در طول مراسم مزاحمت‌هایی را برای هنرمندان ایجاد کرد.پس از بدرقه پیکر عزت‌ا... انتظامی از تالار وحدت، پیکر این هنرمند با همراهی خانواده،بستگان،هنرمندان و دوستدارانش در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد.

روزنامه «همدلی» در گزارشی با عنوان «بدرقه شکوه» می نویسد: انگار ناف مرداد ماه را با تیغ زهر بریده‌اند. داغ «پناهی» و «سیمین» کم نبود، حالا «انتظامی» هم به آن اضافه شد. از آتش زدن «سینما رکس» و به توپ بستن پنجره امید آزادی در ایران گرفته تا پرپر شدن بهاره های فرهنگی کشورمان، همه و همه یک جا جمع شدند تا گرمای نفس گیر مرداد، ذره ذره زجرکشمان کند. صبح 28 مرداد دلدادگانش برای وداع آمده بودند. با بوسه‌های پرویز پرستویی بر شکوه عمری با عزت، مراسم شروع شد. پرستویی با همان نگاه همیشه از عشق مالامالش می گفت: «همیشه سخنرانی برایم سخت بود چون آدم حرافی نیستم اما امروز روز دیگری است و من هستم و یک سینه حرف. مگر این سینما چند عزت الله انتظامی داشت که داریم‌ او را راهی می‌کنیم؟

در ادامه این گزارش می خوانیم: مگر در تمام این سینما چند بازیگر هست که بتواند «مش حسن» را بازی کند که رخت بر بستن «مش حسن» را تماشا کنیم؟ از خواب که بیدار شدیم، دیدیم «عزت سینما» رفته است؛ عزتی که هر چقدر بودی به پای او نمی‌رسیدی. ما دیروز بعد از بیداری، خواب دیدیم پیر دیر، بار سفر بسته و گذاشتیم او مثل آب از میان انگشتان ما بگذرد. خواب دیدیم سینمای کم جان ما یتیم‌ شده است. امروز مناسب ترین زمان برای سخن گفتن از پدر سینما است و وای که چقدر دلم پُر است. او با طنازی مختص خودش، مرام و مسلکش را از جان و دل آموزش می‌داد. برای شخص من، عزت الله انتظامی مُرادی بود که کلماتش را سُرمه چشم‌ می‌کردم، پس برای منِ شاگرد؛ استادی رفته که دیگر کسی همانند او را نخواهم شناخت. به یادش که می افتم حیرت می‌کنم از این همه صبوری ولی حتما بخاطر همراهی عزیزانش بوده است».

روزنامه «ابتکار» با انتخاب گزارشی با عنوان «مراسم آشفته» نوشت: مراسم‌های تشییع به شدت غم‌انگیز، پرتنش و عاطفی هستند. خانواده مرحوم هم احتیاج به آرامش و برگزاری درست سوگواری دارند. ولی شاهد هستیم که در برگزاری مراسم هنرمندان مردمی با مشکلات فراوانی روبه‌رو هستیم. هیچ برنامه‌ریزی درست و معقولی انجام نمی‌شود. واقعا وزارت فرهنگ چرا فکری برای این اوضاع نابسامان نمی‌کند؟ چرا مسئولان از برگزاری درست و سالم مراسم‌های سوگواری می‌ترسند؟ چرا شان مردم و خانواده هنرمندان رعایت نمی‌شود؟ چرا باید گزارش‌هایی از سرقت گوشی همراه و جیب‌بری در مراسم تشییع هنرمندان مخابره شود؟ چرا باید هنرمندان سالخورده‌ای مانند محمدعلی کشاورز و مسعود کیمیایی پشت درهای بسته و در میان انبوه جمعیت گیر کنند و نتوانند با آرامش به سوگواری بپردازند؟ بحران در برگزاری چنین مراسم‌هایی از تشییع مرتضی پاشایی، خواننده پاپ و مردمی به اوج رسیده است.

در ادامه این مطلب می خوانیم: در آن مراسم شاهد بودیم که خیل عظیم جوانان گوشی‌به‌دست با انبوهی بزک و دوزک وارد مراسم شدند و نظم و آرامش را بر هم زدند. چرا همیشه در «حوزه عمومی» حاشیه بر متن غلبه پیدا کرده است؟ چرا هیچ‌گاه به موضوعات اصلی به شکلی روشن و منطقی در بستری از آرامش نمی‌پردازیم؟ البته شهرداری تهران با نصب بیلبوردهایی با عنوان «خداحافظ آقای بازیگر» یاد این هنرمند را گرامی داشته است که نباید از این اقدام شایسته گذشت. به نظر می‌رسد مکانی مانند استادیوم آزادی، میدان آزادی یا یک فضای باز را باید برای این مراسم‌ در نظر گرفت تا شرایط برگزاری بهتر شود.

پژوهش**9117**9131