شاید شما هم جزء کسانی باشید که از کسی کدورتی به دل دارید؛ دیگر چیزی به شروع سال جدید نمانده است؛ حتما به فکر هستید که کدورت پیش آمده را چه طور برطرف کنید؟ حجتالاسلام محمدحسین رفیعی، مدیر کل قرآن و حدیث جامعه المصطفی در این گفتوگو به برخی سوالات پیرامون این موضوع پاسخ میدهد:
رفیعی با بیان این نکته که همه تحولات طبیعت نشان و استعاره از خانه تکانی در دل انسان است، گفت: همان طور که طبیعت سالانه خانه تکانی میکند و در آیات قرآن به این دگرگونیها و تحول در طبیعت بسیار زیاد اشاره شده است. به طور طبیعی انسان هم به این توجهها نیاز دارد و باید مانند طبیعت خود را به روز سازی کند. بسیاری از آیات قرآن، تحولی را که در گردش ایام اتفاق میافتد را به عنوان عاملی برای متنبه و آگاه شدن انسان یاد میکند. خداوند دائم زنده و مرده شدن گیاهان و طبیعت را برای انسان بازگو می کند و بدان جهت از مرده و زنده شدن طبیعت استعاره میآورد تا انسان را متوجه این کند که، همواره باید کینه ها و کدورت ها را کنار بگذارد و خود را احیا کند.
عضو هئیت علمی جامعه المصطفی، با تاکید بر این مسئله که انسان با مشاهده تغییر در طبیعت اگر به مدیریت خداوند بر عالم هستی پی ببرد، میتواند زنگارهای دل خود را بزداید، افزود: اگر انسان با مشاهده و توجه به تغییر و تحول عالم طبیعت و مدیریت خداوند متعال بر این عالم، متنبه شود؛ به طور قطع میتواند زنگارهای دل خود را بزداید. بنابراین شرط کنار گذاشتن کدورتها این است که انسان متوجه خطابهای قرآن کریم باشد و تحت تاثیر این خطابها قرار گیرد. اگر به طبیعت نگاه کنید پی میبرید که مسئله احیا در زندگی تمام افراد تکرار میشود. این بیانگر آن است که در قبال هر دگرگونی که در طبیعت در مقابل چشمان هر فردی اتفاق میافتد؛ خداوند به عمر انسان اضافه میکند. حماسه و مرگ طولانی مدتی که در طبیعت اطراف اتفاق میافتد دلیلی برای مبارک دانستن بهار محسوب میشود.
رفیعی با عنوان کردن این مهم که همه زنگارهای دل در تعامل با اطرافیان صورت نمیگیرد، بیان کرد: کدورت و زنگاری که بر دل انسان نقش میبندد؛ لزوما در تعامل با انسانهای اطراف، نقش نمیبندد بلکه در عدم تعامل با خداوند متعال میتواند کدورت ایجاد شود. این مسئله به اصل توحید بر می گردد؛ که اگر این گونه نباشد به یک اومانیسم میرسیم. یعنی انسان احساس کند که کدورتهایی که به دل او راه پیدا میکند؛ به خاطر تعامل او با انسانهای اطرافش است و زدودن آن به وسیله تعامل با اطرافیان صورت می پذیرد، این خطا است. چرا که زدودن کدورتها به وسیله تعامل با سایرین، آن آرامش و وقاری که خداوند به مومنین وعده داده است را حاصل نمیکند . بسیاری از انسانها هستند که در تعامل با اطرافیان خود اگر ضربه ای ببینند، کدروتی از آنها بردل نمی گیرند. ولی زمانی که دلی با خدای متعال ارتباط نداشته باشد؛ به دلیل نداشتن آرامش، وقار و امنیت درونی؛ کدورتها همچنان در جای خود باقی میماند. اگر این تعامل با خدای متعال نباشد آن امنیت و سکنه هم نخواهد بود.
مدیر کل قرآن و حدیث جامعه المصطفی،با بیان اینکه اگر کدورت در دل و درون انسان باشد او همیشه ناراحت است، تصریح کرد: خداوند متعال امری به عنوان عذاب وجدان را به صورت فطری در درون انسان قرار داده است. این عذاب وجدان باعث می شود که آن داور درونی حرکات و سکنات انسان را دائم داوری کند و بازتاب این داوری را به نفع انسان به جان او منتقل کند. یعنی اگر انسان در حال راه رفتن مورچه ای را در زیر پای خود له کند؛ وجدانش بازتاب آن را به نفس و جان انسان انتقال می دهد. جان انسان هم لاجرم و ناگذیر این داوری را می پذیرد. لذا انسان باید خانه تکانی های درونی را در همه ادوار زندگی و نه سالی یکبار انجام دهد.
وی اظهار کرد: بزرگان محاسبه و مراقبهای برای کدورت زدایی از دل فرمودند که این محاسبه ها و مراقبه ها به کدورت زدایی از دل کمک می کند. اگر انسان دائم این محاسبه ها و مراقبه ها را تکرار نکند، قطعا وجدان، دل، عقل و فطرت او این بازتاب ها را دائم بر انسان خواهد داشت.
انتهای پیام
نظر شما