صاحب‌خبر - جاناتان جانسون | ترجمه:‌ای اسپورت قبل از اینکه چیزی درباره ماجرای پنالتی اخیر پاری‌سن‌ژرمن در پیروزی هشت بر صفر چهارشنبه هفته‌ گذشته‌ این تیم برابر دیژون در لیگ یک فرانسه در پارک دپرنس بگوییم، نیمار شایسته تحسین است، آن هم به میزان زیاد. این سوپراستار برزیلی در تمام طول بازی مهار نشدنی بود، چهار گل زد که شامل یک ضربه کاشته پای چپ هیجان‌‌آور و یک گل با یک حرکت انفرادی استثنایی بود و به اینها باید دو پاس گل که کامل‌کننده عملکرد بی‌رحمانه او بود را هم اضافه کرد. تیم پایتخت فرانسه، طی دو هفته آینده مشغول رویاپردازی درباره این موضوع است که عملکردی مشابه از نیمار را در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو ببیند، جایی که در دور رفت مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا میزبان رئال مادرید، مدافع عنوان قهرمانی خواهد بود. عملکرد هجومی پاری‌سن‌ژرمن مقابل دیژون آنقدر ویرانگر بود که دروازه‌بان حریف، باپتیست رنه، در پایان مسابقه از شدت ناراحتی و شرمساری اشک در چشمانش حلقه زده بود. این دروازه‌بان فرانسوی دقایقی پس از آنکه ورود نیمار به پاری‌سن‌ژرمن در ماه آگوست توسط مسئولان باشگاه به صورت رسمی اعلام شد، در صفحه توییتر خود نوشت: «با اینکه من یک دروازه‌بان هستم و این ریسک وجود دارد که نیمار مرا شکنجه دهد، ورود او به لیگ، یک خبر فوق‌العاده است.» و حالا ثابت شده که حرف‌های رنه چقدر درست بوده است. از زمان ورودش، نیمار بازی‌هایی ارائه کرده که تماشای آن لذت‌بخش محض بوده است. هر بازی‌ای که او در آن باشد، یک رویداد است و برای خبرنگاران به همان اندازه هیجان‌انگیز است که برای هواداران در پارک‌د‌پرنس یا هرکجای دیگری که پاری‌سن‌ژرمن بازی می‌کند. با این حال با همه اینها، غیرممکن است که چشمان خود را به روی اینکه او چگونه اتفاق دقیقه 83 بازی تیمش برابر دیژون را مدیریت کرد، ببندیم، پنالتی‌ای که با آن چهارمین گل خودش و هشتمین گل پاری‌سن‌ژرمن را زد، به‌خصوص وقتی که سابقه اختلافات میان او و ادینسون کاوانی در بدو ورودش به پارک دپرنس را می‌دانید. در میان صدای سوت و هورای هواداران، مرد اهل منطقه موگی‌داس کروزس برزیل، پنالتی دیرهنگام تیمش را به گل تبدیل کرد، پنالتی‌ای که کاوانی آن را گرفته بود و اگر خودش آن را می‌زد و به گل تبدیل می‌کرد رکورد 156 گل زلاتان ابراهیموویچ برای پاری‌سن‌ژرمن را می‌شکست و بهترین گلزن تاریخ این تیم می‌شد. چرا این ماجرا جنجالی شد؟ آیا دوباره داستان «دروازه‌ پنالتی» داشت تکرار می‌شد؟ خیر. این یکی فرق داشت. اونای امری، سرمربی پاریسی‌ها در پایان سال گذشته گفت که در مورد پنالتی‌های تیمش تصمیم‌گیری کرده است و از آن زمان این نیمار بوده که پشت اکثر ضربات پنالتی – اگر نه تمام آنها – پاری‌سن‌ژرمن ایستاده است. به نظر می‌رسید که داستان بازی چهارشنبه شب پاری‌سن‌ژرمن هم در راستای همین تصمیم امری بوده باشد و کاوانی هم به نظر می‌رسید که با بی‌میلی آن را پذیرفته است. البته اینجا پنالتی پاری‌سن‌ژرمن برابر دیژون و کسی که آن را زد، مساله‌ای نیست. مساله این واقعیت است که نیمار فرصت خوبی داشت تا ثابت کند با کاوانی مشکلی ندارد و به جای آنکه پنالتی را به هم‌تیمی اروگوئه‌ای‌اش بدهد، چیزی که به نفع خودش بود را انتخاب کرد. چرا مدیریت کردن این پنالتی از سوی بازیکن سابق بارسلونا برای تیم مهم بود؟ ساده است. از زمان ماجرای «دروازه پنالتی» (اختلافی که با کاوانی برای زدن پنالتی پیدا کرد)، نیمار، کاوانی و تقریبا تمام بازیکنان تیم در مورد مساله پنالتی‌ها و رابطه میان دو بازیکن برزیلی و اورگوئه‌ای تیم جواب پس داده‌اند. ماه‌ها طول کشید تا آن ماجرا از یادها برود و نیمار مانند کاوانی هم قطعا خوشحال بود که این داستان سرانجام به پایان رسیده است. یادتان بیاید که نیمار همان بازیکنی بود که در طول یکی از کنفرانس‌های خبری‌اش در تیم ملی برزیل به خاطر دنباله‌دار شدن سوالات بی‌رحمانه‌ای که از او درباره رابطه‌اش با کاوانی و امری پرسیده می‌شد، زیر گریه زد. لازم نبود نابغه باشید تا بفهمید که وقتی تیم‌تان برابر یک حریف متوسط هفت بر صفر جلو است و هت‌تریک هم کرده‌اید، چیزی که بیشتر از زدن یک گل دیگر آن هم از روی نقطه پنالتی تحسین هواداران و مردم را برمی‌‌انگیزد، سخاوتمندی برای دادن فرصت زدن پنالتی به یکی دیگر از بازیکنان تیم است چون با این کار علاوه‌بر طبع بلند خودتان وجود اتحاد در تیم را هم ثابت می‌کنید. تا پیش از بازی‌شان برابر دیژون، نیمار و هم‌تیمی‌هایش با توجه به شروع قاطعانه‌شان در این فصل، برای سفر هفته آینده به مادرید بی‌عیب و نقص به نظر می‌رسیدند اما تصمیم او برای زدن ضربه پنالتی حالا دوباره زخم‌های کهنه را باز کرده است و سبب شده که تمرکزها از روی نقاط قوت تیم دوباره به مساله پنالتی‌زن‌های تیم و رابطه مهاجم برزیلی و اروگوئه‌ای و برخی دیگر از بازیکنان تیم معطوف شود. بازیکن 222 میلیون یورویی پاری‌سن‌ژرمن با انتخاب خودخواهانه‌اش دقیقا همان مهماتی که رقبای پاری‌سن‌ژرمن برای بمباران و تحت فشار گذاشتن این تیم در آستانه دو بازی حساسش برابر شاگردان زین‌الدین زیدان نیاز داشتند را در اختیار آنها قرار داد. رکورد کاوانی چندان مهم نیست چون دیر یا زود او به برترین گلزن تاریخ باشگاه تبدیل می‌شود اما رابطه میان او و نیمار فعلا برای تیم همه چیز است. هر دوی آنها وقتی که مقابل رسانه‌ها صحبت می‌کنند، می‌توانند هرآنچه می‌خواهند بگویند و داشتن اختلاف با یکدیگر را کتمان کنند اما حرکات و رفتارهای آنها در زمین بازی بسیار بلندتر از واژه‌هایی است که آنها به زبان می‌آورند و حرکت نیمار در بازی برابر دیژون برای هیچ‌کسی جای هیچ شک و شبهه‌ای را باقی نگذاشت که خودش و منافعش را به هر چیزی و هر شخصی ترجیح می‌دهد. انگیزه نیمار از انجام این حرکت هرچه بوده باشد، او فرصتی ایده‌آل را برای یک بار و همیشه پایان دادن به شائبه اختلاف موجود میان خود و کاوانی را از دست داد. شاید هم این دقیقا همان چیزی بود که او می‌خواست چون حالا همه چیز روشن است: اینکه پاری‌سن‌ژرمن تیم نیمار است و با قوانین او اداره می‌شود و هرکسی که بخواهد او را از کانون توجه خارج کند را از سر راه برمی‌دارد.∎​