چکیده

عدالت اجتماعی از محورهای اساسی گفتمان اسلامی است که عمدتا ناظر به رابطه حکومت و مردم از سوی متفکران اجتماعی مورد مباحثه و مداقه قرار می‌گیرد. بُعد دیگر و مهم عدالت اجتماعی، ناظر به روابط میان افراد جامعه؛ یعنی ارتباطات اجتماعی در سطح افقی جامعه است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. نوشتار حاضر درصدد بازخوانی این سطح از عدالت اجتماعی در گفتمان اسلام با تکیه بر فرمایشات امیرمومنان(ع) در نهج‌البلاغه به شیوه‌ای اسنادی و تحلیلی است. این‌که خود مردم چگونه و در چه قالب‌هایی از تعاملات اجتماعی میان‌فردی یا گروهی، می‌توانند زمینه‌های تحقق عدالت اجتماعی و یا مجریان آن در این سطح باشند.
توجه به مبانی عدالت اجتماعی و کاربست ظرفیت‌ها و راهکارهای تحقق آن از منظر امام علی(ع) همچون؛ مسئولیت اجتماعی، توجه به حقوق افراد، عدم ثروت‌اندوزی ظالمانه، حریت انسانی، توجه به منافع عامه مردم، مواجهه مناسب با اقلیت‌های غیرمسلمان، زدودن شکاف طبقاتی بین مردم، مبارزه با تبعیض نژادی، توجه به نعمات الهی، انتفاع متقابل فرد و جامعه، تعاملات خویشاوندی مطلوب و التزام به عدالت فردی می‌تواند جامعه اسلامی را در راه رسیدن به سطح مطلوب عدالت اجتماعی در سطح میان فردی جامعه مدد نماید.

کلیدواژه‌ها: عدالت اجتماعی؛ حق و تکلیف؛ میان‌فردی؛ نهج‌البلاغه

نویسندگان:

داود رحیمی سجاسی: استادیار گروه مطالعات اجتماعی جامعة المصطفی العالمیه

سیف‌اله قنبری‌نیک: دانشجوی دکتری فرهنگ و ارتباطات دانشگاه باقرالعلوم(ع)

فصلنامه اسلام و مطالعات اجتماعی - دوره 5، شماره 1، پیاپی 17، تابستان 1396.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.