عصر ایران؛ مصطفی داننده- ما که اول انقلاب را ندیدیم و بر اساس شنیده‌ها و خوانده‌ها آن زمان را قضاوت می‌کنیم. گفته‌اند آیت‌الله مطهری بر این باور بوده است که در دانشگاه‌ها اساتید کمونیست هم می‌توانند درس بدهند درست مانند استادهای انقلابی.

این حرف شهید مطهری به عنوان یکی از ستون‌های اصلی انقلاب بعد از امام خمینی یعنی ما در این کشور باید نظرات مختلف را بشنویم.

ما به عنوان کسی که روزهای انقلاب را ندیده‌ایم اما چندان با سخنان آیت‌الله شهید ارتباط برقرار نمی‌کنیم. این عدم ارتباط دلیل مشخصی هم دارد. در ادامه به آن اشاره می‌کنم.

رییس جمهور روحانی در روز 22 بهمن از لزوم برگزاری رفراندوم سخن به میان آورد. گفت اگر می‌خواهیم اختلاف‌ها را حل کنیم در بعضی مسائل نظر مستقیم مردم را جویا شویم.

بعد از این سخنان رییس جمهور سیل انتقادها به سوی روحانی روانه شود بعلاوه چندین برچسب. گفتند که یشنهاد برگزاری همه‌پرسی را «غلط» و نشانه طرفداری از «مردمسالاری سکولار» است. «اساس نظام و انقلاب را به خاطر خوشایند یک اقلیت لائیک وابسته به غرب به باد اشکال نگیرید» «  «بنده به شبکه‌ دولتي ضداسلامي، ضدايراني و ضدانقلاب فراري که دلخوش به برخي اظهارنظرها شده‌اند مي‌گويم که آنها هرگز به آرزوي خود براي رفراندوم و همه‌پرسي عمومي نخواهند رسيد...»

این سخنان بخشی از انتقادها به سخنان کسی است که با رای مردم به عنوان رییس جمهور انتخاب شده است. کسی بالاترین مقام اجرایی کشور است. کسی که مجری قانون اساسی است.

انتقادها به گونه‌ای است که گویا فردی از آن سوی آب‌ها، با نیت براندازی نظام جمهوری اسلامی این پیشنهاد را داده است. این درحالی است که این پیشنهاد از سوی فردی داده شده است که در انقلاب از روز نخست تا امروز که چهل سال از عمر آن می‌گذرد نقش و پست داشته است.

برای نسل ما که انقلاب را ندیده است این سخنان باور پذیر تر است تا سخنان که به نقل از آیات مطهری و بهشتی نقل می‌کنند.

برای نسل ما که انقلاب را ندیده است باور پذیر نیست روزی استاد کمونیست می‌توانسته است در دانشگاه درس بدهد.

ما وقتی می‌بینیم با یک پیشنهاد بالاترین مقام اجرایی کشور اینگونه برخورد می‌شود و آن را به هزار جا وصل می‌کنند و زمین را به زمان می‌چسبانند. دیگر چگونه می‌توانیم برای بهتر شدن امور این کشور پیشنهادی بدهیم یا کاری کنیم.

متاسفانه فضا به سویی رفته است که بسیاری دیگر دوست ندارند نظرات خود را مطرح کنند. دلیل آن هم مشخص است. ترس از برچسب خوردن.

جشنواره فجر تازه به پایان رسیده است. فیلمی ساخته می‌شود بعد اینقدر در مورد اهداف آن سخن می‌گویند که کارگردان از ساخت آن فیلم پشیمان می‌شود.

کاش اجازه بدهیم افراد نظرات خود را بیان کنند و بعد با استدلال قانون و نه برچسب زدن به آن پاسخ دهیم.