سخنگوی شورای شهر تهران از رای گیری استمزاجی برای ماندن و یا رفتن محسن هاشمی در شورا خبر داد.

علی اعطا در توییت خود در مورد احتمال شهردار شدن محسن هاشمی نوشت:" به دلیل این که خروج هاشمی از شورای مستلزم استعفای ایشان است واستعفا باید در شورا شهر پذیرفته شود به خواسته ایشان رای گیری اسمتزاجی انجام شد که براساس آن نظر شورا این است که آقای هاشمی در شورا بماند.

محسن هاشمی که بدون شک پر شانس ترین نامزد برای شهرداری تهران بود،درخواست اعضای شورای شهر را پذیرفت و جهت حفظ انسجام در شورا باقی ماند.

هاشمی درباره کناره‌گیری از شهرداری تهران گفت: اجازه دهید در این مورد توضیح ندهم ولی لازم است همه بدانند اگر عضوی بخواهد از شورای شهر تهران خارج شود، نیاز به رأی اعضای شورا دارد و در جلسه هم‌اندیشی اعضای شورای شهر تهران یک رأی‌گیری مخفی و استمزاجی صورت گرفت و اعضا به این رأی دادند که بنده در شورای شهر بمانم.

وی با اشاره به اینکه اعضا علاقه‌مند به حضور بنده در شورا بودند نه شهرداری تهران، گفت: البته راه‌های دیگری نیز وجود دارد، مثلاً بنده بگویم مریض هستم و نمی‌توانم در شورا بنشینم، ولی می‌توانم در شهر راه بروم.

رئیس شورای شهر تهران در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه شهروندان نیز به دنبال این هستند که شما شهردار شوید، گفت: در ایران شهردار منتخب شورا است و شهروندان، اعضای شورا را انتخاب می‌کنند و شورایی‌ها نیز شهردار را انتخاب می‌کنند.

هاشمی با تاکید بر این نکته که حضورش می توانست به پیشرفت شهر کمک کند، به وجود اختلاف در میان اعضا اشاره کرد و افزود: بنده بر اساس تجربیات،‌ ارتباطات در سطح کشور و گروه‌های سیاسی و همین‌طور روش اعتدالی که تاکنون داشتم، می‌توانستم به پیشرفت شهر تهران کمک کنم، ولی دلیلی نداشت که شرایطی فراهم کنم که سطح اختلافات بین اعضای شورا زیاد شود و کلاً هاشمی‌ها به دنبال آن هستند که اختلافات را کمتر کنند.

سخنان هاشمی و رفتار سیاسی اعضای شورا زنگ خطری جدی برای دخالت مجدد سیاست در امور شهری و بروز عارضه های مدیریتی چون احمدی نژاد در میان اختلافات است.

تاکید شورا بر نگاه سیاسی می تواند بازهم بحران ساز شود. حرکت آرام و گاه خنثای قریب به یکساله اخیر در خدمت رسانی و عملیات در شهر به سبب نگاه مطلق سیاسی بر شهرداری و شورا، کم کم  آسیب زا می شود. نباید شهردار بعدی هم مانند نجفی قربانی مقاصد سیاسی شود.

برخی از اعضای شورای شهر  لابد از الفبای دموکراسی بی خبرند و از این بی خبری خود یک فضیلت سیاسی هم می سازند، مردم از طریق رای دادن می خواهند اعمال حاکمیت کنند و خواسته هایشان را در اداره امور محقق کنند ، نه اینکه هیچکس از جایش تکان نخورد مبادا رقیب در همان لحظه که کسی از در شورای شهر بیرون می رود تا شهردار شود از پنجره رقیب اصولگرایش وارد شود و در صندلی او جلوس کند، کجای دموکراسی با تمامیت خواهی همخوانی دارد که امروز ما این موضوع را با افتخار مبدل به پرچم  مثلا اصلاح طلبی می کنیم و آن را برای توجیه کارمان در هوای نفسانیت و منیت تکان می دهیم .

برخی از اصلاح طلبان مدام بر علیه انحصار طلبی می شورند در حالی که در عمل جز از منطق آن پیروی نمی کنند، متوجه نیستند همین رفتارها سرمایه اجتماعی خاتمی را به حداقل رسانده است و اگر این روشها ادامه یابد ته کیسه این سرمایه هیچ نمی ماند.

موضوع شهردار شدن و نشدن محسن هاشمی نیست، چرا که  تا معیار انتخاب و اداره امور مشخص و شفاف  نشود و فرایند  انتخاب مدیران در دایره شایسته سالاری رخ ندهد، با آمدن و رفتن افراد هیچ اتفاقی در اصلاح امور رخ نمی دهد.

 مسئله بازی پنهان احزابی است که به اسم خواست ملت و اتحاد شورا می خواهند با توجیه های خودساخته اهداف خود را پیش ببرند، آنهم وقتی از نگاه حزبی، فعالیت حزبی و جریان سازی، جز در ایام انتخابات بهره نمی برند و چنین احزاب دوره ای، تنها گروه های هستند که بنا بر منافع و مصلحت های خود در زمانی خاص دور هم جمع می شوند.