به گزارش گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ «توسعه صنایع دستی؛ زمینه ساز حمایت از کالای ایرانی؛ حمایت از گردشگری با رویکردهای توسعه محور و سامان بخشیدن به منابع آب از اولویت های اساسی کشور» از جمله مهمترین موضوعاتی است که در مطبوعات امروز (یکشنبه) برجسته شده است.

**اشتغال و کارآفرینی در گرو پویایی صنایع دستی
یکی از افتخارهای هر ملت و کشوری، صنایع بومی و دستی آن به حساب می آید. هنرهای سنتی، مجموعه هنرهای اصیل، بومی و مردمی هر کشور است که ریشه‌ های عمیق و استوار در اعتقادها، آداب، عادات، رسوم، سنن و در مجموع فرهنگ معنوی جامعه دارد. ایران با گستره میراث تمدنی خود از صنایع دستی متنوعی برخوردار است که تقویت و حمایت از آن به اشتغال و کارآفرینی منجر می شود.

روزنامه «قانون» در گزارشی با عنوان «غبار فراموشی بر بسته بندی هنر ایرانی» می نویسد: صنایع دستی، نامی آشنا برای همه ایرانیان است اما خالقان آثار و فعالان این صنعت چندان شناخته شده نیستند. همچنان که در بسیاری از موارد، این افراد از حداقل‌ها نیز برخوردار نیستند. هر از گاهی، نمایشگاهی از آثار صنایع دستی در شهرها و استان‌ها برگزار می‌شود، مسئولان عکس یادگاری می‌گیرند و مردم هم خرید‌های خود را انجام می‌دهند. اما کسی نمی‌داند که فعالان این صنعت در طول سال‌ها با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند یا اینکه فقط بخش اندکی از سود و درآمد صنایع دستی نصیب آنان می‌شود. هنوز مشکلات این عرصه پابرجاست، گرچه صنایع دستی سهم بسیاری در آماردهی‌های مسئولان دارند. صنایع‌دستی حرفه‌ای است که در آن هیچ محدودیت سنی و جنسی وجود ندارد. یک کودک هفت ساله در خانه می‌تواند با این کار امرار معاش کند تا یک پیرمرد 80ساله.

در ادامه آمده است: درایران در دهه اخیر، سرعت اوج‌گیری و روی آوردن مصرف‌کنندگان به محصولات بسته بندی شده و تاثیر مستقیم آن بر زندگی روزمره آن‌ها، همچنین رقابت شدید تولید‌کنندگان علاوه بر راهبرد‌های بازاریابی و پیشرفت چشمگیر در زمینه چاپ، سبب پیشرفت این حوزه شده‌است. امرا... فرهادی، گرافیست و عضو هیات داوران دومین نمایشگاه دوسالانه آثار طراحان بسته‌بندی کشور، با تاکید بر اینکه انتظار داریم کسانی که درآمدشان از تولید کردن به‌دست می‌آید، از کپی‌کاری و نگاه «سرسری» و «بزن‌دررویی» دست بردارند، تصریح کرد: «امید است بازار تا اندازه‌ای گسترش یابد که تولید‌کنندگان متوجه اهمیت بسته‌بندی شوند، چراکه توسعه مارکتینگ نیازمند توجه به بسته‌بندی است».

روزنامه «جوان» در یادداشتی با عنوان «پیشکسوتان صنایع دستی جلای وطن می کنند!» به قلم حسن روانشید روزنامه نگار پیشکسوت نوشت: کارگاه‌هایی که روزگاری نه‌چندان دور جای سوزن انداختن نداشتند و تمام طول روز و شب شاهد صدای دلنواز ضربه چکش بر قلم بودند تا نقش خیال را بر نقره منعکس کند، حالا در سکوت مطلق سیر می‌کنند و تنها ‌گاهی صدای جیک‌جیک گنجشکان و معو معوی گربه‌هایی به گوش می‌رسد که در آنجا لانه گذاشته یا مسکن گزیده‌اند به گوش می‌رسد اما استادکارانی که هرکدام چند کارگاه و تعدادی از این هنرمندان قلمزن را مدیریت می‌کردند، اموال خود را به حراج گذاشته‌اند تا شاید بتوانند جلای وطن کرده و اکثراً به تورنتو در کانادا بروند تا در آنجا بساط قلمزنی و فروش آثار هنری نقره خود را پهن کنند. شاید مسئولان و به خصوص سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع‌ دستی در حالی‌ که موفقیت چندانی در جذب ایرانگردی نداشته‌اند این گونه نعل وارونه می‌زنند تا به جای ترغیب در ورود گردشگران و توریست‌های خارجی، هنرمندان را تشویق کنند تا به آن ‌سو مهاجرت کنند! رئیس اتحادیه صنایع ‌دستی اصفهان می‌گوید: پس از فرار مغزها شاهد هجرت صنعتگران صنایع ‌دستی از کشور و به خصوص اصفهان هستیم! حالا با این چالش چگونه امکان استفاده از فناوری‌های جدید برای بهبود وضعیت تولید در ترکیه وجود دارد اما در ایران نه؟!

در ادامه می خوانیم: هم‌اکنون تعداد هنرمندان قلمزنی که در این سال‌ها از اصفهان مهاجرت کرده و هر یک در گوشه‌ای از دنیا مشغول کار شده‌اند بیش از سایر رشته‌هاست. وقتی 800 کارگاه نقره‌کاری در این شهر با مشکلاتی همچون محدودیت‌های گمرکی در صادرات و به‌روز نبودن فناوری برای زیرساخت در تولید و معضلات متعدد روبه‌رو می‌شوند هنرمندان و به خصوص صاحبان این کارگاه‌ها برای امرار معاش چاره‌ای جز مهاجرت نمی‌بینند.

روزنامه «ایران» در گزارشی با عنوان «بازگشت به دوران طلایی شالبافی در کرمان» آورده است: صنعت یکهزار ساله شالبافی کرمان اکنون پس از 14دهه که به فراموشی سپرده شده بود به دست خیرخواهان دولت تدبیر و امید دوباره احیا و نفسی جانبخش در آن دمیده شده است و درحقیقت می‌توان گفت که نهضت و قیام امید آفرین صاحبان این حرفه در عصر کنونی به منظور ایجاد اشتغال پایدار و چرخیدن پاشنه اقتصاد بر داشته‌های داخلی آغاز شده است.شال کرمان در گذشته زینت بخش لباس دولتمردان ایرانی و سوغاتی ارزشمند و کالایی گرانقیمت به شمار می‌رفته چنانکه در فهرست اموال یکی از خلفای عباسی (المکتفی) در سال 333 هجری قمری از 18 هزار طاقه شال کرمان نام برده شده است. «سید محمدعلی گلاب‌زاده» رئیس مرکز کرمان شناسی، شال را یکی از صنایع دستی ارزشمند و معتبر تاریخی استان کرمان معرفی کرد و افزود: تلگرافچی فرنگی در سال 1297 هجری قمری وقتی به کرمان سفر کرد، بیان کرد که 15 هزار نفر به طور مستقیم به کار شالبافی مشغول بوده‌‌اند یا اعضای هیأت بازرگانی که حدود 1904 میلادی از بریتانیا به جنوب ایران سفر کردند میزان تولید شال کرمان را 60 هزار لیره استرلینگ (360 هزار تومان) برآورد کردند که اگر به قیمت امروز محاسبه شود چند هزار میلیارد تومان ارزش شال‌‌های آن زمان در کرمان بوده است.

در ادامه می خوانیم: محسن میراحمدی هنرمند با سابقه شالبافی کرمان نیز گفت: قریب به دو سال گذشته اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تعدادی دار و مواد اولیه به صورت رایگان در اختیار هنرمندان رشته شالبافی قرار داد که متأسفانه به‌دلیل نبود بازار فروش، هنرمندان دلسرد شده و بار دیگر شالبافی از رونق تولید افتاد و در حال حاضر تعداد کمی به تولید شال می‌پردازند.میراحمدی با اشاره به اینکه کهنسال‌ترین هنرمند شالبافی کرمان 80 سال دارد، تصریح کرد: این هنرمند به علت علاقه خود به این هنر سنتی همچنان به تولید شال می‌پردازد.

**حمایت از گردشگری با رویکردهای توسعه محور
گردشگری صنعتی پویا در جهان بوده که به عنوان یکی از پایه‌های توسعه و رشد اقتصاد و فرهنگ، از اهمیت روزافزون و تأثیرگذاری فراوان برخوردار است و رونق آن به حفظ داشته‌ها و غرور ملی کشور منجر می‌ شود. از این رو حمایت از این صنعت با رویکرد توسعه محور و با استفاده از ابزار دانش و فناوری می‌تواند زمینه های توسعه کشور را مهیا کند.

روزنامه «آرمان» در گزارشی با عنوان «گردشگری؛ نفت فردای ایران» می نویسد: یکی از ظرفیت‌های بزرگ کشور ما که توانایی ایجاد تعداد بسیار زیادی شغل و ارز آوری به داخل کشور را دارد، صنعت گردشگری یا توریسم است. بر اساس آماری که سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) منتشر کرد، ایران رتبه دهم جاذبه‌های باستانی و تاریخی و رتبه پنجم جاذبه‌های طبیعی را در جهان داراست. این درحالی است که بر اساس آمارهای همین سازمان، ایران در سال 2015 در رتبه 52 جهان با درآمدی بیش از 5 میلیارد دلار، جای گرفته است. همچنین کشور ما در شاخص اولویت بخشی به بخش گردشگری در سال 2017 در رتبه 93 جهان قرار دارد؛ این یعنی، با وجود این که تمام ارگان‌ها به نقش بزرگ این صنعت در رونق اقتصادی و اشتغال معترف‌اند، اما تلاش زیادی برای رشد آن نمی‌کنند. عواملی مانند تبلیغات ضعیف و شناسانده نشدن کشور ما به سایر مردم جهان، اخبار منفی و تنش‌های سیاسی و برخی محدودیت‌های اجتماعی و مذهبی و از همه مهم‌تر نبود زیر ساخت‌های مناسب برای این صنعت، مانند هتل‌های کافی و کارآمد، سبب ضعف کشور ما در گردشگری شده است.

در ادامه آمده است: سازمان جهانی گردشگری تعداد گردشگران در سال 2020 میلادی را بالغ بر 1.6 میلیارد نفر برآورد می‌کند، یعنی تا 3 سال دیگر تقریبا یک چهارم جمعیت کره زمین از کشورهای مختلف بازدید خواهند کرد. از بحران اقتصادی سال 2009 به بعد گردشگری هر ساله آمار صعودی داشته و با رشد قابل توجهی همراه بوده است. پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد تا چند سال آینده از هر 10 شغل یکی مرتبط با گردشگری باشد. با توجه به موج عظیم گردشگری که در سطح جهان به راه افتاده است و احتیاج مبرم کشور ما به درآمدزایی ارزی و ایجاد شغل در آمار و تعداد بالا به نظر می‌رسد یکی از بهترین فرصت‌ها برای جهش اقتصادی و رونق وضعیت کشور توجه و همکاری همه‌جانبه نهادها و مردم به گردشگری باشد؛ فرصت و درآمدی که عملا می‌تواند نفت فردای ایران، قلمداد شود و جایگزین مناسبی برای خام فروشی.

روزنامه «دنیای اقتصاد» در یادداشتی با عنوان «5 اتفاق دیجیتالی دگرگون کننده بازاریابی گردشگری» به قلم لیلا حامدی مدرس و مشاور گردشگری نوشت: به‌طور کلی شبکه‌های اجتماعی راه ارتباطی بسیاری از کمپانی‌ها را با بازار هدف اساسی تغییر داده‌اند، خصوصا رشد روز افزون استفاده از اینترنت و افزایش محبوبیت شبکه‌های اجتماعی توانسته بازاریابی سفر را در بخش مهمان‌نوازی و گردشگری متحول کند؛ از جست‌وجوی مقاصد بالقوه گردشگری که حداقل بتواند یکبار توسط افراد جدید انتخاب شود تا راه‌های جدیدی که مصرف‌کنندگان از رسانه‌های اجتماعی برای تصمیم‌گیری‌های خرید خود استفاده می‌کنند یا تاثیر بر اولین تا آخرین روش‌های بازاریابی گردشگری.

در ادامه می خوانیم: شبکه‌های اجتماعی، بازاریابی گردشگری را از طریق 5 روش دگرگون کرده‌اند: تغییر جست‌وجوی سفر، رشد اشتراک‌گذاری اجتماعی، افزایش خدمات‌دهی به مشتریان، تغییر شکل آژانس‌های مسافرتی، تغییر برنامه‌های وفاداری. همانطور که بسیاری از بازاریابان مطلع هستند، یافتن مشتریان جدید بسیار هزینه‌برتر از حفظ مشتریان فعلی است. بسیاری از مشتریان از تاثیرگذار بودن زیاد نظراتشان در شبکه‌های اجتماعی به‌خوبی آگاه هستند. بیش از 25 درصد اینفلوئنسرها که در برنامه‌های وفاداری مشتریان شرکت می‌کنند، به‌طور قطع مطلبی درباره امتیاز وفاداری مشتریان دارند.

روزنامه «ابتکار» در مطلبی با عنوان «منطقه ویژه گردشگری نور به توسعه پایدار منطقه کمک می کند» به نقل از علی شادمان فرماندار شهرستان نور نوشت: راه اندازی منطقه ویژه گردشگری در چمستان نور سبب توسعه پایدار و جذب بیشتر گردشگران به استان مازندران می شود. در حال حاضر طراحی و جانمایی این منطقه به صورت کامل با در نظر گرفتن تمام امکانات از جمله جایگاه ها، محل های اقامتی، هتل، پارک، و مراکز ورزشی و تفریحی انجام شده است. مساحت این منطقه 400 هکتار است. ضمن اینکه دیوار کشی این منطقه انجام شد و به دنبال ایجاد بسترهای لازم دیگر در این منطقه هستیم.

در ادامه می خوانیم: این شهرستان با مشکل تامین آب کشاورزی مواجه نیست ولی باید دستگاه های مربوطه در نحوه توزیع عادلانه آب مدیریت لازم را داشته باشند تا شاهد بروز تنش در توزیع نباشیم. اعلام خروج آمریکا از برجام و اتخاذ تحریم ها چیز تازه های نیست ، جمهوری اسلامی ایران از بدو پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون درتحریم امریکا بوده است و باید از این موقعیت همانند گذشته در جهت توسعه و پیشبرد کشور بهره ببریم.

**سامان بخشیدن به منابع آب از اولویت های اساسی کشور
استفاده مطلوب از آب در ایران هنوز به شکل یک فرهنگ جایگاه خود را در میان افراد جامعه پیدا نکرده است و باید در این زمینه فرهنگ سازی انجام داد. هر چند اقدام هایی هم که برای سامان بخشیدن به تامین منابع آبی انجام شده باید ناظر بر مدیریت تولید و عرضه آن باشد تا بتوان در کیفیت و استفاده از آب مصرف بهینه را داشت.

روزنامه «اعتماد» در مطلبی با عنوان «غیبت جامعه مدنی در مدیریت منابع آب موجب اقتدارگرایی دولت‌ها می‌شود» در گفت وگو با علی اصغر سعیدی استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران می نویسد: باید درباره بحران محیط زیست نکته‌ای بگوییم. اگر بپذیریم که این بحران جدی است و نظر کسانی را بپذیریم که معتقدند کمبود آب جدی است و باید برایش هم برنامه بلندمدت و هم برنامه فوری تنظیم و اجرا شود؛ به نظر من اگر این را جدی نگیریم ممکن است با مشکل اساسی مواجه شویم. در تاریخ ایران بحثی است که ایران شیوه تولید آسیایی داشته که این تولید آسیایی بر اساس کمبود آب شکل می‌گرفته است. در واقع کمبود آب موجب شده نظام سیاسی خاصی به وجود بیاید. این نظام سیاسی دولتی را به وجود آورده که به خاطر کنترلش بر آب و تقسیم آن به دولتی اقتدارگرا تبدیل شده است.

در ادامه این گفت وگو می خوانیم: در تاریخ معاصر ایران اگر با این مساله روبه‌رو شوید این امکان وجود دارد که اگر بحران آب را جامعه مدنی جدی نگیرد این مساله به نوعی اقتدارگرایی جدید در جامعه ایران منجر شود. چون جامعه مدنی به مساله آب و تقسیم آب توجه جدی نمی‌کند؛ دولت مجبور می‌شود در غیاب جامعه مدنی، در مناسبات تقسیم آب مردم دخالت کند و این وضعیت به اقتدارگرایی دولت منجر شود. معمولا در دنیا وقتی با یک مساله جدی روبه‌رو می‌شوند که دولت هم حاضر نیست اقدامی کند؛ انجمن‌های محلی که من از آنها به عنوان جامعه مدنی یاد می‌کنم، سعی می‌کنند مساله را حل و فصل کنند.

روزنامه «جام جم» در یادداشتی با عنوان «ضرورت استفاده از آب بازیافتی» به قلم محمدحسین بازگیر رییس محیط زیست تهران می نویسد: کارواش‌ها به واسطه شکل کارشان، آب مصرف می‌کنند و باید به سویی بروند تا این مصرف را به حداقل برسانند. از طرفی در شست‌وشوی خودروها، هم فلزات سنگین و هم انواع هیدروکربن‌ها، چربی و مواد نفتی و سایر آلاینده‌ها که بعضا مواد سمی هستند به فاضلابشان اضافه می‌شود.بنابراین فاضلاب این واحدها باید به استانداردهایی برسد، تصفیه و سپس اجازه داده شود تا وارد آبهای زیرزمینی، معابرعمومی یا آبهای سطحی شود.تاکنون240 کارواش را در شهر تهران شناسایی کردهایم که پایش همه آنها در دستور کار است. حدود یک ماه است که این پایش با جدیت آغاز شده و تا سر و سامان گرفتن فاضلاب کارواش ها ادامه مییابد.

در ادامه این یادداشت آمده است: در واقع آنچه اداره محیط زیست دنبال میکند، ایجاد حس مسئولیت در این واحدهای صنفی برای پذیرش مسئولیت در قبال فاضلاب تولیدیشان است. همچنین بازچرخانی آب در کارواشها از اولویتهای موردنظر است که امیدواریم اینها به مرحله تصفیه فاضلاب، استانداردسازی آن و استفاده از آبهای بازیافتی برسند.

روزنامه «ابتکار» در گزارشی با عنوان «معمای آب پایتخت» نوشت: مسئله آلودگی هوا و ترافیک کلان شهر تهران موضوعاتی هستند که به دلیل تکرار زیاد روزانه، حساسیت شهروندان نسبت به آنها کاهش یافته است ولی مسئله ای مثل آلودگی آب شرب تهران موضوعی است که هرچند احتمال و شائبه های وجود آن از ده‏ها سال پیش مطرح بوده است ولی به دلیل کمتر دستمالی شدن این موضوع همچنان تازگی دارد و از حساسیت بالایی برخوردار است. هر چند که مثل آلودگی هوا به چشم نمی آید ولی احتمال وجود آن و صحبت های ضدونقیض مسئولان در تایید و تکذیب وجود آلودگی در آب شرب تهران طی سال های مختلف، به این نگرانی ها دامن می زند. پس در این صورت تنها با دادن آگاهی به مردم و داشتن صداقت است که می توان تبعات آن را به حداقل رساند.

در ادامه می خوانیم: خبر وجود نیترات در آب شرب تهران و برخی آلودگی های دیگر از جمله الودگی میکروبی خبری است که از سوی برخی مسئولان گاهی تایید می شود و از سوی مرجعی دیگر و با مصاحبه ای تکذیب می شود و فضایی ناشفاف و عاری از صداقت در جامعه به وجود می آورد که مردم در قبال مسئله ای به این مهمی تکلیفشان را ندانند. با اظهارنظرهای ضد و نقیض مسئولان دستگاه های اجرایی مربوطه، اعم از وزارت نیرو، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، شهرداری و شرکت آب و فاضلاب استان تهران، گاه خبر از سلامت آب تهران داده و برای آن وضعیت سفید به معنای سلامت آب اعلام می کنند اما گاهی نیز آن را آلوده به نیترات دانسته و نسبت به میزان آلودگی موجود در آب مصرفی پایتخت نشینان هشدار می‌دهند.

پژوهشم**9370**9131