دعا‌ها هر چند، لازم نیست به عربى خوانده شوند؛ حتى دعا در نماز به زبان فارسى جایز است، ولی بهتر است دعاهایى که از ائمه (ع) صادر شده اند با عنایت و توجه به معانى آنها، به زبان عربى خوانده شود. مطلب زیر دلیل این امر را براى ما واضح مى سازد. در ادامه این مطلب را به نقل از پایگاه عرفان بخوانید.


همان گونه که قرآن سخن خداوند با بشر است، دعا‌های ائمه (ع) سخن بشر با خداوند است، و به آن قرآن صاعد می‌گویند؛ از این روى این دعا‌ها همچون قرآن، مشتمل بر حقایق و معارف عمیقى هستند که زبان عربى بهترین زبان براى بازگو کردن آنهاست؛ و به همین جهت خوب است هر مسلمان با معناى نماز و دعا‌ها آشنا گردد تا بفهمد با خداى خود چه مى گوید، و در این صورت است که اعمال او خشک و بى روح تلقى نخواهند شد و سکوى پرواز او به سوى ابدیت خواهند گشت.

نکته مهم‌تر این که انسان باید شرایط دیگر تأثیر گذاری دعا را نیز رعایت کند، مانند این که: دعا نباید بر خلاف سنت الاهى باشد؛ همراه با صلوات بر پیامبر (ص) و آل او باشد؛ دعا کننده تنها امیدش به خدا باشد و بر غیر او تکیه نداشته باشد؛ حالت اخلاص و نیاز در او باشد؛ زبان و قلبش با هم هماهنگ باشند؛ واجبات را انجام دهد و محرمات را ترک کند؛ طلب استغفار از گناهان خود نماید؛ اصرار بر دعا کند و با یقین از خدا بخواهد و مأیوس نباشد.

منبع: پایگاه عرفان