جواد لگزیان

هفت روز

در ماه مه سال ۱۹۴۵، در جریان پیشروی ارتش سرخ به سوی برلین، گروهی از نظامیان شوروی وارد شهر درسدن شدند که آثار معماری و گالری‌های هنری آن شهرت عالمگیر داشت اما سه ماه پیش‌تر صدها هواپیمای بمب‌افکن بریتانیا و امریکا آن را بمباران و ویران کرده بودند. لیانید والینسکی که در دهۀ ۱۹۳۰ مهم‌ترین نقاش شهر کی‌یف بود، همراه با تعدادی از افسران و درجه‌داران ارتش شوروی به جست‌وجوی آثار هنری باارزش این شهر پرداخت و افراد گروه سرانجام پس از هفت روز توانستند بسیاری از شاهکارهای نقاشی را، که در شرایط نامناسبی تلنبار شده بودند، پیدا کنند و نجات بدهند.به اعتقاد بسیاری این «عملیات نجات» مسیر تاریخ هنر را تغییر داد. کتاب حاضر هم روایت این «عملیات» است و هم شرحی بر آثار مهم نقاشی و پدیدآورندگان آنها. «اگر هنرمندي بداند كه عمر اثرش كوتاه است،‌ نقاشي نخواهد كرد. آدمي در انديشه جاودانگي است كه اثر مي‌آفريند. تابلوهاي گرانبهاي كوچك را يكي پس از ديگري برمي‌دارم. پشت تابلوها به‌نظر اندكي مر‌طوب مي‌آيد... به هر موزه‌اي كه برويد، در گوشه‌اي دستگاه ثبات كوچكي در جعبه‌اي شيشه‌اي خواهيد ديد. نام اين دستگاه رطوبت‌سنج است، وسيله‌اي براي ثبت رطوبت هوا. حال به كساني بينديشيد كه قرن‌ها فكر و ذهن‌شان حفظ نقاشي‌ها بوده و در برابر سرما و گرما، رطوبت و خشكي و ضربه‌هاي اتفاقي از نقاشي‌ها محافظت مي‌كرده‌اند. شايد متوجه شده باشيد كه ما در آن راهروي نمناك سنگي به چه مي‌انديشيديم.»  نشر فنجان  کتاب «هفت روز؛ ماجرای نجات شاهکارهای هنری در جنگ جهانی دوم» اثر لیانید والینسکی با ترجمه رضا رضايي را در 122 صفحه منتشر كرده است.

چگونه شعر بخوانیم

شعر صرفا يك بازي زباني زيبا نيست كه جاده اي است سرشار از روشنايي به خورشيد.با خواندن اين كتاب از تري ايگلتون استاد ادبيات انگليسي و صاحب کُرسيِ جان ادوارد تِيلُور در دانشگاه منچستر در اين باره بيشتر بدانيد...
از همان صفحه‌ اول، خواننده‌ «چگونه شعر بخوانيم» درمي‌يابد که، سرانجام، کتابي نوشته شده که مي‌خواهد به اين اتهام آدريان ميچِل [شاعر انگليسي] پاسخ بدهد: «بيش‌تر آدم‌ها به‌اين‌دليل بيش‌تر شعرها را ناديده مي‌گيرند که بيش‌تر شعرها بيش‌تر آدم‌ها را ناديده مي‌گيرند». ايگلتون خود را «نظريه‌پردازيْ ادبي با گرايشات سياسي» مي‌داند. دستاورد چشمگير اين کتاب اثبات اين موضوع است که نظريه‌پردازاني ازاين‌دست تنها کساني هستند که مي‌توانند نشان دهند که شعر به‌راستي در پِي چيست. ايگلتون، از طريق مجموعه‌اي از خوانش‌هاي درخشان و موشکافانه – از ييتس و فِراسْت و آودِن و ديکِنسُون – که طوري در دل کارکردهاي نقد تدوين شده‌اند که احتمالاً تشريح آن فقط از عهده‌ او برمي‌آيد، نشان مي‌دهد که نظريه‌ ادبي، اگر به‌طور جدّي درک شود، چگونه مي‌تواند زمينه‌اي براي درک شعر فراهم کند. اين کتاب دفاعيه‌اي حياتي از شعر در زمانه‌ ما خواهد بود. «چگونه شعر بخوانیم» را، که در دل بحثی خواندنی به ارائه‌ آموزه‌هایی در جهت فهم و خوانش دقیق و درست متون شعری می‌پردازد، می‌توان درعین‌حال تاریخچه‌ فشرده‌ای از شعر انگلیسی‌زبان دانست. 
تري ايگلتون خوانش دقیق متن را در درجه‌ ‌اول مستلزم تجزیه‌وتحلیل فرم ادبی یا ادبیت متن می‌داند. او مشکل غالب رویکردهای نادقیق به متن شعر را ناشی از تحلیل‌های صرفا محتوایی می‌داند و در سراسر تحقیق خود، و ازخلال بررسی نمونه‌های متعدد، در تلاش برای تدقیق وجوه گوناگون فرم ادبی برمی‌آید و این‌که شعرهای ماندگار و تاثیرگذار درجهت بیان ایده‌های خود چه نسبتی را میان این وجوه فرمی برقرار می‌کنند و چگونه به این تناسبات شکل می‌بخشند. خواننده از طریق مجهز شدن به سلاح نقد می‌آموزد که چگونه از خلال کلمات، سطرها و بندهایی که تحت‌عنوان شعر بر روی صفحه شکل گرفته‌اند، ارتباط و تاثیرات متقابل وجوه فرمی شعر را شناسایی کند و دریابد که هر شعر، با توجه به آن‌چه بر روی صفحه عرضه می‌کند، می‌خواهد چه مفاهیمی را مطرح کند، و در این راه، با استفاده از رسانه‌ شعر، در چه زمینه‌هایی توفیق می‌یابد و در کجا ناکام می‌ماند. برای راه بردن به فهم این رابطه‌ها آشنایی با آن زمینه‌ فرهنگی و اجتماعی که شعر در آن عرضه شده ضروری‌ست... «چگونه شعر بخوانیم» کتابی است از تری ایگلتون با ترجمه‌ پیمان چهرازی که در 280 صفحه و توسط انتشارات آگه به چاپ رسیده است.