صاحب‌خبر - - قسمت پایانی- در قسمتهای قبل حجت الاسلام سیدجعفر حق شناس به بحث حجاب صحیح و وزین برای زن مسلمان و حد و مرز ژپوشش پرداخت و در ادامه می خوانیم: * برخی قانون حجاب را مورد اشکال قرار می دهند و خواهان اختیاری شدن حجاب هستند، آیا اختیاری شدن حجاب کمکی به بهبود اوضاع می کند و اساسا فایده ای دارد؟ حجاب هم مانند سایر مقولات صحیح اجتماعی نمی تواند رها باشد بلکه همه باید تحت چارچوب قانونی و تعریف شده در کشور عمل کنند و نمی شود آن را بی قانون گذاشت. اگر تعامل برای گسترش حجاب، تعامل صحیح عقلانی همراه با ادب در اعمال قانون باشد خیلی موجب پس زدگی حجاب نمی شود اما اگر بخواهیم با منطق خشن و تند و بدون تعقل با آن برخورد کنیم موجب فاصله گرفتن از حجاب می شود.رهاکردن مساله حجاب قطعا باعث گسترش بدحجابی خواهد شد و تا مرز برهنگی پیش خواهد رفت. * برخی عنوان می کنند که رضاخان کشف حجاب کرد، مردم مخالفت کردند و درواقع به زور روسری ها ر از سر مردم کشید، الان هم نظام جمهوری اسلامی که بر حجاب تاکید می کند، مردم مخالفت می کنند و درواقع به زور روسری ها را سر مردم می کند و دیدگاهشان این است که هردو شیوه نادرست است. نظر شما در این باره چیست؟ به نظرم این سخنان بیشتر به شعار شبیه است تا حرف علمی. اولا رضاخان با همان اجبار و الزام و زور رضاخانی خیلی موفقیتها به دست آورد و توانست بخش از جامعه را بی حجاب کند و منشا این بی حجابی امروز جامعه ما تلاشهای رضاخان و محمدرضا شاه است. آن تلاشهایی که برای بدحجابی کردند، گسترش مراکز فساد و… قطعا اثر داشت و الان هم بخشی را وارث آن وضعیت گذشته هستیم. از آن طرف در دنیا وقتی می خواهند چیزی را فرهنگ کنند تلاش و زحمت دارد. بنابراین همیشه الزام و قانون بد نیست. به طور مطلق هم در مسائل اجتماعی نمی شود اعمال قانون را نقد کرد و همه چیز را به اختیار افراد بگذاریم. مشکل ما این است که گاهی تک بعدی می شویم لذا قوانین تشویقی و تنبیهی در کنار هم لازم است و این قاعده اداره عالم است. قانونمندی در حجاب یعنی کسانی را ملزم کنیم به حجاب، آیا کارمثل این است که کسانی را ملزم به بی حجابی کنیم؟ هیچگاه نمی توانیم الزام به پوشش صحیح را با الزام به بی پوششی مقایسه کنیم. کار رضاخان الزام بر عمل زشت بود اما الزام به حجاب، الزام به عمل خوب است. به عبارت دیگر الزامات در امور خوب و عقلایی با الزامات در امور فاسد و غلط قابل قیاس نیست و دو مقوله جدا از هم هستند. * قبول دارید که با برخوردهای خشن نمی توان مساله بدحجابی را حل کرد؟ بله، این الزام باید با کمال ادب اسلامی باشد. حتی در خصوص دستگیری متهم یا زندانی حق اهانت به او را نداریم، مأمورقانون تنها باید او را دستگیر کند و به زندان ببرد اما حق توهین به او را ندارد. بنابراین الزامات قانونی در جامعه باید به روش صحیح و همراه با فرهنگسازی باشد. واقعا در دستگاههای رسانه ای ما چقدر تبلیغ مثبت و اثباتی و توجیه کننده نسبت به مساله پوشش مناسب و روابط صحیح صورت گرفته است؟ بسیار کم است و اگر هم داریم تنها در این حد است که در فیلم نشان می دهیم خانمی چادر به سر کرده است. تبلیغ حجاب تنها با سخنرانی نمی شود بلکه باید از طریق تبلیغات رسانه ای و تبیین صحیح وارد شویم. لذا با روشهای خشن و بی منطق و نیز برخوردهای منزجر کننده مردم از حجاب و عفاف به شدت مخالفم بلکه باید حتما از روشهای صحیح و الزامات منطقی و درست بهره گرفت. * چگونه می توان در مسائل مربوط به حجاب از افراط وتفریط پرهیز کرد؟ به نظرم یکی از راهها این است که دست اندرکاران این مسائل و متولیان امر مقداری پای مباحث کارشناسی بنشینند و به این مباحث توجه کنند یعنی این مساله نیاز به بحث و گفتگو و تبادل نظر و استفاده از فکر همدیگر دارد. الان آنقدری که دنبال عمل و گرفتار مشکلات هستیم، فرصت برای کارشناسی کردن و اندیشه کردن و یافتن راه حلهای صحیح و نو در مسائل اجتماعی نداریم و بهای لازم به کارشناسی در خیلی موارد داده نمی شود. * توصیه شما در این موضوع به نهادهای حکومتی چیست؟ هرکسی در زمینه اجرایی فعالیت می کند اگر دو کار را انجام بدهد، به حل مساله حجاب و عفاف کمک خواهد کرد: اول اینکه با مردم برخورد خوب داشته باشد و برای حل مشکل مردم با روش اسلامی و عدالت علوی تلاش کند که این بهترین عامل تبلیغ حجاب و سایر اخلاق حسنه اسلامی است. دوم اینکه هرکسی درهر مسئولیتی است به مساله حیا و عفاف و حفظ حریمها حساس یاشد و توجه کند. اگر عوامل اجرایی به این نکته همت کند خیلی از مسائل حل خواهد شد. دستگاههای مدیریتی، فرهنگی و اجرایی باید برای این موضوع بنشینند فکر کنند و برنامه های کوتاه مدت و بلندمدت تدوین کنند که در این صورت به نتایج خوبی می توان رسید و این شدنی است.∎​