طبیعت‌گردی، یک سفر مسئولانه به طبیعت معمولا بکر است که علاوه‌بر لذت بردن از آن، منافع جوامع محلی را نیز در پی دارد. طبیعت‌گردی در دنیا به‌خصوص در ایران پدیده جدیدی است که افراد زیادی را جذب خود کرده؛ چراکه هر سفر یک تجربه جدید را به همراه دارد.
علی‌اکبر می‌گوید: «هر بار که پا به طبیعت می‌گذارم، با اتفاق تازه‌ای مواجه می‌شوم. طبیعت همیشه من را غافلگیر می‌کند و همین امر جذابیت آن را افزایش می‌دهد. طبیعت برای من یک پناهگاه است که می‌توانم به دور از تکنولوژی‌های معمول در آن به آرامش برسم و از تکاپوی همیشگی زندگی روزمره‌ام به طبیعت پناه ببرم و قوی‌تر و پرانرژی‌تر و از همه مهم‌تر مسئول‌تر به زندگی برگردم. تصور می‌کنم طبیعت هر بار از من آدم بهتری می‌سازد.
علی‌اکبر می‌افزاید: «طبیعت‌گردی ابزاری برای حفاظت و بالابردن سطح کیفی زندگی محلی است، از این‌رو دوستانم را با خودم همراه می‌کنم تا از روستاهای زیبای ایران دیدن کنیم و در این هدف نقش پررنگ‌تری داشته باشیم؛ به‌طور مثال با خرید از مغازه‌دارهای روستایی باعث فروش بیشتر آنها و عدم مهاجرت به شهرها خواهیم شد. اگر حتی خریدی نمی‌کنیم با محلی‌ها صحبت و آنها را تحسین کنیم. خوشحال کردن یک هنرمند روستایی فرصتی است که باید قدر آن را دانست. از سوی دیگر با معرفی مناطق طبیعی در فضای مجازی باعث رشد گردشگری و بهبود شرایط اقتصادی آن منطقه خواهیم شد.»
در این میان اما تخریب محیط‌زیست بزرگ‌ترین چالش پیش‌روی اوست، او معتقد است ما هنوز فرصت داریم با استفاده صحیح از طبیعت، از آن محافظت کنیم و حق حیات و لذت از آن را از آیندگان دریغ نکنیم. از این‌رو مدتی است بسیاری از طبیعت‌گردان، کمپین «لوکیشن نزنیم» را در فضای مجازی راه انداخته‌اند که من به شخصه با آن مخالف هستم. در واقع گردشگری اولین صنعت خدماتی در جهان است و ما به جای پاک کردن صورت‌مساله باید از طریق فرهنگ‌سازی نسبت به حل آن اقدام کنیم. همیشه او و دوستانش یک دستکش و کیسه‌زباله برای پاکسازی منطقه‌ای که در آن اتراق می‌کنند، به‌همراه دارند، او می‌گوید: «از شکستن درختان برای برپا کردن آتش ممانعت می‌کنیم، حتما قبل از ترک محل از خاموش شدن کامل آتش مطمئن می‌شویم و نیز کارهای ساده‌ای از این‌دست که تاثیر مهمی در حفظ طبیعت دارد و سعی می‌کنیم هیچ‌چیز جز رد پایمان را در طبیعت به‌جا نگذاریم.»
هزینه‌های سفر
شاید برای برخی این فکر پیش بیاید که در اوضاع فعلی اقتصادی نمی‌توان هزینه زیادی را صرف سفر کرد اما علی‌اکبر می‌گوید: «مدیریت هزینه، دستاورد سفرهای متوالی است، درواقع سفر به فرد می‌آموزد چگونه با مدیریت صحیح بتواند کمتر هزینه سفر کند و درنتیجه سفرهای بیشتری داشته باشد که همین امر در زندگی روزمره نیز تاثیر می‌گذارد.» او می‌گوید: «یکی از هزینه‌های سفر، ایاب و ذهاب است که سعی می‌کنیم به جای هواپیما از قطار و اتوبوس استفاده کنیم یا با رایگان‌سواری یا «هیچهایک» خود را به مقصد برسانیم. هزینه عمده بعدی مربوط به اقامت است که ما معمولا در طبیعت چادر زده و کمپ می‌کنیم و با برنامه‌ریزی به صورت گروهی، هزینه‌ها سرشکن می‌شوند و می‌توانیم از امکانات خوب و ارزان قیمت‌تری استفاده کنیم. با آشپزی در طبیعت و تمهیداتی از این‌قبیل می‌توانیم هزینه‌ها را کاهش داده و یک سفر ارزان داشته باشیم. حتی می‌توانیم با کار در سفر هزینه روزانه خود را در سفر تامین کنیم. مبحث دیگری که می‌تواند در افزایش سفرها کمک کند داشتن اسپانسر و حامی مالی است.»
توصیه‌هایی به سفر‌دوستان
او توصیه‌هایی هم به دوستداران طبیعت‌گردی دارد: «وقتی کوله را به پشت می‌اندازید درحقیقت بار مسئولیت سنگینی را حمل می‌کنید؛ چراکه دیگر شما سفیر طبیعت می‌شوید. باید توجه داشته باشیم تا نظم طبیعت را برهم نزنیم. با حیوانات مهربان باشیم، این همدردی انسان با همه موجودات است که از او یک انسان واقعی می‌سازد. در آخر به همه طبیعت‌گردان توصیه می‌کنم اگر به روستایی می‌روید، سعی کنید با پوشش آن منطقه همگام شوید، از آنجا خرید کنید، با مردم محلی حرف بزنید و از آنها تعریف کنید تا بفهمند سبک زندگی آنها مهم، با ارزش و قابل احترام است و این شاید مانع مهاجرت آنها به شهرها شود. متاسفانه شاهدیم بسیاری از روستاییان به شهرنشینی روی آورده‌اند و این پیامدهای بسیار بدی خواهد داشت.»
* نویسنده : سارا صادقی خبرنگار
نظر شما