میلیشیا به نیروی نظامی گفته میشود که از بین مردم عادی تشکیل شده باشد. این لغت در لفظ و معنی هر چه باشد، در ایران یادآور دیوانگی عدهای از گروههای ضد انقلاب است که در بحثهای درون حزبیشان به هر باوری میرسیدند، عین آن را در دنیای واقعی اجرا میکردند!
منافقین (سازمان مجاهدین خلق) جهنمیترین گروه ضد انقلابی است که تاریخ انقلاب اسلامی ایران به خود دیده است. آنها بودند که لفظ میلیشیا را در عصر روز ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ در میدان عمل به اجرا گذاشتند و دامنهاش را به روزهای داغ تیرماهی کشاندند. صبح روز ۳۰ خرداد مجلس رأی به عدم کفایت سیاسی بنیصدر داد. ابوالحسن هرچند عضو مجاهدین نبود، اما اتحاد او و رجوی، دست در دست هم هر دو را به قهقرای نابودی کشاند.
بنیصدر که عزل شد، رجوی هم غیبش زد. او و سازمان تحت امرش دو روز قبل یعنی ۲۸ خردادماه ۱۳۶۰ طی بیانیهای اعلام کرده بودند از مرحله مبارزه صلحطلبانه فراتر رفتهاند، یعنی از این به بعد میلیشیایشان بین آنها و انقلابیون حکم خواهد کرد. ابراهیم یزدی در شرح توهم منافقین راویت میکند: «قبل از وقایع خرداد، باز هم مسعود رجوی و موسی خیابانی پیش من آمدند و گفتند ما تجربه انقلاب را تکرار میکنیم. من هم به صراحت به آنها گفتم که شما اشتباه میکنید. گفتند نه... آنها به میلیشیایی که درست کرده بودند خیلی بها میدادند!»
میلیشیا در عرض چند ساعت شکست خورد. البته به شکل عرض اندام خیابانیاش. منافقین به سرعت در خیابانهای تهران قلع و قمع شدند، اما از آن به بعد سعی کردند با ترور مقامات و مسئولان نظام، همانها که «همکاران استبداد» مینامیدند، انقلاب را از بین ببرند. تنها هشت روز بعد از شکست در فاز نظامی آشکار، منافقین فاجعه هفتم تیرماه را رقم زدند. در این روز شهید بهشتی و ۷۲ یارش که از حزب جمهوری اسلامی و نمایندگان مجلس بودند، به شهادت رسیدند. دو ماه بعد در هشتم شهریورماه ۱۳۶۰ نیز محمدعلی رجایی رئیسجمهور وقت همراه محمدجواد باهنر نخستوزیر ترور شدند.
نفاق در تحلیلهای خود اینطور عنوان میکرد که با از بین بردن مسئولان رده اول نظام، انقلاب به خودی خود از بین خواهد رفت، اما، چون در این امر موفق نشدند، طرح «زدن سرپنجههای نظام» یعنی مردم عادی و نیروی حزباللهی را مدنظر قرار دادند. از این زمان ترورهای کور شروع شد. خرداد و تیر ۶۰ تا حداقل یک سال بعد از کفاش گرفته تا نانوا و بسیجی ساده، توسط منافقان شهید میشدند. خانههای تیمی نفاق تقریباً در اغلب شهرها و محلهها وجود داشت و اقدام به شناسایی نیروهای انقلابی میکرد. در نتیجه این سیاست کور و بزدلانه، حدود ۱۲ هزار نفر از ۱۷ هزار شهید ترور توسط منافقین مظلومانه به خاک و خون کشیده شدند.
منافقین (سازمان مجاهدین خلق) جهنمیترین گروه ضد انقلابی است که تاریخ انقلاب اسلامی ایران به خود دیده است. آنها بودند که لفظ میلیشیا را در عصر روز ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ در میدان عمل به اجرا گذاشتند و دامنهاش را به روزهای داغ تیرماهی کشاندند. صبح روز ۳۰ خرداد مجلس رأی به عدم کفایت سیاسی بنیصدر داد. ابوالحسن هرچند عضو مجاهدین نبود، اما اتحاد او و رجوی، دست در دست هم هر دو را به قهقرای نابودی کشاند.
بنیصدر که عزل شد، رجوی هم غیبش زد. او و سازمان تحت امرش دو روز قبل یعنی ۲۸ خردادماه ۱۳۶۰ طی بیانیهای اعلام کرده بودند از مرحله مبارزه صلحطلبانه فراتر رفتهاند، یعنی از این به بعد میلیشیایشان بین آنها و انقلابیون حکم خواهد کرد. ابراهیم یزدی در شرح توهم منافقین راویت میکند: «قبل از وقایع خرداد، باز هم مسعود رجوی و موسی خیابانی پیش من آمدند و گفتند ما تجربه انقلاب را تکرار میکنیم. من هم به صراحت به آنها گفتم که شما اشتباه میکنید. گفتند نه... آنها به میلیشیایی که درست کرده بودند خیلی بها میدادند!»
میلیشیا در عرض چند ساعت شکست خورد. البته به شکل عرض اندام خیابانیاش. منافقین به سرعت در خیابانهای تهران قلع و قمع شدند، اما از آن به بعد سعی کردند با ترور مقامات و مسئولان نظام، همانها که «همکاران استبداد» مینامیدند، انقلاب را از بین ببرند. تنها هشت روز بعد از شکست در فاز نظامی آشکار، منافقین فاجعه هفتم تیرماه را رقم زدند. در این روز شهید بهشتی و ۷۲ یارش که از حزب جمهوری اسلامی و نمایندگان مجلس بودند، به شهادت رسیدند. دو ماه بعد در هشتم شهریورماه ۱۳۶۰ نیز محمدعلی رجایی رئیسجمهور وقت همراه محمدجواد باهنر نخستوزیر ترور شدند.
نفاق در تحلیلهای خود اینطور عنوان میکرد که با از بین بردن مسئولان رده اول نظام، انقلاب به خودی خود از بین خواهد رفت، اما، چون در این امر موفق نشدند، طرح «زدن سرپنجههای نظام» یعنی مردم عادی و نیروی حزباللهی را مدنظر قرار دادند. از این زمان ترورهای کور شروع شد. خرداد و تیر ۶۰ تا حداقل یک سال بعد از کفاش گرفته تا نانوا و بسیجی ساده، توسط منافقان شهید میشدند. خانههای تیمی نفاق تقریباً در اغلب شهرها و محلهها وجود داشت و اقدام به شناسایی نیروهای انقلابی میکرد. در نتیجه این سیاست کور و بزدلانه، حدود ۱۲ هزار نفر از ۱۷ هزار شهید ترور توسط منافقین مظلومانه به خاک و خون کشیده شدند.
نظر شما