به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از «theintercept»، ۱۶ سپتامبر 2001 بود یعنی پنج روز پس از حملات 11 سپتامبر بود که پرزیدنت «جرج بوش» اعلام جنگ با تروریسم کرد و دولت کمونیستی چین از این فرصت برای هدف قرار دادن مسلمانانی که در این کشور زندگی می کنند،استفاده کرد. در هفته ها و ماه های پس از 11 سپتامبر،پکن شروع به ارائه اسنادی به سازمان ملل کرد و مدعی شد جنبش اسلامی ترکستان شرقی، گروهی از مسلمانان که در ایالت سین کیانگ چین زندگی می کنند، یکی از بخش های اصلی شبکه تروریستی به رهبری اسامه بن لادن هستند.

تا سپتامبر 2002 میلادی، سازمان ملل و آمریکا جنبش اسلامی ترکستان شرقی را در لیست سازمان های تروریستی قرار داده و مسلمانان اویغور را تحت فشار قرار دادند حالا پس از گذشت 17 سال از آن زمان، کارشناسان حقوق بشری سازمان ملل اخیرا گزارشی را ارائه دادند مبنی بر اینکه با اویغورها در چین مانند «دشمن» رفتار می شود. این گروه اعلام کرد که گزارشی هایی را مبنی بر بازداشت های خودسرانه دسته جمعی حدود یک میلیون اویغور در مراکز ضد افراط گرایی دریافت کرده است.

یک میلیون نفر رقم بسیار بالایی است به ویژه زمانی که بدانیم کل جمعیت مسلمانان اویغور که در سین کیانگ زندگی می کنند 11 میلیون نفر هستند و این بدان معناست که از هر 10 اویغور یک نفر بازداشت شده است. با این تفاسیر آیا رفتار با مسلمانان اویغور در چین یکی از بزرگ ترین و مغفول ترین بحران های حقوق بشری در دنیای امروز نیست؟

چینی ها از 11 سپتامبر سرکوب های متعددی را علیه اویغورها آغاز کردند.

نیکولاس بکلین از سازمان عفو بین الملل در این باره می گوید: دولت چند در حال حاضر مشغول عملیات شستشوی مغزی برای دستگیری غیر قانونی صدها هزار نفر از مسلمانان اویغور است با این هدف که آنها را تبدیل به افرادی وفادار به حکومت کمونیسیتی چین کند.

وی می افزاید: البته این روند کارآمد نخواهد بود.هیچ راهی وجود ندارد که چین بتواند اویغورها را به خود وفادار کند.تنها کاری که انجام می شود به وجود آوردن نسلی از اویغورها است که نسبت به حکومت کینه دارند چرا که مانند افرادی که تحت استعمار هستند با آنها رفتار شده است.

اما مسئله مهم تر این است که خشم جهانی در قبال این مسئله کجاست؟ چرا هیچ اعتراضی از سوی دولت های غربی که داعیه دار رعایت حقوق بشر هستند، نمی شود؟ یک میلیون مسلمان اکنون پشت میله های زندان در چین هستند و این روند با سکوت جامعه بین الملل ادامه پیدا می کند.