به گزارش جوان آنلاین، دکتر عبدالله شهبازی در کانال تلگرامی خود نوشت: ذخایر نفت آمریکا حدود ۳۶ میلیارد بشکه تخمین زده میشود که این کشور را در رده یازدهم جهان جای میدهد. در ردههای بالاتر ونزوئلا و سعودی و کانادا و ایران و عراق و کویت و امارات متحده عربی و روسیه و لیبی و نیجریه قرار دارند.
آمریکا در گذشته واردکننده نفت بود و میکوشید ذخایر خود را حفظ و نیاز خویش را از کشورهایی، چون ونزوئلا و ایران و سعودی تأمین کند.
در دهه اخیر، برغم مخاطرات زیست محیطی که گفته میشود استخراج نفت و گاز میانسنگی (شیل) برای طبیعت دارد، و مخالفتهای فراوانی که به این دلیل بروز کرده است، سرمایهگذاری کمپانیهای آمریکایی برای استخراج نفت و گاز شیل گسترده شد. در نتیجه، در سال ۲۰۱۳ مقادیر زیادی نفت شیل استخراج شد و جنجالی پدید آمد که به «انقلاب شیل» شهرت یافته است.
وسوسه استخراج نفت و گاز شیل و تبدیل آمریکا به صادرکننده بزرگ نفت خام سبب شد در دسامبر ۲۰۱۵ کنگره ممنوعیت چهل ساله صادرات نفت خام را لغو کند. در ژوئیه ۲۰۱۶ اعلام شد میزان دخایر نفت آمریکا، با احتساب ذخایر نفت شیل، ۲۶۴ میلیارد بشکه است یعنی بیش از ذخایر سعودی.
بدینسان، از سال ۲۰۱۶ صادرات گسترده نفت آمریکا آغاز شد بنحوی که در همان سال به بیش از ۸٫۸ میلیون بشکه رسید و به سومین صادرکننده نفت، پس از روسیه و سعودی، بدل شد. در سال ۲۰۱۸ صادرات نفت خام آمریکا به ۱۰٫۷ میلیون بشکه میرسد و در ردیف روسیه و سعودی قرار میگیرد.
خبرگزاری رویترز در ۲۳ آوریل ۲۰۱۸ گزارشی منتشر کرد با عنوان «انتقام ترامپ: سیل نفت آمریکا به اروپا اوپک و روسیه را آزار میدهد.» طبق گزارش فوق، در سال ۲۰۱۷ سهم نفت خام وارداتی از آمریکا در بازار اروپا ۷ درصد بود که در سال ۲۰۱۸ به ۱۲ درصد میرسد.
به عبارت دیگر، اکنون آمریکا، برخلاف گذشته، به نفت و گاز معمولی بعنوان منابع استراتژیک انرژی خود، که باید حفظ شود، نمینگرد و به صادرات گسترده آن اهتمام دارد. بگفته سازمان بینالمللی انرژی، تا پایان سال ۲۰۱۹ آمریکا بزرگترین تولیدکننده انرژی جهان خواهد شد.
مانع مهمی که برای استفاده از همه پتانسیل ذخایر نفت و گاز شیل آمریکا وجود دارد، هزینه سنگین استخراج آن است. این هزینه، بسته به وضع طبیعت، بابت هر بشکه بین ۴۰ تا ۹۰ دلار تخمین زده میشود.
روسیه با صرف حدود ۱۹ دلار، عراق با حدود ۱۰ دلار و ایران و سعودی با کمتر از ۱۰ دلار یک بشکه نفت معمولی را استخراج میکنند. طبعاً، فروش نفت معمولی به قیمت بشکهای ۴۰- ۵۰ دلار سودآور است، ولی فروش نفت شیل به این قیمت زیانبار است.
با توجه به شرح فوق، این پرسش مطرح است که آیا سیاستهای کنونی ترامپ در خاورمیانه، که خروج آمریکا از برجام و جنجال علیه ایران در مرکز آن قرار دارد، با هدف افزایش قیمت نفت و از اینطریق سودآور کردن استخراج نفت شیل و تبدیل آمریکا به بزرگترین صادرکننده نفت جهان نیست؟
در دهه اخیر، برغم مخاطرات زیست محیطی که گفته میشود استخراج نفت و گاز میانسنگی (شیل) برای طبیعت دارد، و مخالفتهای فراوانی که به این دلیل بروز کرده است، سرمایهگذاری کمپانیهای آمریکایی برای استخراج نفت و گاز شیل گسترده شد. در نتیجه، در سال ۲۰۱۳ مقادیر زیادی نفت شیل استخراج شد و جنجالی پدید آمد که به «انقلاب شیل» شهرت یافته است.
وسوسه استخراج نفت و گاز شیل و تبدیل آمریکا به صادرکننده بزرگ نفت خام سبب شد در دسامبر ۲۰۱۵ کنگره ممنوعیت چهل ساله صادرات نفت خام را لغو کند. در ژوئیه ۲۰۱۶ اعلام شد میزان دخایر نفت آمریکا، با احتساب ذخایر نفت شیل، ۲۶۴ میلیارد بشکه است یعنی بیش از ذخایر سعودی.
بدینسان، از سال ۲۰۱۶ صادرات گسترده نفت آمریکا آغاز شد بنحوی که در همان سال به بیش از ۸٫۸ میلیون بشکه رسید و به سومین صادرکننده نفت، پس از روسیه و سعودی، بدل شد. در سال ۲۰۱۸ صادرات نفت خام آمریکا به ۱۰٫۷ میلیون بشکه میرسد و در ردیف روسیه و سعودی قرار میگیرد.
خبرگزاری رویترز در ۲۳ آوریل ۲۰۱۸ گزارشی منتشر کرد با عنوان «انتقام ترامپ: سیل نفت آمریکا به اروپا اوپک و روسیه را آزار میدهد.» طبق گزارش فوق، در سال ۲۰۱۷ سهم نفت خام وارداتی از آمریکا در بازار اروپا ۷ درصد بود که در سال ۲۰۱۸ به ۱۲ درصد میرسد.
به عبارت دیگر، اکنون آمریکا، برخلاف گذشته، به نفت و گاز معمولی بعنوان منابع استراتژیک انرژی خود، که باید حفظ شود، نمینگرد و به صادرات گسترده آن اهتمام دارد. بگفته سازمان بینالمللی انرژی، تا پایان سال ۲۰۱۹ آمریکا بزرگترین تولیدکننده انرژی جهان خواهد شد.
مانع مهمی که برای استفاده از همه پتانسیل ذخایر نفت و گاز شیل آمریکا وجود دارد، هزینه سنگین استخراج آن است. این هزینه، بسته به وضع طبیعت، بابت هر بشکه بین ۴۰ تا ۹۰ دلار تخمین زده میشود.
روسیه با صرف حدود ۱۹ دلار، عراق با حدود ۱۰ دلار و ایران و سعودی با کمتر از ۱۰ دلار یک بشکه نفت معمولی را استخراج میکنند. طبعاً، فروش نفت معمولی به قیمت بشکهای ۴۰- ۵۰ دلار سودآور است، ولی فروش نفت شیل به این قیمت زیانبار است.
با توجه به شرح فوق، این پرسش مطرح است که آیا سیاستهای کنونی ترامپ در خاورمیانه، که خروج آمریکا از برجام و جنجال علیه ایران در مرکز آن قرار دارد، با هدف افزایش قیمت نفت و از اینطریق سودآور کردن استخراج نفت شیل و تبدیل آمریکا به بزرگترین صادرکننده نفت جهان نیست؟
_____
۱- در سالهای اخیر دولت نتانیاهو به کمپانی جنی انرژی (مستقر در شهر نیوآرک ایالت نیوجرسی آمریکا)، متعلق به دیک چنی و لرد جیکوب روچیلد و روپرت مُرداک و شرکاء، و شعبه اسرائیلی آن بنام کمپانی افک، به مدیریت ژنرال افرائیم ایتام وزیر پیشین امور زیربنایی دولت اسرائیل، مجوز حفاری نفت و گاز شیل در جولان اشغالی اعطا کرد. این امر، به دلیل مخاطرات زیست محیطی، با تظاهرات و اعتراضات گسترده شهرکنشینان یهودی این منطقه مواجه بوده است.
۲- نفت و گاز شیل به ذخایری اطلاق میشود که در اعماق زمین در درون لایههای سنگها و صخرهها وجود دارد و از طریق عملیاتی استخراج میشود که «فراکینگ» نامیده میشود. در فراکینگ آب و ماسه و مواد شیمیایی با فشار بسیار زیاد به اعماق زمین پمپاژ میشود تا سنگهای رسوبی حاوی هیدروکربنها بشکنند و در نتیجه نفت و گاز استخراج شود. کارشناسان محیط زیست این فرایند را برای هوا، زمین و آب و آینده انسان بسیار خطرناک میدانند.
۲- نفت و گاز شیل به ذخایری اطلاق میشود که در اعماق زمین در درون لایههای سنگها و صخرهها وجود دارد و از طریق عملیاتی استخراج میشود که «فراکینگ» نامیده میشود. در فراکینگ آب و ماسه و مواد شیمیایی با فشار بسیار زیاد به اعماق زمین پمپاژ میشود تا سنگهای رسوبی حاوی هیدروکربنها بشکنند و در نتیجه نفت و گاز استخراج شود. کارشناسان محیط زیست این فرایند را برای هوا، زمین و آب و آینده انسان بسیار خطرناک میدانند.
نظر شما