محمدعلی پرواز؛ نقاش

محمدعلی پرواز (زاده ۵ خرداد ۱۳۲۷ در شیراز) نویسنده، نقاش، خوش نویس و پیشکسوت صنایع دستی در رشته نقاشی دیواری است. دوران کودکی و جوانی را در محضر عباس نقاش، در رشتهٔ نقاشی به سبک اسلیمی (ترنج، گل و مرغ و ختایی) سپری نمود که در اماکن تاریخی، مساجد و حسینیه‌های شیراز آثاری از او به جا مانده است. در دوران دبیرستان از وجود اساتیدی همچون ناصر نمازی، کاظم اردوبادی و نگارگر در زمینه طراحی بهره‌ها جست و پس از اخذ دیپلم و گذراندن دوره نظام، جهت تحصیل به اروپا سفر کرد؛ در آلمان با اساتید هنر نقاشی این کشور آشنا گردید و به تعمیر و مرمت کلیساها مشغول شد. پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۶۵ در چندین نمایشگاه جمعی و انفرادی شرکت جست. پرواز هنر خوش نویسی را نیز در محضر حمید دیرین -بنیانگذار و رئیس سابق انجمن خوشنویسان استان فارس-، محمد نعمتی در شیراز و همچنین سید مرتضی نجومی در کرمانشاه، تلمذ نمود. درسال ۱۳۶۹ توسط چندتن از اساتید بنام خوشنویسی (حمید دیرین، محمد نعمتی، قاسم احسنت و حبیب‌الله رحمتی) به عنوان ممتاز ویژه در خط ثلث و نسخ معرفی گردید.  وی نقاشی با سبک امپرسیونیسم را با کلاس‌های غلامحسین صابر در پیش گرفت و به دنبال آن در سال ۱۳۷۰، دیپلم افتخار اولین نمایشگاه تجربی نقاشی و گرافیک تهران را دریافت نمود. پرواز همچنین موفق به دریافت درجه ممتاز هنری از مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و گواهینامه هنری از شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور، شورای عالی انقلاب فرهنگی و سازمان میراث فرهنگی گردید.

پرویز شاپور؛ نویسنده

پرویز شاپور (زاده ۵ خرداد۱۳۰۲ در قم، درگذشته ۱۵ مرداد ۱۳۷۸ در تهران) نویسنده ایرانی است. شهرت او به دلیل نگارش کاریکلماتور، نوشته‌های کوتاه (اغلب تک خطی) است که ظرافت و دیدی شاعرانه و طنزآمیز دارند. علاوه بر آفرینش کاریکلماتورها، در طراحی سیاه ‌قلم نیز توانا بود. وی در سی سال نخست نه نوشت و نه نگاشت، اما در ۴۶ سال بعدی آثار کم‌حجم ولی پرمحتوایی برجای گذاشت. آثارش تاکنون در ۱۲ جلد منتشر شده‌اند. او در سالهای ۱۳۲۹ با فروغ فرخزاد، نوه خاله مادرش که یازده سال از او کوچک‌تر بود، ازدواج کرد. آنها اهواز را برای زندگی مشترک انتخاب کردند. در ۲۹ خرداد ۱۳۳۱ پسرشان به نام کامیار متولد شد که فروغ در اشعار خود به او اشاره کرده، و شاپور نیز از «کامی» به عنوان نام مستعار وی استفاده می‌کرده‌است. رابطه زناشویی این دو در سال ۱۳۳۴ به جدایی کشید.  شاپور فعالیت روزنامه‌نگاری خود را در روزنامه‌های محلی خوزستان از زمانی آغاز کرد که در آنجا می‌زیست. از سال ۱۳۳۷ به بعد در مجله توفیق با اسم مستعار «کامی» ، «کامیار» و «مهدخت» مطلب می‌نوشت. پس از آن در نشریه خوشه به سردبیری احمد شاملو که در دهه ۴۰ شمسی چاپ می‌شد، به فعالیت پرداخت. پس از جدایی از فروغ، شاپور هرگز دوباره ازدواج نکرد و تا آخر عمر همراه با کامیار و برادرش دکتر خسرو شاپور در یک خانه قدیمی زندگی می‌کرد وی در ۶ تیر ۱۳۷۸ در بیمارستان عیوض زاده تهران بستری شد و سرانجام در ساعت ۶ صبح ۱۵ مرداد درگذشت. آرامگاه پرویز شاپور در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران است.

هوشنگ سیحون؛ طراح

هوشنگ سیحون (زاده ۳۱ مرداد در ۱۲۹۹ تهران - درگذشته ۵ خرداد ۱۳۹۳ در ونکوور کانادا) معمار، طراح، نقاش و تندیس‌ساز سرشناس و نامدار اهل ایران بود. وی استاد معماری و رئیس پیشین دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود. سیحون، طراح بنای یادبودی آرامگاه بوعلی‌سینا و طراح آرامگاه‌های خیام، نادرشاه افشار، فردوسی و کمال‌الملک بوده است. او به «مرد بناهای ماندگار» شناخته می‌شود و برنده جایزه بیتا در سال ۲۰۱۲ بوده است. او در سبک معماری خود بیش از هر چیز منطق را در نظر می‌گرفت. زیرا عقیده داشت هیچ‌گاه هیچ چیز نباید بی منطق در معماری به کار برود. حتی کوچکترین خط و کم‌ترین نقطه باید دلیل و معنی مخصوص به خود داشته باشند. او به تناسب اجزای طراحی و سادگی آن اهمیت زیادی می‌داد. زیرا حجم‌ها و تناسبات وقتی زیبا نباشند عوامل تزئینی، تأثیری در زیبایی آن نخواهند داشت. وی در ساعت چهار و نیم صبح ۲۶ مه ۲۰۱۴ در بیمارستان ونکوور بر اثر پاره شدن رگ آئورت در سن ۹۳ سالگی درگذشت.