به گزارش جهان نيوز به نقل از تسنیم، حتما شما هم از خواص برخی اذکار الهی و یا اذکاری که پیامبران و امامان ذکر می‌کردند آگاهی دارید و یا حتی آن اذکار را ورد زبان خود کرده اید و یا حتی برخی دائم الذکر شده اند !

موضوع اذکار الهی موضوعی نیست که هر کسی بتواند در باب آن اظهار نظر نماید، زیرا مسئله‌ای کاملا حرفه‌ای و الهی است، اما بطور کلی همه ما از خواص ذکری همانند "ذکر لااله الا الله" مطالبی به گوشمان رسیده است و یا حتی برخی از خواص آن بی خبرند .

ذکر لااله الا الله
«لا إله إلّا اللّه»  به معنای پایان دادن حکومت هوای نفس در وجود و پاک کردن تمام رذایل اخلاقی از صفحه نفس است .
« لا إله إلّا اللّه» به معنای بریدن از تمام مکتب‌ها و به مکتب انبیا و امامان علیهم السلام پیوستن و فهم قرآن و عمل به تمام دستور‌ها و قوانین الهی است .

 

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: دو چیز موجب دو چیز است: یکی مرگ با شهادت به «لا اله الا اللّه» که سبب ورود به بهشت است و دیگر، شرک که مردن با آن باعث دخول به جهنم است .

کسی که به حقیقت می‌گوید: «لا إله إلّا اللّه»، کسی که به این شعار والای همه انبیا و امامان علیهم السلام و عاشقان واقعیت قایل است، از قیمتی برخوردار است که همه عالم از آن قیمت برخوردار نیست

شرک مبارزه با خدا و حقایق است، شرک مبارزه با انبیا و امامان علیهم السلام است، شرک مبارزه با حسنات و آشتی با سیّئات است، گناهی بزرگ‌تر و پلیدتر از گناه شرک وجود ندارد، شرک ریشه کفر و نفاق و علّت آلوده شدن انسان به تمام معاصی و گناهان است .

امام صادق علیه‌السلام در روایات بسیاری، اعمال حسنه و عبادات بنی‌امیّه و بنی‌عباس و پیروان آن‌ها را به حکم صریح قرآن در بسیاری از آیات باطل اعلام کردند و به اصحاب خود فرمودند: گول این گریه‌ها و طول رکوع‌ها و سجود‌ها و روزه و حجّ و زکات را مخورید که اینان به خاطر قبول حکومت بنی‌امیّه و بنی‌عباس مشرکند و عملی از آنان در روز قیامت پذیرفته نیست؟! «نوع این روایاتدر الکافی باب حجت و بحار الأنوار فراوان است .»

تلقین
جابر جعفی از امام باقر علیه‌السلام روایت می‌کند که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود :
به مردگان خود کلمه  «لا إله إلّا اللّه»  را تلقین نمایید؛ زیرا باعث آمرزش گناهان آنان است، عرض کردند: گفتن آن در حال صحت و سلامت چه گونه است؟

 

سه مرتبه فرمود: بیش‌تر گناهان را منهدم می‌کند، برای این که کلمه طیّبه «لا إله إلّا اللّه» در زندگی و مرگ و حشر، مایه انس است .

پیامبر صلی الله علیه و آله می‌فرماید: جبرئیل گفت: کاش انسان‌ها را که در محشر دو گروهند می‌دیدی: یک گویندگان و معتقدان به «لا إله إلّا اللّه» که با روی‌های درخشان محشور می‌شوند و ذکرشان کلمه طیّبه «و اللّه اکبر» است و دیگر مشرکین که با صورت‌های سیاه به محشرآمده و شیون کنان می‌گویند:‌ای وای بر ما، تباه شدیم و هلاک گشتیم؟!

«وسائل الشیعة:  2/ 456 ، باب  36 ، حدیث  2638 »
نبیّ اسلام فرمود: بها و قیمت بهشت «لا اله الا اللّه» است .
بنابر اساس آیات و روایات، بهشت در برابر تقوا و عمل صالح به بندگان عنایت می‌شود و اتّصال به حقیقتِ کلمه طیّبه، مورث تقوا و عمل صالح است، کسی که تمام وجودش را نور توحید گرفته نمی‌تواند آلوده دامن، زندگی کند و نمی‌تواند از اجرای واجبات الهی و انجام خیرات دور بماند .

انسان تا در مقام یقین جای نگیرد و تا دل او با سیر در آیات آفاقی و انفسی و سیر در واقعیّت‌های شرع مطهّر به نور معرفت، روشن نشود و تا از تمام محرّمات با کمال اراده و سرسختی کناره نگیرد و تا به واجبات و انجام اعمال صالحآراسته نشود، «لا إله إلّا اللّه» گفتن او بها و قیمت بهشت نیست .

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: خداوند عزّ و جل به موسی بن عمران فرمود:‌ای موسی! اگر آسمان‌ها و تمام ساکنینش و مجموع زمین‌های هفت گانه را در پیشگاه من به یک طرف ترازو و «لا اله الا اللّه» را در طرف دیگر بگذارند، به راستی که کفّه «لا اله الا اللّه» بر آن کفه ترجیح خواهد داشت .

 

کسی که به حقیقت می‌گوید: «لا إله إلّا اللّه»، کسی است که به فرموده حضرت زهرا علی‌ها السلام و حضرت سجّاد علیه السلام، گوشت و پوست و خون و رگ و پی او «لا إله إلّا اللّه» می‌گوید .

او انسانی است که با تمام قدرت، تمام معبود‌های باطل درون و برون را از مملکت هستی خود زدوده و جز حضرت دوست معبودی و محبوبی و معشوقی ندارد و هرچه در زندگی بخواهد، فقط و فقط برای او می‌خواهد و بس. این توحید و این معرفت و این کفر زدایی و شرک و نفاق زدایی البته قیمتش از آسمان‌ها و سکّان آن‌ها و زمین، سنگین‌تر است .

در کتب اهل سنّت و شیعه از رسول بزرگ اسلام صلی الله علیه و آله نقل شده که فرموده‌اند :
اگر ایمان علی علیه السلام را در کفّه‌ای و ثقلین را در کفه دیگر بگذارند، ایمان علی علیه السلام بر ثقلین سنگینی خواهد کرد، چرا؟ برای این که ایمان علی علیه السلام ایمان خالص و معرفت آن حضرت، معرفت کامل بود و اعمال و اخلاق و رفتار تمام عمر آن حضرت، انعکاس همان ایمان و معرفت بود، به همین خاطر بود که حتی درباره یک عمل علی علیه السلام که شمشیر زدن در جبهه احزاب بود پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: لضَرْبَةُ عَلِیٍّ یَوْمَ الْخَنْدَقِ أَفْضَلُ مِنْ عِبَادَةِ الثَّقَلَیْنِ .

 

یک ضربت علی در روز خندق از عبادت ثقلین برتر بود؛ چرا که سرچشمه آن عمل، توحید و معرفت و اخلاص بود .

آیا گفتن ذکر لا اله الا الله برای آدم‌های عادی عوارضی دارد؟ !
در پاسخ به این سوال می‌توان اینگونه گفت: که؛ ذکربه دو گروه تقسیم می‌شود :

اذکار خاص
برای گفتناذکار خاصکه دارای عدد و وقت مشخص می‌باشد، باید از استاد اهل فن و راه پیموده اجازه گرفت .

علتش این است که :
با گفتن این اذکار حالاتی برای انسان پیش می‌آید که باید این حال به استاد عرضه شود تا انسان را از آن حال عبور دهد و مانع توقف شاگرد و بروز مشکل نشود .

 

چون این اذکار جنبۀ داروی خاص دارند، با توجه به روحیات و نیاز و نقص شاگرد تجویز می‌شود. از تجویز خود سرانه باید پرهیز نمود تا گرفتار عواقب آن نشود . معمولاً اذکاری که در کتب بیان شده، کامل نیست. نویسنده تمام شرایط را بیان نمی‌کند. گفتن آن مطابق کتاب، به جای سود، زیان آور خواهد بود .

 

بعضی اذکار اثر خود را به صورت فقر یا بیماری یا مشکل در زندگی و یا از دست دادن عزیزی نشان می‌دهد که ما توان تحمل آن را نداریم. چه بسا باعث از دست دادن ایمان کم ما هم بشود . چه بسا ما سرخود ذکری را شروع کنیم و وسط راه بنا به عللی (کار مهم، مسافرت، پشیمان شدن از ذکر و...) ذکر قطع شود که همین عامل ضربه و ضرر برای ما باشد .
ممکن است انساندر اثر این اذکار به افراط و تفریط و انحراف کشیده شود. از ادامه راه باز ایستد. بسیاری از ماندگان راه، آن‌هایی هستند که در دام افراط و تفریط افتاده اند .

اذکار عمومی
این ذکر‌ها جنبۀ داروی عمومی دارند و گفتن آن بدون تجویز استاد جایز و اثر بخش است .

 

معمولاً ذکر‌هایی که از اهل بیت (ع) در کتاب‌هایی مثل مفاتیح الجنان و ثواب الأعمال شیخ صدوق وارد شده، و اذکار ایام هفته، گفتنش ایرادی ندارد. اما از ذکر‌هایی که از علما و عرفا نقل شده با عدد خاص، باید پرهیز کنید .

منبع: باشگاه خبرنگاران