صاحب‌خبر - سارا سمیعی روزنامه نگار سعید کمانی تهیه‌کننده برنامه «درشهر» است که به‌صورت روزانه دوبار از شبکه پنج سیما پخش می‌شود. این برنامه قدمتی چند دهه‌ای دارد و بعضی از سریال‌های تلویزیون مثل «داستان یک شهر» نیز با الهام از این برنامه ساخته شدند. «در شهر» ابتدا حوادث را پوشش می‌داد، اما به مرور زمان مشکلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را هم در برنامه خود گنجاند. این برنامه می‌تواند صدایی برای مردمی باشد که خواسته های شان ناخودآگاه به دست فراموشی سپرده شده است. بر اساس صحبتی که با کمانی داشتیم، 80 درصد مشکلات مردمی که با «درشهر» تماس می‌گیرند، حل می‌شود. گفت‌و‌گویی با این تهیه‌کننده کردیم که در ادامه می‌خوانید: با توجه به رخداد محوری، برنامه «در شهر» چه تفاوتی از لحاظ ساختار با برنامه‌هایی از این دست دارد؟ «برنامه در شهر» مثل درخت تنومندی است که به ما رسیده و به قدری زیرساخت خوبی داشته که هر چیزی روی آن قرار دهید، توان شکل دهی به آن را دارد و مخاطب را همراه خود می‌کند. نگاه «در شهر» مردمی محور، حوادث و مربوط به تهران است. چندین دهه از عمر برنامه می‌گذرد و با اینکه در مقطعی این برنامه را نداشتیم، بعد از بازگشت، مردم خیلی زود دوباره با آن انس گرفتند. به‌دلیل اینکه کنار «درشهر» برنامه «در استان» را داریم، مشکلات مردمی را در استان‌ها نیز در اولویت قرار دادیم. بازخورد برنامه چطور بود و چقدر توانستید به حل مشکلات مردم کمک کنید؟ روزهای اول شاید روزی یک پیامک داشتیم، اما الآن هزاران پیامک و درخواست داریم که می‌خواهند برویم و مشکلات مردم را بررسی کنیم. جالب اینجاست که به‌صورت اثباتی پیش می‌رویم و قصد تخریب نداریم و مسئولان پاسخگو هستند. گاهی بعضی از خواسته‌ها در توان شهرداری نیست، اما ما موضوع را بررسی می‌کنیم که یک نهاد بالاتر یا یک ارگان مسئول می‌آیند و با کمک آنها مشکلات حل می‌شود. بیش از 80 درصد گزارش‌هایی که مشکلات مردم را مطرح کردیم، حل شده و این افتخاری برای برنامه‌سازی در تلویزیون است. به‌عنوان مثال، ممکن است در محله‌هایی مشکلات آب، برق یا اذیت و آزار اراذل و اوباش وجود داشته باشد، اما نهادهای شهری مثل نیروی انتظامی و شهرداری خیلی به ما کمک کردند. ما به‌صورت 24 ساعته آنها را نقد می‌کنیم، اما خیلی خوب است که مسئولان پاسخگو هستند و در میانه کار مشکل را حل می‌کنند. گاهی بعد از رفع مشکل تماس می‌گیرند و می‌خواهند گزارشی در این رابطه تهیه کنیم. آیا به اهدافی که در ابتدای کارتان قصد داشتید برسید و برنامه را از گزارشی به مستند تبدیل کنید، رسیدید؟...هدف‌ها یا تغییرات آینده شما چیست؟ یکی از مشکلات بزرگی که نمی‌توانیم برنامه را از گزارشی به مستند تبدیل کنیم، کمبود لوازم و تجهیزات است؛ چرا که این هدف احتیاج به دو دوربین دارد. الان با توجه به شرایط اقتصادی و مالی این امکان فراهم نشده است، اما تمام تلاش خود را کردیم. اگر برنامه‌های قبلی خودمان را با امروز مقایسه کنند می‌توانند امتیاز بدهند که هر ماه به کیفیت برنامه اضافه شده است. بنابراین، اتفاقی که می‌خواستم نیفتاده، اما مخاطب ما بیشتر از حد انتظارم بود و فکر نمی‌کردم تا این اندازه در مرکز توجه مردم باشیم. اگر به برنامه‌های گزارشی برآورد بهتری از بودجه اختصاص دهند، کارکردشان افزایش پیدا می‌کند، چون خیلی اقتصادی است و در عین ناباوری می‌توانیم مخاطب زیادی را برای تلویزیون جذب کنیم. به تازگی شبکه تجهیزات خاصی خریداری و در اختیار ما قرار داده تا حوادث خاص را به‌صورت زنده روی آنتن داشته باشیم. احتمال اینکه بعضی روزها یک حادثه یا اتفاق یا مراسم به‌صورت زنده در قالب «درشهر» پخش شود، زیاد است. وقتی جمهوری اسلامی این اتفاقات را پوشش دهد، دیگر شاهد پخش آن در رسانه‌های معاند نیستیم. آیا برای هر حادثه یا رویدادی یک فرد متخصص دارید یا یک تیم هستید که اتفاقات مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را پوشش می‌دهید؟ برنامه «درشهر» گزارشی است و چیزی که شما به آن اشاره می‌کنید شبیه «تهران 20» است. معمولاً در «تهران 20» کارشناسان خبره‌ای برای هر موضوعی حضور داشت. زمان اندک و نوع برنامه به ما اجازه نمی‌دهد که در هر زمینه یک کارشناس داشته باشیم. مهمترین کارشناسان ما مدیر گروه یا شبکه هستند که اگر خدای نکرده مسیر اشتباهی برویم، راهنمایی می‌کنند که یا مسیر را تغییر بدهیم یا اصلاح کنیم. تا الآن برنامه «درشهر» به سمتی پیش رفته که روند خوبی داشته و مردم آن را می‌بینند. برنامه ما در طول روز دوبار حدود 14 دقیقه پخش می‌شود، اما قبلاً در شش باکس داشتیم و هنوز مردم می‌بینند و نشان می‌دهد تلویزیون هنوز مخاطب خود را دارد. گاهی سراغ حوادث شهری می‌روید، اما گاهی جنبه رپرتاژ پیدا می‌کند. آیا این برنامه‌ها به کیفیت آن لطمه نمی‌زند؟ بعضی اوقات لازم است که بیان شود؛ یعنی یک سری نشست‌هایی هست که جذابیتی برای مخاطب عام ندارد، اما برای این برنامه لازم است که چنین فضایی داشته باشد و مجبوریم موضوعات شهری را در سطح استانی پوشش دهیم. این اتفاقات در شهر می‌افتد و گاهی یک استاد ادبیات برجسته از دنیا می‌رود و نمی‌شود براحتی از کنار آن گذشت. برکت برنامه «درشهر» این است که به آن اجازه دهند به طور ماهانه یک برنامه درباره شهدا داشته باشد. این باعث می‌شود که برنامه ما برکت بگیرد و به نظرم این نوع برنامه‌ها نیز لازم است. مخاطب عام همیشه دوست دارد موضوعات چالشی و مشکلات چالشی را ببیند، اما از هر 10 برنامه یک یا دوتا چنین مسیری دارند. مردم تهران عادت دارند وقتی ریتم موسیقی «درشهر» را می‌شنوند یاد حوادث می‌افتند، هیجان پرداخت به حوادث چقدر در جذب بیننده شهری تأثیر دارد؟ خیلی تأثیر داشته، اما نسبت به روزهای اولی که این برنامه با حوادث شروع شد، متفاوت شده است. مردم بیشتر دوست دارند به مشکلات توجه شود، نه تصادف. روحیه مردم در حال حاضر به نحوی است که دیدن صحنه‌های تصادف برایشان جالب نیست و شاید این در برنامه‌های اول بود. در شهر تهران تصادفات منجر به فوت خیلی کمتر شده است وقابل مقایسه با روزهای اول حضور «درشهر» نیست. بعضی ویدئوهای جالب برنامه درشهر، در فضای مجازی پخش شده‌اند، آیا بهتر نیست خودتان این مجموعه‌های جالب را در این فضا پخش کنید یا صفحه‌ای برای آن در نظر بگیرید؟ اگر اجازه دهند، حتماً این کار را انجام می‌دهیم و به‌صورت ماهانه چند کلیپ یک و دو دقیقه‌ای پخش می‌کنیم، اما در حال حاضر اجازه فعالیت در فضای مجازی نداریم. برنامه «در استان» را رقیب خودتان می‌دانید و اصلاً برنامه شما رقیب هم دارد؟ بین برنامه‌های گزارشی فکر می‌کنم «در استان» رده دوم را دارد، چون شامل موضوعاتی می‌شود که در شهرهای اطراف تهران با جمعیت انبوه میلیونی روبه رو هستیم. به‌دلیل اینکه تعداد برنامه «در استان» یک برنامه در روز است، نمی‌توانیم به تعداد انبوه درخواست‌های مردم پاسخ دهیم و مجبوریم گزینشی انتخاب کنیم. اگر باکس‌های برنامه بیشتر بود، شاید «دراستان» نیز رده «در شهر»را می‌گرفت. «در استان» الآن خیلی موفق است و روزهای اول مسئولان استانی می‌گفتند که باید «درشهر» باشد، اما الان منتظرند که «دراستان» بیاید و گزارش بگیرد.∎​