به گزارسش
جهان نيوز، گزیده سخنرانی دکتر محمد لطفیزاده با موضوع (نگاه به دنیا در سبک زندگی اسلامی) در مسجد صاحب الزمان علیه السلام تهران به شرح زیر است:
- وقتی از زندگی حرف میزنیم باید دانست اصل زندگی کجا است؟ قبر در سبک زندگی اسلامی، آخر خط نیست بلکه اول خط است. با این تعبیر، طول زندگی اهمیت مییابد.
- حیات واقعی در جهان آخرت است (انَّ الدّار الآخرة لَهیَ الحَیَوان / عنکبوت، 64) در آن جا است که دست و پای انسان حرف میزنند و شهادت میدهند، میوه بهشتی شعور دارد و نعمت و نقمت از جمله آتش جهنم با اهل خود سخن میگویند.
- به تعبیر قرآن کریم (ما هذِهِ الحَیوة الدُّنیا اِلّا لَهوٌ وَ لَعِب / عنکبوت، 64) دنیا جز لهو (سرگرمی) و بازیچه نیست. پس باید طوری زندگی کرد که در روز قیامت حسرت نخوریم چرا به لهو مشغول شدیم و مثلاً چند ساعت پای برنامه نود بنشینیم تا معلوم شود طلب آقای علی دایی وصول میشود یا خیر؟ و از زندگی واقعی غفلت کردیم.
- در روایت نبوی است که برای هر ساعت انسان روز قیامت صندوقی باز میکنند. برخی نورانی و خوشبو (ساعت عبادت و خدمت به خلق و گرهگشایی از کار دیگران) و بعضی تاریک و بدبو (ساعت گناه کردن) است. اما یک صندوق هم خالی است و انسان حسرت میخورد که چرا چیزی برای خود از پیش نفرستاده و این همان معنای تغابن است که روز قیامت را یوم التغابن (روزی که احساس غبن و پشیمانی می کند) می نامند.
- دنیا را به بازی بگیریم دیگر اختلافات سیاسی یا خانوادگی اهمیت نخواهد داشت. مدیریت و ریاست رنگ میبازد و مُهم نخواهد بود. خصوصیت بازی (زندگی در این دنیا)، کمبود (مثل یک توپ بین 22 نفر در زمین فوتبال) و مسابقه است.
- مسابقه بر سر این نیست که کی بهشت میرود و کی جهنم؟ بر سر این است که کی بهتر کار کرده (اَیُّکُم اَحسَنُ عَملاً / مُلک، 2). شما بعد چند سال کسی را ببینید میپرسید فرزندتان به سلامتی دزد و معتاد شده یا پزشک و مهندس؟! ما اینطوری برخورد نمیکنیم چه برسد به خدای سبحان و حکیم. در دعای روز 22 ماه مبارک رمضان دنبال بحبوحات (وسط و گُلِ بهشت) هستیم و این یعنی جهنم نرفتن هنر نیست، کجای بهشت بودن هُنر است.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
∎
- وقتی از زندگی حرف میزنیم باید دانست اصل زندگی کجا است؟ قبر در سبک زندگی اسلامی، آخر خط نیست بلکه اول خط است. با این تعبیر، طول زندگی اهمیت مییابد.
- حیات واقعی در جهان آخرت است (انَّ الدّار الآخرة لَهیَ الحَیَوان / عنکبوت، 64) در آن جا است که دست و پای انسان حرف میزنند و شهادت میدهند، میوه بهشتی شعور دارد و نعمت و نقمت از جمله آتش جهنم با اهل خود سخن میگویند.
- به تعبیر قرآن کریم (ما هذِهِ الحَیوة الدُّنیا اِلّا لَهوٌ وَ لَعِب / عنکبوت، 64) دنیا جز لهو (سرگرمی) و بازیچه نیست. پس باید طوری زندگی کرد که در روز قیامت حسرت نخوریم چرا به لهو مشغول شدیم و مثلاً چند ساعت پای برنامه نود بنشینیم تا معلوم شود طلب آقای علی دایی وصول میشود یا خیر؟ و از زندگی واقعی غفلت کردیم.
- در روایت نبوی است که برای هر ساعت انسان روز قیامت صندوقی باز میکنند. برخی نورانی و خوشبو (ساعت عبادت و خدمت به خلق و گرهگشایی از کار دیگران) و بعضی تاریک و بدبو (ساعت گناه کردن) است. اما یک صندوق هم خالی است و انسان حسرت میخورد که چرا چیزی برای خود از پیش نفرستاده و این همان معنای تغابن است که روز قیامت را یوم التغابن (روزی که احساس غبن و پشیمانی می کند) می نامند.
- دنیا را به بازی بگیریم دیگر اختلافات سیاسی یا خانوادگی اهمیت نخواهد داشت. مدیریت و ریاست رنگ میبازد و مُهم نخواهد بود. خصوصیت بازی (زندگی در این دنیا)، کمبود (مثل یک توپ بین 22 نفر در زمین فوتبال) و مسابقه است.
- مسابقه بر سر این نیست که کی بهشت میرود و کی جهنم؟ بر سر این است که کی بهتر کار کرده (اَیُّکُم اَحسَنُ عَملاً / مُلک، 2). شما بعد چند سال کسی را ببینید میپرسید فرزندتان به سلامتی دزد و معتاد شده یا پزشک و مهندس؟! ما اینطوری برخورد نمیکنیم چه برسد به خدای سبحان و حکیم. در دعای روز 22 ماه مبارک رمضان دنبال بحبوحات (وسط و گُلِ بهشت) هستیم و این یعنی جهنم نرفتن هنر نیست، کجای بهشت بودن هُنر است.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
نظر شما