به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما به نقل از خبرگزاري فرانسه از واشنگتن، با رونق توليد نفت در آمريکا، اين کشور اکنون بدون هيچ گونه مشکلي نفت خود را به سراسر جهان صادر مي کند و با اين کار زمينه را براي بازنگري در زيرساخت هاي نفتي در خود آمريکا فراهم کرده است. 

آمريکا اکنون با توليد بيش از 10 ميليون بشکه نفت در روز، به دومين توليد کننده بزرگ نفت در جهان بعد از روسيه تبديل شده است. آمريکا اکنون از نظر توليد نفت گوي سبقت را از عربستان سعودي، بزرگترين توليد کننده نفت در سازمان کشورهاي صادر کننده نفت، نيز ربوده است.

کارشناسان مي گويند علت اصلي افزايش توليد نفت در آمريکا قبل از هر چيز به پيشرفت فناوري هاي نوين بر مي گردد که زمينه را براي توليد بيشتر و بهتر نفت رسي يا نفت شيل ‏‏، نفت غير متعارفي که ‏‏با استفاده از فناوري ‏‏شکست ‏هيدروليک و با ‏هزينه اي بالا استخراج ‏مي ‏شود، فراهم کرده است. 

با توجه به اين افزايش انفجاري توليد نفت در آمريکا، مقامات اين کشور ممنوعيت صادرات نفت را از آخر سال 2015 برداشته اند. اين در حالي است که از سال 1975 تاکنون هيچ شرکتي در آمريکا حق نداشت نفت به خارج از کشور صادر کند. شرکت هاي آمريکايي نيز از اين فرصت براي توليد و صادرات بيشتر نفت استفاده کردند. به طوري که در سال 2017 شرکت هاي نفتي هر روز به طور متوسط يک ميليون و يکصد هزار بشکه به 37 کشور جهان صادر کردند.

اگرچه مقصد اصلي نفت صادراتي آمريکا،کاناداست اما شرکت هاي آمريکايي اکنون به بازارهاي کشورهاي آسيايي نيز چشم دوخته اند.اين در حالي است که بازارهاي آسيايي تاکنون حوزه استحفاظي کشورهاي اوپک و روسيه بوده است. سازمان کشورهاي صادر کننده نفت(اوپک) و شرکايش شامل 10 کشور غير عضو در اين سازمان نفتي از جمله روسيه از يک سال پيش به منظور برقراري توازن در عرضه و تقاضا و در نتيجه افزايش قيمت ها تصميم گرفته اند در چارچوب توافقنامه اي توليد و صادرات نفت خود را محدود کنند. 

واردات نفت نيز به آمريکا به شدت کاهش يافته است. به طوري که طي 10سال از 10 ميليون بشکه به هشت ميليون بشکه در روز کاهش يافته است. اما حتي اگر توليد نفت آمريکا به روند فزاينده خود ادامه دهد اين کشور نمي تواند به اين زودي ها خريد نفت از خارج کشور متوقف کند. چون بيشتر پالايشگاهها و تاسيسات نفتي آمريکا براي پالايش نفت رسي طراحي نشده اند. نفت رسي نفت سبکي است. پالايشگاهها و تاسيسات نفتي بيشتر براي پالايش نفت سنگيني که از کانادا، ونزوئلا و مکزيک وارد مي شود و ارزان قيمت است طراحي شده است.

پالايشگاهها و تاسيسات نفتي آمريکا با پالايش نفت سنگين وارداتي، آن را به قيمت بالاتري مي فروشند. هري چيلينگوريان(Tchilinguirian)، کارشناس بازارهاي نفتي از بانک ب ان پ پاريبا در اين باره مي گويد با توجه به اينکه براي ساخت يک پالايشگاه به دست کم پنج تا هفت سال زمان نياز است نمي توان يک شبه اوضاع را  در آمريکا از نظر واردات و صادرات نفت تغيير داد. علاوه بر اين، شرکت هاي آمريکايي تا زمان اوج گيري توليد نفت رسي در آمريکا در حدود سال 2010 فکر مي کردند که اين نوع نفت از شن هاي قيري کانادا توليد مي شود و به همين علت اقدام به احداث خطوط لوله نفتي بين دو کشور کردند. به همين علت براي انجام سرمايه گذاري هاي بيشتر، شرکت هاي نفتي آمريکايي بايد اطمينان خاطر پيدا کنند که تصميم هايي که آنها قرار است در زمينه هاي نفتي به ويژه نفت رسي انجام دهند دست کم براي هفت سال آينده بازدهي داشته باشد.

چيلينگوريان در ادامه تحليل خود از بازار نفتي مي گويد آمريکا هر چقدر هم که توليد نفت آن افزايش يابد اين کشور نمي تواند از واردات نفت از خارج از کشور بي نياز باشد. به عبارت ديگر، اين ايده دونالد ترامپ‏، رئيس جمهوري آمريکا، که اين کشور بايد از نظر نفتي مستقل شود و دوره طلاي انرژي آمريکا فرا رسيده است زياد اعتباري ندارد.

بنابراين شرکت هاي آمريکايي به هر قيمتي تلاش خواهند که خط لوله هاي نفتي و پايانه هاي مورد نياز براي صادرات نفت آمريکا بسازند. يکي از طرح هاي بسيار نماديني که در اين خصوص وجود دارد طرحي است که اکنون در بندر نفتي ساحل لوييزيانا در حال ساخت است. اين تنها پايانه نفتي در آمريکاست که قادر است نفتکش هاي بزرگي را که گنجايش دو ميليون بشکه نفت را دارند در خود جاي دهد. اين پايانه نفتي در ماه فوريه امسال براي نخستين بار نه براي واردات بلکه براي صادرات نفت مورد استفاده قرار گرفت. 

در غرب تر يعني در سواحل مکزيک نيز بندر کورپوس کريستي قرار دارد که براي پهلو گرفتن کشتي هاي بزرگ نفتي طراحي شده است.بر اساس برخي برآوردها،‌ آمريکا به طور نظري مي تواند سقف صادرات نفت خود را به طور متوسط به چهار تا پنج ميليون بشکه در روز برساند. حالا پرسشي که در همين رابطه مطرح مي شود اينکه چه بازارهايي براي جذب اين ميزان نفت آمريکا پيدا خواهد شد. 

به اعتقاد جان کولمان از شرکت مشاور مديريتي و تحليل ‏هاي آماري وود مکنزي(Wood Mackenzie) که در زمينه بازار انرژي و نوسانات آن خدمات مشاوره اي ارائه مي دهد  اروپا مقصد منطقي براي صادرات نفت آمريکا به حساب مي آيد و اين روند دست کم تا سال 2022 ادامه خواهد داشت . چون پالايشگاهها و تاسيسات نفتي که در اروپا وجود دارند براي پالايش نفت سبک طرحي شده است و نفتي که اکنون در آمريکا نيز توليد مي شود نفت سبکي است. از همه مهمتر نيز هزينه انتقال نفت از آمريکا به اروپا نيز نسبت به ديگر مناطق جهان کمتر است. اما مشکلي که در اين خصوص وجود دارد اين است که تقاضاي براي نفت آمريکا در اروپا ممکن است در سالهاي آينده  کاهش يابد.»

شرکت هاي آمريکايي اگر بتوانند براي جبران زمان و هزينه اضافي حمل و نقل‏ قيمت هاي نفت صادراتي خود را در سطح رقابتي حفظ کنند ممکن است به بازارهاي آسيايي نيز روي آورند. به ويژه به خاطر آنکه کشورهاي غرب آفريقا و کشورهاي منطقه خاورميانه نيز قرار است پالايشگاهها و تاسيسات نفتي بيشتري در خاک بسازند و اينگونه صادرات نفت توليدي خود را محدود کنند.

اما کولمان در همين باره مي گويد مسئله زيرساخت هاي نفتي در آمريکا همچنان در حالت بلاتکليفي باقي مانده است و اين موضوع اصلي در حال حاضر است. درست است که در اين زمينه نيز سرمايه گذاري هاي زيادي قرار است انجام گيرد اما بدون شک در اين زمينه بايد به مراتب بيش از اين سرمايه گذاري صورت گيرد.