به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به گزراش صنعت8، موضوع از خبر گفته هفته پیش علی رسولیان، مدیر کل هماهنگی امور اقتصادی و بین الملل استانداری خراسان رضوی شروع شد، او گفت که «توزیع برنج در سطح استان آغاز شده و طی این طرح دو نوع برنج هندی یکی با نرخ خرده فروشی هر کیلو 56 هزار ریال و دیگری 26 هزار ریال و برنج تایلندی هم به میزان 403 تن هر کیلو 39 هزار ریال توزیع میشود.»
مسلما هدف مسئولان از این کار پاسخ به نیازهای مردم است، ولی آیا به این موضوع فکر شده است که چرا این دو نوع برنج به این اندازه ارزان، وارد کشور میشود؟ چنانچه یارانه دولتی به آن تعلق میگیرد چرا به برنج داخلی یارانه نمیدهند تا علاوه بر حل شدن مشکلات اقتصادی برنجکاران، مردم از برنج بهتری نیز استفاد کنند و آیا در کل این برنج از سلامت غذایی لازم برخوردار است؟
اینکه این برنج سالم است یا نه موضوع پزشکی میباشد که جامعه پزشکی کشور و وزارت بهداشت باید پاسخگوی آن باشند، ولی به لحاظ اقتصادی چه ضرری متوجه مردم میشود؟
آراسب دباغ مقدم، متخصص صنایع علوم غذایی در این خصوص میگوید که خود هندیها میگویند: «تا قبل از اینکه ایران شروع به خریداری برنج از ما بکند، زمینهایی که زیر کشت برنج میرفتند، ۱۵ درصد بود؛ اما حالا این ۱۵ درصد تبدیل شده به ۶۰ درصد، هم اشتغالزایی شده و هم کارآفرینی».
البته ناگفته نماند جمیل علیزاده شایق، دبیر انجمن برنجکاران ایران در مصاحبهای گفته بود «برنجهای هندی که در فروشگاههای اروپا و آمریکا عرضه میشوند کیفیتی بسیار متفاوت با آنچه در ایران عرضه میشود، دارند و محصولاتی که به ایران صادر میشود کیفیت پایینی دارند».
420 هزار دلار خروج ارز فقط برای یک استان
چرا با واردات محصولی با کیفیتِ پایین، اشتغالزایی برای سایر کشورها انجام میشود و علاوه بر این، یا ارز از کشور خارج و یا اینکه محصولی در ازای بدهکاری ارزی به کشور وارد میشود که هر دو مورد ضرر ارزی است.
اگر همین واردات 403 تنی به قیمت هرکیلو 5000 تومان در نظر باشد با یک محاسبه ساده به رقم ارزی بیش از 420هزار دلاری برمیخوریم، یعنی در شرایط فعلی اقتصادی 420 هزار دلار از کشور خارج و به ازای آن کالایی کمکیفیت وارد و در کشوری دیگر اشتغالزایی شده است.
حال این میزان خروج ارز از کشور فقط مربوط به یک استان و یک کالا و محصول است و الباقی کشور رقمی بیش از این مقدار میشود، مسئله این است که با صرف همین مقدار بودجه چقدر میتوان در موضوع تولید برنج و یا سایر محصولات کشاورزی خودکفا شد؟
سوال دوم در خصوص خبر فوق این است که چرا برای پاسخ به تقاضای مردم از واردات کالای نامرغوب با قیمت نازل استفاده میشود.
موضوع اصلاح ذائقه مردم به هیچ وجه در دستور کار مسئولان امر قرار ندارد و از طرفی جواب تقاضای مردم نیز با کالای مرغوب پاسخ داده نمیشود و بهانه این مهم نیز این است که اول اینکه ذائقه مردم تغییر نمیپذیرد و اگر تغییر بپذیرد طولانی مدت است و دوم نیز مردم توان خرید کالای مرغوب را ندارند پس صرفا برای رفع نیاز، آنها این کار را انجام میشود.
در علم اقتصاد با کلمهای برخورد داریم به نام کالای «پست»؛ این کالا صرفا برای رفع نیاز مردمی که درآمد آنچنانی ندارند و مقدار پول آنها کم است می باشد و طبقه این مردم هم پست است و برای رفع نیاز این جماعت به دلیل نبود بودجه، نمیتوان سرمایهگذاری در کالای مرغوب کرد و صرفا باید بر اساس قانون عرضه و تقاضا، تقاضا را با افزایش عرضه به هر قیمتی پاسخ دهند.
مسئولان غربزده نیستند ولی الگوی اسلامی هم ندارند
بر اساس این گفتهها نمیتوان این موضوع را استنباط کرد که مسئولان ما غربزدهاند ولی میشود به این مهم دست یافت که راهکار مناسب و در خور شأن جامعه اسلامی نیز ندارند و باید برای این موضوع فکری جدی کنند.
تا زمانی که مردم در جامعه به سمت مصرفگرایی و تشویق به متقاضی بودن هدایت شوند مسلما هیچ وقت عرضه و تقاضای برابری نخواهند داشت و فرهنگ الگوی مصرف صحیح باید از طریق مسئولان به جامعه تزریق شود و چنانچه این اتفاق بیفتد در نتیجه آن 50 درصد قانون عرضه و تقاضا حل میشود یعنی دولت و حکومت با مسئله عرضه مواجه خواهند بود و موضوع تقاضا از قبل توسط مردم حل شده است.
البته راهکارهایی برای این موضوع وجود دارد و پیشنهاد شده اول رعایت توزیع عادلانه ثروت در جامعه و دوم نیز سرمایهگذاری برای خودکفا شدن در زمینههای مختلف انجام شود.
و حرف آخر اینکه تا چه زمان کشور باید بر اساس الگوهای غربی اداره شود؟!.
انتهای پیام/
نظر شما