به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اقتصاد مقاومتی کشورهای اروپایی به حمایت گسترده از تولید محصولات کشاورزی مشهور هستند. سیاست این کشورها دست کم در زمینه محصولات کشاورزی، تأمین بخش قابل توجهی از نیاز داخلی از طریق تولید داخل است. این سیاست کشورهای اروپایی بارها مورد اعتراض دیگر کشورهای جهان از جمله، چین و هند قرار گرفته است.

یکی از شیوه هایی که کشورهای اروپایی برای این منظور مورد استفاده قرار می دهند، استفاده از نظام استاندارد و برندسازی در خصوص تولیدات داخلی حوزه کشاورزی است.

نشان جغرافیایی ابداع اروپا برای ایجاد تمایز بین محصولات تولید داخل و وارداتی

در همین راستا کشورهای اروپایی یک نظام اعتباردهی و استانداردسازی را تحت عنوان «نشان جغرافیایی» در نظر گرفته اند که بر اساس آن محصولات مهم تولید داخلی را با اعطای برندهای مطرح مورد حمایت قرار می دهند.

نشان جغرافیایی یک علامت و برند است که ویژگی های خاص تولید یک محصول، از جمله محل و شرایط جغرافیایی و همچنین فرآیند خاص تولید آن را نشان می دهد.

اعطای نشان جغرافیایی یک اعتبار ویژه به یک محصول خاص که در یک محل خاص از کشورهای اروپایی تولید می شود، اعطا می کند که بر اساس آن شهروندان تمامی مردم اروپا می توانند به راحتی آن را از دیگر محصولات مشابه تمیز دهند.

از جمله این نشان های جغرافیایی که در بین کشورهای اروپایی اعتبار قابل توجهی یافته است می توان به زیتون Tuscany، که در نقاط خاصی از کشور ایتالیا تولید می شود؛ و یا پنیر Roquefort، که در کشور فرانسه تولید می شود اشاره کرد.

جغرافیای تولید محصول مهمترین ویژگی در کیفیت نهایی

کارشناسان معتقدند محل تولید یک محصول کشاورزی، بیشترین ارتباط را با کیفیت نهایی آن دارد و از این جهت اتحادیه اروپا نام این برند را که به نوعی به منظور اعتبار بخشی به تولیدات داخلی در نظر گرفته شده است، «نشان جغرافیایی» نهاده است.

با اینحال نشان های جغرافیایی در اروپا تنها مختص محصولات کشاورزی نیستند و در برخی موارد خاص این نشان به محصولات غیر کشاورزی نیز اختصاص یافته است.

تفاوت یک نشان جغرافیایی با یک برند معمولی در آن است که یک برند معمولی به یک شرکت خاص اختصاص دارد درحالیکه نشان تجاری به یک محصول تولید شده در یک منطقه خاص جفرافیایی و با یک دستور العمل تولیدی مشخص اختصاص یافته است.

نشان جغرافیایی چه مزیتی ایجاد می کند؟

در حال حاضر این تصور در بین مردم کشورهای جهان و خصوصا مردم کشورهای اروپایی ایجاد شده است که اگر یک محصول فاقد یک نشان یا برند باشد از اعتبار کافی برخودار نیست و به همین دلیل از خرید آن صرف نظر خواهند کرد؛ چراکه نشان هر کالا سطح استاندارد و ویژگی های آن را مشخص می کند.

بنابراین حق تعیین برندهای خاص در زمینه محصولات کشاورزی، یک امتیاز ویژه کشورهای اروپایی برای تولیدکنندگان داخلی محسوب می شود که موجب شده است مردم به سمت خرید محصولات داخلی در برابر واردات سوق پیدا کنند. این درحالیست که محصولات وارداتی برای دستیابی به یک برند معتبر در کشورهای اروپایی، با روندی پیچیده و دشوار مواجه هستند که شرایط را به سود تولیدکنندگان داخلی در برابر محصولات وارداتی تغییر داده است.

وقتی یک نشان جغرافیایی به یک محصول اعطا می شود، دیگر تولیدکنندگان آن محصول، نمی توانند از برند ویژه آن بهره ببرند و به این طریق به نوعی در حاشیه قرار خواهند گرفت.

علاوه بر این نشان های جغرافیایی که از سوی کشورهای اروپایی اعطا شود، دارای اعتبار ویژه ای در دیگر کشورها هستند که مزیت های تجاری و اقتصادی خاصی را برای آن ها به ارمغان خواهد آورد.

نکته پایانی آنکه گرچه اعطای این نشان های جغرافیایی مخصوص کشورهای اروپایی نیست و برخی از دیگر کشورها نیز از این روش استفاده کرده اند؛ اما کشورهای اروپایی با تمام قدرت خود از حقوق معنوی محصولات تولید داخلی خود در سراسر جهان حفاطت می کنند و از این طریق اعتبار برندها و نشان های جغرافیایی خود را تقویت نموده اند.

برگرفته از: سازمان جهانی حق مالکیت معنوی

لینک اول و لینک دوم