چکیده:
ترجمه فارسی محمّد یزدی از ترجمههای مشهورِ قرآن در سالهای اخیر است که با استقبال گسترده مردم ایران نیز مواجه گردید. این ترجمه، نه ترجمهای معادل صِرف است و نه تفسیری و آزاد. این در حالی است که مترجم نیز به نوع ترجمه خود تصریح ننموده است. اما با بررسی اجمالی ترجمه، قابل دریافت است که روش ترجمه وی، وفادار- معنایی و احیاناً تفسیری و آزاد بوده است. هدف این مقاله، آسیب شناسی موضوعیِ ترجمه مذکور، بر اساس روش توصیفی- تحلیلی آمیخته با نقدی است که در موارد بسیاری، نیازمند بازنگری و اصلاح مجدد است. اگرچه مترجم تلاش فراوان نموده تا جانب امانت داری را نگه دارد؛ امّا ناخواسته، امانت، تحت الشعاع شیوایی بیان قرار گرفته است. بارزترین نمود این عدم وفاداری در خصوص اضافه های تفسیری، خارج از پرانتز است که به وفور انجام شده است. آزادی مترجم در نوسان بین روش معادل و معنایی و احیاناً تفسیری و آزاد، سبب بروز اشکالات و آسیب هایی در ترجمه وی گردیده که از جمله آنها می توان به اشکال در برگردان تعابیر صرفی، نحوی، عدم رعایت امانت در افزوده های تفسیری و ... اشاره نمود.
واژههای کلیدی: ترجمه قرآنکریم، محمد یزدی، آسیب شناسی
نویسندگان:
زهره باقری: دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی کرمانشاه
دکتر یحیی معروف: استاد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی کرمانشاه
دکتر جهانگیر امیری: دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی کرمانشاه
دکتر تورج زینی وند: دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی کرمانشاه
دو فصلنامه مطالعات ترجمه قرآن و حدیث - سال چهارم، شماره 8، پاییز و زمستان 1396.
∎
نظر شما