به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کرددانش،همیشه در زندگی فرصت هایی برای تغییر پیش می آید که بسیاری از ما از آن غافلیم, یکی از آن فرصت هایی که انجام سالانه آن بهترین بهانه برای تحول و دگرگونی است و می تواند درس عبرتی برای ما نیز باشد، سنت خوشایند خانه تکانی قبل از آمدن سال نو است

سال کهنه در حال رخت بربستن است و سالی تازه در راه. صفحه تقویم 1396 به برگ آخرش رسیده و جای خود را به سالشمار 1397 می دهد. گویی همین دیروز بود که سال 95 را پشت سر گذاشتیم. تیک تیک ساعت ها لحظه های پایانی سال را گزارش می کنند و تا دقایقی دیگر سالی نو فرا می رسد. 

اکنون که به روز تحویل سال نزدیک میشویم دیگر تقریبا خانه ها تکانده شده اند و آنچه که مانده است دلهای ماست که باید تکانده شوند از هر آنچه که می توان آنرا آلودگی نامید از کینه هایی که از دیگران به دل گرفته ایم از کبر و غرورهای بی جهتی که داریم از بد اخلاقی ها و تکبرها...از خود برتر بینی ها ...از عصبانیت ها ...از دروغها ...از فریبکاریها و....و از هرچه مانند رسوبی بر دیواره های روح و دل ما جا خوش کرده است .

بیائید؛ همین امروز ، با شامه ای تیز و نگاهی کنجکاو، به همه جای قلب و احساس تان سرک بکشید؛ به دلخوری ها و ناراحتی های چند ساله ای که در گوشه قلب تان خانه کرده و با گذشت زمانها هنوز هم هنوزم تازه و پررنگ باقی مانده و عذاب تان می دهد، به کینه شتری که سالهاست بر دل تان سنگینی می کند و گاه دشنه سنگین آن بر دلتان فرو می رود، به احساس تنهایی و بی کسی که گاه به سراغ تان می آید، به آرزوهای بر باد رفته ای که خیال دستیابی شان لحظه ای هم رهایتان نمی کند، به خشم های فرو خورده ای که گاه بیان شد و گاه چون خنجری بر گلو، در دل تان ماند، به ناخشنودی ها و نارضایتی هایی که سعی بر رهایی و بی خیالی شان دارید؛ اما هرازچند گاهی با قدرت بی مثل می آیند و آزارتان می دهند.

بیائید؛ همین امروز عینک بدبینی را از چشمان برداریم، خون جاری در رگ به رگ تن و قلب هایمان را تصفیه کنیم و آلودگی های فکر و ذهن مان را بیرون بریزیم و برگردیم! به نهاد اصیل پاک و رها و آسوده از پلیدی ها و زشتی هایمان بازگردیم!

حیف نیست پنجره و دیوارهای خانه برق بزنند، اما پنجره روشن درون مان، تیره و تار و برای همیشه بسته بماند و دیواری از جنس دوری و تنهایی، حائل دل ما و دل اطرافیانمان شود. بیائید؛ همین امروز، دیوارها را بجای سنگ و آهن، از جنس شفاف مهر و محبت، دوباره از نو بنیان سازیم. پنجره احساس و عاطفه مان را فنگ شویی کنیم، تنهایی و دوری را در خاک انداز جارو کنیم و فرسنگ ها به دور از خانه در زباله دانی از جنس همیشه نابودگر، مدفون شان کنیم و به خودمان قول دهیم از سر عادت هم شده، هرگز سراغی از آنها نگیریم.

حیف نیست همه جای خانه زیبا شود و بوی ترتمیزی و پاکی بدهد، اما خانه دلمان انباشته از کینه و کدورت و سوء تفاهم باشد و بوی ناخوش تعفنش آزار مان دهد؟! بیائید؛ همین امروز، خانه دلمان را بتکانیم، دستمالی از جنس اطلس بدست بگیریم، غبار چند ساله ای که بر روابط و احساس مان نشسته را با پاک کننده ای قوی از جنس گذشت و بخشش آلایش دهیم. دوست داشتنی ها را بیشتر از پیش ارج دهیم و دوستشان بداریم و در گنجینه دلمان، آنجا که دست هیچ نامحرمی بدان ها نرسد، محفوظ و پنهان شان نگاه داریم و از دوست نداشتنی ها بگذریم، با دیده اخلاص بگذریم، تار بدی ها را به پود خوبی هایشان ببافیم و با قناعت به تمام وجودشان، از زندگی با آنها، از بودنشان در کنارمان نهایت لذت و خوشی را ببریم.

یادمان باشد در خانه تکانی دل کینه هایت که روی زمین ریخت، از لابه لایش تجربه هایت را بیرون بکش و آنها را در دیوار دلت قاب کن، حال که دلت سبک شد، دلت را به سوی خدا دعوت کن، این دل جای اوست.

بیائید؛ همین امروز ، تصمیم بگیریم وقتی پای سفره هفت سین سال 79 می نشینیم تا تحویل سال جدید را جشن بگیریم و آغازی دوباره را رقم بزنیم, از ته دل و با باور و اعتقادی راسخ تر از سال های گذشته، زیر لب زمزمه کنیم: یا محول حول والاحوال، حول حالنا الی احسن الحال …

انتهای پیام/