چکیده

مکان یکی از چالش برانگیزترین مباحث فلسفی در طول تاریخ فلسفه اسلامی بوده است. ارسطو آغازگر این بحث بوده و با تبیین امارات مکان، به تبیین دیدگاه سطح در این مورد همراه با نقادی نظریات دیگر بخصوص نظریه بُعد مجرد یا فضاء خالی پرداخته است. فهم اشتباه ارسطو از عبارات افلاطون در رساله تیمائوس سبب پدید آمدن نظریه فضاء خالی در مباحث مربوط به مکان گشته است. فیلسوفان مسلمان بویژه ابن سینا با در نظرنگرفتن این اشتباه تاریخی، به نقادی این نظریه پرداخته اند که مهمترین استدلالها در این زمینه تداخل ابعاد و تحقق ابعاد بدون ماده میباشد. فخررازی با نقادی استدلالهای ابن سینا به نظریه فضاء خالی گرایش یافته است. در پژوهش حاضر اثبات گردیده که انتقادات فخررازی به استدلالهای ابن سینا ناشی از غفلت از مبانی فلسفه مشائی بخصوص امتناع تحقق ابعاد بدون ماده میباشد.

کلیدواژگان: فخررازی، مکان، ابن سینا، ابعاد، ماده

نویسندگان:
احسان کردی اردکانی، محمود صیدی

فصلنامه تاریخ فلسفه - سال هشتم، شماره 30، پاییز 1396.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.