به گزارش خبرگزاری تسنیم از ارومیه، سال 88 یک کلنگی در میان دره‌های کوه‌های غرب ارومیه به زمین خورد که قرار بود در آن متراکم‌ترین شهرک شمال غرب ایران احداث شود.

خیلی زود عملیات خاک‌برداری و تسطیح این دره و کندن صخره‌های اطراف آغاز شد.

سرعت بالا آمدن فونداسیون بتنی تعدادی از مجتمع‌های مسکونی حیرت انگیز بود.

چند ماه بعد، از چشم انداز سابق این محل که طلوع و غروب خورشید را در دل کوهساران غرب ارومیه برای شهروندان روایت می‌کرد چیزی باقی نماند و چشم بیننده‌ها به بالا رفتن ستون‌های بتنی نوازش می‌شد به این امید که روزگاری همین ستون‌ها به ستون زندگی خانواده‌های نیازمندی بدل شود که دیگر صاحب خانه و کاشانه شده بودند.

جالب است که در حدود سه کیلومتری همین شهرک، ساختمان اداره کل راه و شهرسازی آذربایجان غربی قرار دارد اما در سابقه و آرشیو هیچ رسانه‌ای حضور مدیرکل این اداره برای بازدید از مشکلات ساکنان این شهرک وجود ندارد.

هم چنانکه ساکنان این شهرک به خاطر ندارند چه زمانی مدیرکل راه و شهرسازی دولت یازدهم و دوازدهم به عنوان متولی اصلی ساخت این شهرک از این منطقه بازدید کرده و به مشکلات آنان رسیدگی کرده است.

در واقع هیچ عکسی، خبر و صحنه‌ای از حضور استانداران و مدیران کل دولت یازدهم و دوازدهم از راه و شهرسازی گرفته تا تعاون، کار و رفاه اجتماعی و چه دیگر مدیران مرتبط یافت نمی‌شود.

مدت‌هاست ساخت و ساز بسیاری از بلوک‌های این شهرک متوقف مانده و به حال خود رها شده و هزاران خانوار چشم انتظار تحویل واحدهای مسکونی خود مانده‌اند.

وقتی باران اندکی می‌بارد اوضاع این آپارتمان‌ها دیدنی است، برخی از آنها که در مسیل قرار گرفته‌اند باید جلوی پارکینگ‌های خود مثل  دوران جنگ با گونی و خاک سنگر بندی کنند و الا خودروهایشان را سیل خواهد برد.

انباشت زباله و نخاله‌های ساختمانی در متراکم‌ترین شهرک شمال غرب ایران به گونه ایست که مردم باید شب و روز بوی متعفن آن را استشمام کنند.

جالب است در شهرکی در قرن بیست و یکم احداث شده برای دور زدن اتوبوس شرکت واحد هیچ پیش بینی خاصی انجام نشده است چون این شهرک اساساً خیابان درست و حسابی و فلکه‌ای ندارد که اتوبوس‌های شرکت واحد بتوانند از آن به آسانی تردد کنند.

مسیرهای دسترسی به بسیاری از بلوک‌های تازه احداث شده در شهرک گلمان فاقد مسیر دسترسی و آسفالت است و مردم برای رسیدن به خانه‌هایشان مجبورند از میان سنگلاخ‌ها و صخره‌ها عبور کنند.

فقدان حصار کشی یا فنس کشی یا دیوارکشی در پیرامون این شهرک سبب شده تا انواع تهدیدها همچون هجوم گرگ و سگ‌های ولگرد همیشه مادران ساکن در این شهرک را نگران بچه‌های خود کند.

تردد شبانه در این شهرک واقعاً امکان پذیر نیست چون هیچ نوری در آن وجود ندارد.

با غروب خورشید این شهرک به یک برهوت خطرناکی بدل می‌شود که جولانگاه سگ‌های ولگرد است.

ساخت و سازهای نصفه و نیمه و گاه و بیگاه سبب شده هیچ خانواده ای در این شهرک آسایش نداشته باشد چرا که صداهای ناهنجار ناشی از خاک برداری، گود برداری، خالی کردن مصالح ساختمانی و غیره همیشه وجود دارد.

گزارش و تصاویر: محمد آقایی پر

انتهای پیام/ ت